نبوغ مقام معظم رهبری در مدیریت مذاکرات هسته ای

هر چه به پایان ماراتن نفس گیر و همراه با جرزنی رقیب غیر قابل اعتماد غربی نزدیک می شویم، به دلیل حساسیت بالا و درز نکردن خبرهای دقیق، بازار گمانه زنی، تحلیل و تفسیر میان خبرنگاران و تحلیلگران حاضر در محل مذاکرات گرم تر شده است.

روز گذشته هم با توجه به نمایش پرشور و غرور آفرین مردم روزه دار در راهپیمایی روز قدس و اظهار نظرهای هماهنگ طیف های مختلف مردم و سیاسیون پیرامون موضوع هسته ای که از کانال رسانه های داخلی و خارجی به تمام دنیا مخابره شد، گپ و گفت های حاشیه هتل کوبورگ وین در بسیاری از موارد به همین موضوع اختصاص داشت.

گروه اعزامی مهر به وین در این باره، گفت و شنودهای کوتاهی با چندین تن از تحلیلگران، کارشناسان و خبرنگاران خارجی داشت و آنچه تقریبا مورد اتفاق می نمود، نبوغ و هوشمندی رهبری ایران در تجمیع و هم افزایی نیروهای سیاسی داخل کشور در رابطه با موضوع هسته ای و جلوگیری از ایجاد یک دو قطبی سیاسی ـ اجتماعی بود.

نکته مهم دیگری که از خلال این گفت و شنودها بر می آید اذعان همه تحلیلگران و کارشناسان غربی بر قدرت مثال زدنی رهبری در مدیریت صحنه مذاکرات است، چنانچه همین چند روز پیش «توماس فریدمن» سرمقاله نویس مشهور نیویورک تایمز نیز بدان اشاره کرده و نوشته بود: «من اگر خانه ای داشته باشم آن را به آقای خامنه ای می دهم تا برایم بفروشد، چون او بهترین مذاکره کننده دنیاست.»

بالاتر از آن، چند شب پیش حتی بی بی سی فارسی هم از زبان تحلیلگر خود علی علیزاده عنوان کرد: «هدف آقای خامنه ای چه بود؟ آیا ساختن بمب اتم بود؟ نه! رسیدن به تکنولوژی بالقوه بود برای گرفتن تضمین امنیتی؛ آیا به آن رسید؟ به نظر من اگر توافق انجام شود به آن می رسد؛ اگر توافق هم انجام نشود باز به آن می رسد. دست آمریکا خالی است. آمریکا نمی تواند از آن هواپیمای بی۲ که راه انداخته و از تهدید‌های نظامی علیه ایران استفاده کند.»

در این خصوص، گرچه عموم رسانه های غربی تحفظ کرده و بنا به دستور، صحبتی نمی کنند اما ارزیابی عموم آنها و تحلیلگران حاضر، دست برتر آیت الله خامنه ای در مذاکرات است، به گونه ای که هم فضای داخل را تقریبا به یک جمع بندی واحد رسانده و هم در فرآیند مذاکرات بهترین و هوشمندانه ترین مدیریت را داشته است.