نسخه‌ای به نام پائولوی محبوب

آنچه برای هواداران این تغییر احتمالی را جذاب‌تر می‌کند، حضور پائولو مالدینی، اسطوره روسونری، در تیم خریداران جدید باشگاه است.

جدایی ستاره‌ها، غیبت در رقابت‌های چمپیونزلیگ و تبدیل شدن به یک تیم کاملا معمولی، سن سیرو را فصل به فصل خالی‌تر از قبل کرد. حالا از نظر هواداران، برلوسکونی با حمایت از سیاست نقل و انتقالات عجیب و سوال برانگیز آدریانو گالیانی، بیش از همه شبیه پیرمردی لجوج و بی برنامه است، تا کسی که زمانی معمار موفقیت‌های میلان نامیده می‌شود.

در این سال‌ها هر بار که برلوسکونی به طور مستقیم در امور باشگاه دخالت کرده، به ضرر میلان تمام شده است؛ از جمله ممانعت از انتقال 35 میلیون یورویی الکساندر پاتو به پاری سن ژرمن به دلیل روابط عاشقانه‌ای که ستاره برزیلی با دخترش، باربارا برلوسکونی داشت؛ اما یک سال بعد مجبور شدند پاتو را با انتقالی 15 میلیون یورویی به کورینتیانس واگذار کنند.

یکی دیگر از اشتباهات بزرگ آنها، از دست دادن آندره آپیرلو، با تمدید نکردن قرارداد این بازیکن بود؛ این هافبک باتجربه هم راهی یوونتوس شد و نقش زیادی در اوجگیری بیانکونری داشت؛ یا فروش تیاگو سیلوا و زلاتان ابراهیموویچ به پاری سن ژرمن. آنها در سال 2012 تا آستانه خرید کارلوس ته‌وز نیز پیش رفتند، اما نتوانستند او را به خدمت بگیرند و این ستاره آرژانتینی هم از یووه سردرآورد.‌ در این بین گالیانی تیمی بی‌کیفیت با بازیکنانی متوسط ساخت که اصلا در اندازه‌های میلان نیستند؛ تیمی که نتیجه نگرفتنش اصلا عجیب نیست، اما نایب رئیس باشگاه برای فرافکنی، همه چیز را به گردن داوران می‌اندازد. ‌ اما به نظر دوره فرافکنی دیگر گذشته و مدیران میلان به این نتیجه رسیده‌اند که باید نقش خودشان در این اوضاع آشفته را بپذیرند. در مقابل، اگر روسونری به بی تائچابول، تاجر تایلندی فروخته شود، مدیریت ارشد باشگاه به کسی خواهد رسید که گالیانی و برلوسکونی در چند سال اخیر تعمدا او را نادیده گرفتند؛ پائولو مالدینی.

وقتی مالدینی در سال 2009 از فوتبال خداحافظی کرد، جدایی او از میلان بی‌حاشیه نبود. انتقاد او از رفتار هواداران افراطی باشگاه، باعث شد تا آنها در روز خداحافظی مالدینی شعارهایی علیه او سر بدهند. با وجود این، هنوز گروه زیادی از هواداران، مالدینی را به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ باشگاه دوست دارند و برایشان نام این اسطوره باشگاه با موفقیت گره خورده است.‌ البته در این سال‌ها تلاش‌هایی برای بازگرداندن مالدینی به باشگاه صورت گرفته بود. زمانی که لئوناردو هدایت میلان را برعهده داشت، قصد داشت مالدینی را به عنوان مدیر ورزشی به سن سیرو ببرد، اما گالیانی مانع این کار شد و اعلام کرد در فوتبال مدرن به چنین نقشی نیاز نیست. مکس آلگری هم پیشنهاد کرده بود که مالدینی به عنوان مشاور و پل ارتباطی بین بازیکنان و کادر فنی به تیم اضافه شود، اما باز هم مدیران باشگاه از این پیشنهاد استقبال نکردند.

وقتی در سال 2013 باربارا برلوسکونی در هیات مدیره قدرت گرفت و اعلام کرد قصد دارد مالدینی را به باشگاه بیاورد، مشخص بود که تلاش او هم به نتیجه نخواهد رسید. مالدینی چند ماه پیش از آن، در مصاحبه با نشریه لا رپوبلیکا، در مورد مخالفت گالیانی با بازگشتش گفته بود: من این افسانه را که من یکی از اعضای خانواده میلان هستم از بین می‌برم. آنها نمی‌خواهند من اینجا باشم. من ناراحت هستم، نه برای خودم، که برای همه چیزهایی که با هم ساختیم اما از هم پاشید. این احساسی است که خیلی از هم تیمی‌های سابقم دارند.

از بین بردن آن میلان بزرگ توسط مدیران باشگاه، باعث شد تا آنها به وضع فعلی دچار شوند. تیمی که زمانی مالدینی، شوچنکو، پیرلو و کاکا را داشت، حالا با پالتا، آنتونلی، مونتاری و پاتزینی بازی می‌کند. همه تصمیماتی که برلوسکونی و گالیانی از زمان بازنشستگی مالدینی گرفتند، دلیل همه شرایط نامساعد فعلی روسونری است.

هواداران میلان اکنون فقط می‌توانند امیدوار باشند که سرانجام تائچابول باشگاه را در اختیار بگیرد و سرانجام مالدینی را به میلان برگرداند. هرچند توانایی‌های مالدینی به عنوان مدیر ورزشی هنوز اثبات شده نیست، اما مطمئنا هیچ کسی به اندازه او، برای خارج کردن میلان از این شرایط تلاش نخواهد کرد. او که در شش سال اخیر جایی در میلان نداشته، آماده است تا با همان شور و اشتیاق سابق، روسونری را از بحران کنونی خارج کند.

سایت گل / مترجم: بهنام جعفرزاده