متهم جنایتکار در یک قدمی چوبه دار

به گزارش جام‌جم، پنجم مهر 92 مرد جوان خسته از یک روز کاری وارد خانه شد و بدون این‌که بداند چه سرنوشت شومی در انتظارش است، وارد پذیرایی شد. همسرش به استقبالش آمد که ناگهان حضور فردی را پشت سرش احساس کرد. قبل از این‌که فرصت کند به عقب برگردد، ضربات مرگبار لوله آهنی بر سرش وارد شد.

رحمان نیمه جان نگاهی به همسرش انداخت تا شاید او به کمکش بیاید، اما زن میانسال نیز به جان او افتاد و شروع به ضربه زدن کرد. ساعتی بعد با مرگ رحمان، قاتل اجیر شده صحنه جنایت را ترک کرد و همسر مقتول با صحنه‌سازی مدعی شد شوهرش از سوی سارقان نقابدار کشته شده است.

کارآگاهان پلیس پس از حضور در محل جنایت به تحقیق از اعظم، همسر مقتول پرداختند که او گفت: روز حادثه سارقان نقابدار وارد خانه شده و پس از قتل همسرم از محل گریختند.

کارآگاهان که به اظهارات اعظم مشکوک شده بودند، تحقیقات خود را روی او متمرکز کرده و متوجه شدند، اعظم مدتی است که ارتباط مشکوکی با پسرخاله خود به نام مهران داشته است. شک پلیس به این ارتباط زمانی بیشتر شد که تحقیقات از بستگان زن میانسال نشان داد، اعظم و مهران سال‌ها بود به خاطر اختلافاتی با هم قطع رابطه کرده بودند.

با کشف این سرنخ زن و مرد میانسال دستگیر شده و در بازجویی‌ها به ارتکاب قتل اعتراف کردند. آنها در بازجویی‌ها مدعی شدند برای تصاحب اموال رحمان نقشه این جنایت را طراحی و با کمک هم اجرا کرده‌اند.

با تکمیل تحقیقات، پرونده برای محاکمه به شعبه 113 دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد و اردیبهشت امسال متهمان به ریاست قاضی حسین اصغرزاده پای میز محاکمه قرار گرفتند.

در این جلسه پدر و مادر رحمان علی خواستار قصاص متهمان شدند، اما دختر مقتول رضایت خود را نسبت به مادرش اعلام کرد، اما خواستار قصاص مهران شد.

رئیس دادگاه سپس با تفهیم اتهام به مهران از او خواست به دفاع از خود بپردازد. متهم نیز با قبول اتهامش گفت: من 15 سال بود که ارتباطی با اعظم نداشتم تا این‌که او را در خانه مادرم دیدم. به او گفتم وضع مالی خوبی ندارم. اعظم هم قبول کرد کمکم کند. او چند قطعه زمین را به نام من کرد تا آنها را بفروشم. پس از فروش زمین‌ها، او 20 میلیون تومان به من داد. چند روز بعد اعظم با من تماس گرفت و مدعی شد زمین‌ها متعلق به شوهرش بوده و او متوجه فروش غیرقانونی زمین‌ها شده است. او مرا ترساند و گفت، باید رحمان را بکشیم. من ابتدا قبول نکردم اما اصرارهای اعظم و ترس از شوهرش باعث شد قبول کنم. روز حادثه به خانه آنها رفتم. وقتی رحمان علی وارد خانه شد با چوب ضربه‌ای به سرش زدم.

با هم درگیر شدیم که اعظم با لوله آب چند ضربه به شوهرش زد و باعث مرگش شد. او سپس از من خواست از آنجا بروم تا با صحنه‌سازی قتل را در جریان سرقت نشان دهد. دو روز بعد ماموران دستگیرم کردند.

سپس اعظم در جایگاه قرار گرفت و گفت: من در این قتل هیچ نقشی نداشتم. روز حادثه مهران برای معامله خودرو به خانه ما آمد. من هم برای خرید از خانه خارج شدم و وقتی برگشتم با جسد شوهرم روبه‌رو شدم.

رئیس دادگاه سپس اظهارات قبلی اعظم را خواند که قاتل در آن مدعی شده بود، ابتدا در را برای مهران باز کرده و یک لوله آب را به او داده بود تا با آن مرتکب قتل شود. در جریان درگیری هم ضرباتی را به بدن مقتول وارد کرده بود.

زن میانسال هم با رد این ادعا گفت: این موضوع را قبول ندارم و اظهاراتم تحت فشار بازجویی بوده است.

پس از آخرین دفاعیات متهمان، قضات دادگاه برای صدور حکم وارد شور شده و اعظم و مهران را به قصاص نفس محکوم کردند. با اعتراض متهمان به حکم مجازاتشان، پرونده برای رسیدگی به دیوان عالی کشور فرستاده شد و قضات دیوان عالی حکم قصاص را تائید کردند.

قاتلان در صورتی که نتوانند رضایت اولیای دم را کسب کنند، بزودی پای چوبه دار می‌روند.