«ام‌اس» پایان دنیا نیست

نیک با کمک ورزش و رژیم غذایی در کنار درمان بیماری‌اش توانسته کنترل اعصابش را دوباره به دست گیرد و برای رفتن به هند و نپال لحظه‌شماری می‌کند. سفر او از شهریورماه شروع می‌شود و نیک به جز آنکه دنبال رویای کودکی‌اش است، می‌خواهد مردم را با بیماری ام‌اس و مشکلات مربوط به آن آشنا کند و اگر امکانش باشد، برای مبارزه با این بیماری، پول جمع کند.
او می‌گوید:‌ «از بچگی عاشق کوهنوردی و صعود بودم. آن زمان یک برنامه تلویزیونی درباره قله اورست پخش می‌شد که در آن تمام مسیرهای صعود مشخص شده بود. من آن نقشه را در اتاقم داشتم و همیشه به این فکر می‌کردم که چه زمانی می‌توانم به آرزویم برسم.» او برای صعود به اورست فکر تمام جزئیات را کرده بود اما تولد ۲۱ سالگی او با یک اتفاق عجیب همراه شد. نشانه‌های بیماری ام‌اس در او دیده می‌شد پزشکان ابتدا فکر می‌کردند این تنها یک ویروس ساده است که خیلی زود از بین می‌رود اما اوضاع هر روز بدتر و بدتر شد تا نهایتاً، پزشکان ابتلای نیک به ام‌اس را تأیید کردند.
نیک که آن روزها را بخوبی در خاطرش دارد می‌گوید: «حتی توانایی راه رفتن هم نداشتم و متوجه شده بودم که دیگر نمی‌توانم به رویایم برسم. وقتی کوه‌ها را می‌دیدم بیشتر از آنکه خوشحال شوم بابت وضعیتم ناراحت بودم. کارم به جایی رسیده بود که مجبور بودم به کمک صندلی چرخدار کارهایم را انجام دهم و احساس یک آدم شکست‌خورده را داشتم.»
نیک دوست نداشت باقی عمرش را ویلچرنشین باشد؛ بنابراین در ۲۵ سالگی تصمیم بزرگش را گرفت؛ او تمام مواد غذایی که برای بدنش مضر بود را کنار گذاشت و ورزش را به شکل جدی در کنار سایر درمان‌هایش شروع کرد.
انگیزه و اراده او برای بهبود آنقدر زیاد بود که بعد از مدتی توانست روی پاهایش بایستد و پیاده‌روی را شروع کند و آنقدر شرایطش خوب شود که بتواند یک قله ۲۷۰۰ متری را فتح کند. حالا که اوضاع نیک آلن خوب شده می‌خواهد به کمک کسانی برود که مشکل او را دارند. از نظر او این فرضیه که ابتلا به ام‌اس به معنای پایان زندگی است، نمی‌تواند درست باشد و حالا که او توانسته خلاف این فرضیه را ثابت کند، دوست دارد دیگران هم بتوانند به چنین نتیجه‌ای برسند. (زندگی مثبت)