جادوی سینما برای همگانی کردن ورزش

سینما قدرت جادو دارد. شاید برای همین است که وقتی از سینما بیرون می‌آیی، گویی روز جدیدی برایت آغاز شده است. گویی فاصله گرفته‌ای از دوران قبلی. انگار در جایی جدید و در زمانی که نمی‌دانی چه هنگام است، قدم گذاشته‌ای. به خاطر همین جادوست که براساس یکی از شاخص‌های اقتصادی در جهان، به نام شاخص پاپ کرن کره‌ای، در دوران بحران اقتصادی، حضور مردم در سینما بیشتر می‌شود و فروش سینما‌ها بالاتر می‌رود. مردم می‌خواهند از دنیایی که در آن هستند، فاصله بگیرند و خود را بسپارند به فیلم و داستان و شخصیت‌هایش و همذات‌پنداری کنند با آنان که می‌خواهند. امروز سینما دیگر یک هنر نیست. یک قدرت است. وسیله‌ای است برای ارائه اندیشه‌ها؛ اعم از اندیشه‌های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و فلسفی. وسیله‌ای است برای به رخ کشیدن قدرت یک ملت در هر حوزه‌ای و در کنار همه اینها حوزه ورزش.

آنان که به قابلیت ورزش برای کمک به جامعه و ارتقای آن واقف بودند و به جادوی سینما اعتقاد داشتند، این دو هنر را بخوبی درهم آمیختند. از سینما بهره گرفتند برای تبلیغ و توسعه و ترویج ورزش و مستقیم و غیرمستقیم ورزش را برای مردمشان به نمایش گذاشتند؛ در قالبی جذاب، منحصربه‌فرد و سحرآمیز. پیام اخلاقی یا شعار ندادند که ورزش کنید، خوب است بلکه آن را به زیباترین شکل ممکن به مخاطبان نمایش دادند و غیرمستقیم پیام خود را به آنها رساندند.

زمانی سینما از محبوبیت ورزش برای جذب مخاطب بهره می‌برد و البته هنوز می‌برد. از فیلم‌های کاملا ورزشی که مختص یک رشته، رویداد یا یک ورزشکار می‌شد، گرفته تا فیلم‌هایی که از ورزشکاران برای بازی در آن سود بردند و فیلم‌هایی که مضامینی ورزشی داشتند، اما این سینما امروز به خدمت کمک به ورزش و اشاعه ورزش در جامعه درآمده است.

در فیلم‌ها و سریال‌های روز دنیا، شاهد حضور بازیگرانی هستیم که از اندامی ورزشکارانه برخوردارند. حتی فیلمسازان تمایل دارند اندام ورزشکاری این بازیگران را مکرر در مقابل چشم مخاطب به نمایش بگذارند. در فیلم‌ها شاهد هستیم که اگر قهرمانان داستان ورزشکار هم نیستند و مثلا یک کارمند ساده‌اند، اما هر روز به ورزش می‌پردازند. دیگر در فیلم‌ها کمتر شاهد حضور بازیگرانی با اندام نامتناسب همراه با اضافه وزن هستیم. این شیوه حتی درباره فیلم‌های کمدی هم به کار گرفته شده، هرچند کمتر از ژانرهای دیگر سینمایی. ورزش کردن و ورزشکار بودن، دیگر جزئی اساسی است که در اکثر آثار سینمایی به چشم می‌آید.

ساخت و نمایش آثاری جذاب همراه با قهرمانانی با اندامی ورزیده و متناسب، قهرمانانی که هر روز ورزش می‌کنند، قهرمانانی که در هر کاری مشغول هستند ولی ورزش روزانه خود را فراموش نمی‌کنند، افرادی که مردم آنها را دوست دارند و با آنها همذات‌پنداری می‌کنند، بازیگرانی که خیلی‌ها آنها را الگوی خود قرار می‌دهند و کارهایشان را تقلید می‌کنند، می‌تواند اثر بسیار بزرگی بر نگرش افراد و مخاطبان به ورزش و ایجاد تمایل و انگیزه درونی در آنها برای ورزش کردن به وجود بیاورد.

بازیگران و دیگر ارکان شناخته شده سینما، انسان‌هایی هستند که خارج از دنیای سینما هم‌ هر روز در خیابان‌ها دیده می‌شوند، مورد استقبال قرار می‌گیرند، روی جلد روزنامه‌ها و مجلات هستند، در تبلیغ‌های مختلف در مقابل چشم مخاطبان قرار دارند‌ و هرجا می‌توانند‌ پیام خود را بی‌هیچ صحبت یا شعاری و فقط با استفاده از عادات ورزشی خود به دیگران انتقال دهند.

سینما می‌تواند بزرگ‌ترین خدمت را به ورزش همگانی و در پی آن به ورزش حرفه‌ای و قهرمانی یک کشور ‌کند، کاری که در کشورهای توسعه یافته در حال انجام است. جادوی سینما می‌تواند انسان‌ها را به سمت و سوی ورزش و تفکر ورزشی بکشاند و تحرک را در جامعه زیاد کند.

محمدحسین انصاری

جام جم