نقد و بررسی بازی the division

حدود یک‌سال از آغاز جولان نسل هشتم بازی‌های رایانه‌ای می‌گذرد. در این یک‌سال بازی‌های زیادی منتشر شده است و بسیاری دیگر هم معرفی خواهد شد. اغراق نیست اگر بگوییم در میان تمام این عناوین، بازی Division حکایتی دیگر دارد و به‌گونه‌ای دیگر به چشم بازیکنان آمده است. اگر پیش‌نمایش‌ها و دموهای عرضه شده از این بازی مصداق ضرب‌المثل مشت نمونه‌ خروار باشد، شاهد یکی از انقلابی‌ترین بازی‌های تاریخ این عرصه خواهیم بود.

عنوان بازی: (the division (preview
پلتفرم: Xbox One، PS4، PC
ناشر: Ubisoft
سازنده: Ubisoft Massive, Ubisoft Reflections, Ubisoft Red Storm
سبک: شوتر سوم شخص، اکشن نقش‌آفرینی، مولتی‌پلیر کلان
تاریخ انتشار: 2015

بازی Division آمیزه‌ای خوشایند از دو سبک محبوب نقش‌آفرینی و شوتر ارائه می‌کند و مهم‌تر این که در قالب یک شوتر مولتی‌پلیر کلان (MMO) به بازار می‌آید. داستان آن آینده‌ای نه‌چندان دور را به تصویر می‌کشد، یک نوع بیماری کشنده‌ ناگهان شهر نیویورک را در‌بر‌می‌گیرد و بخش عظیمی از جمعیت شهر را از پا درمی‌آورد. طی پنج روز دولت آمریکا سرنگون می‌شود. آخرین امید مردم گروهی تعلیم‌دیده، موسوم به (Strategic Homeland Division“(SHD” یا Division است که بنا به‌دستور رئیس‌جمهور، اختیار تام دارند به هر راهکاری متوسل شده و اوضاع را در دست بگیرند.

با گذشت حدود یک دهه‌ از دستمایه قرار گرفتن موضوعات آخرالزمانی، پسامکاشفه‌ای و امثالهم، زوال آنها بوضوح قابل مشاهده است. جالب اینجاست که پس از یک دهه و بازی کردن‌های فراوان با مضمون و موضوع‌های داستانی متعدد، موج مضامین آخرالزمانی به سمتی پیش رفته که بشر را به‌عنوان خطرناک‌ترین بلای دوران بحران معرفی می‌کند.

این فلسفه از چهار دهه‌ پیش در فیلم‌های استاد جورج رومرو (شب مردگان متحرک، طلوع مردگان، روز مردگان و...) و پیش از آن در انواع آثار ادبی مطرح بود، اما شاید جرقه‌ واقعی برای تغییر کانون توجه از موجودات خبیثی مثل خون‌آشام‌ها و زامبی‌ها به سوی خباثت بشر، با فیلم «28 هفته‌ بعد» زده شد. این موج بعدها با داستان‌های مصور و بالطبع سریال «مردگان متحرک» (The Walking Dead) ادامه یافت و کم‌کم به جایی رسید که شاهد عرضه‌ بازی «آخرینان ما» بودیم. عنوانی با تم آخرالزمانی که انسان متفکر بدترین و بهترین ساکنانش بود و مبتلایان فقط حکم شکارچیانی بی‌عقل را داشتند که در فراهم کردن وهم فضا موثر بودند.

بازی Division از آن هم فراتر رفته و به کل قید مبتلایان را زده است. درگیری در Division بین انسان‌هاست. بین مردمی که هر کدام به‌نوبه‌ خود سعی دارند باوجود فلاکت پیش‌آمده دوام بیاورند. البته این چیزی است که از پیش‌نمایش‌ها برمی‌آید و امیدواریم همین‌طور بماند. سازندگان از گنجاندن میان‌پرده در بازی پرهیز کرده‌اند. وقت زیادی هم صرف این شده که بازی هیچ صحنه‌ بارگذاری نداشته باشد و در کل تمرکز بر وجود نداشتن هر نوع اخلال در غرق شدن بازیکن در بازی بوده است.

گرافیک Division شاهکار است. این بازی که بر پایه‌ موتور Snowdrop ساخته شده، از رندرینگ بسیار پیشرفته‌ سایه‌زنی، شیدر و نورپردازی بهره می‌برد. نورپردازی بازی مانند نورپردازی فیلم‌های بزرگ هالیوودی حالتی پویا دارد. نور ساطع از اشیای مختلف روی محیط اثر دارد؛ نور خورشید از منافذ و پنجره‌ها، خیلی دقیق به سمت دیگر نفوذ می‌کند و گاهی چنان عالی عمل می‌کند که کیفیت بازی حالت فتورئال پیدا می‌کند.

سیستم آب‌وهوا و چرخه‌ شبانه‌روز بازی نیز در نوع خود بی‌نظیر است. لایه‌های بسیاری برای افکت‌های گرافیکی تعبیه شده است. به این معنی که اگر در صحنه‌ای برف ببارد، ذره‌ذره روی شانه شخصیت‌های بازی و اجسام حاضر در محیط می‌نشیند و انباشته می‌شود. با تابش آفتاب یا ورود به فضای بسته نیز برف‌ها آب شده و کم‌کم محو می‌شوند. جای قدم‌ها و تعاملات دیگر نیز روی ظاهر برف اثرگذار است. سیستم شبانه‌روز نیز به مدد نورپردازی پویای بازی فوق‌العاده از آب درآمده است.

از سوی دیگر، فیزیک بازی چشم را خیره‌ می‌کند. اصابت تیر، خمپاره‌، نارنجک یا هر چیز دیگر به اشیا، واکنش‌های خیره‌کننده‌ای را به دنبال دارد. شیشه‌ ایستگاه قطار ذره‌ذره شکسته شده و فرو می‌ریزد. چوب‌ها قطعه‌قطعه خرد شده و به هوا پرتاب می‌شوند. شلیک به آینه‌ خودرو یعنی ابتدا شکستن و تکه‌تکه‌ شدن شیشه‌ سپس آسیب‌دیدن قاب و حک‌شدن جای گلوله روی قاب، ترکیدن لاستیک‌ها، تکان خوردن خودروها بر اثر انفجار نارنجک و بسیاری موارد دیگر در نمایش‌های بازی همه را انگشت به دهان کرده است. تعامل شخصیت بازی با خودرو هم از هایلایت‌های این نمایش‌ها بود.

افکت‌های ذرات، همپای فیزیک بازی رخ‌نمایی می‌کنند. آتش به طرزی خیره‌کننده شعله می‌کشد. از چاه فاضلاب بخار متصاعد می‌شود. انفجارها به زیبایی تمام صورت می‌گیرند. همه چیز طوری ساخته شده که بازیکن را حیران می‌کند.

باید به ابعاد فوق‌العاده بزرگ نقشه هم اشاره‌ای داشته باشیم. نقشه‌ بازی آن‌قدر بزرگ است که تعداد زیادی از افراد را در خود جا بدهد. خلق چنین فضایی خود یک هنر است، اما این‌که سازندگان موفق شده‌اند این فضا را کاملا قابل قبول و دیدنی از آب دربیاورند، مقوله‌ دیگری است که بررسی مجزا می‌خواهد. در دموهای نمایش داده شده، به‌طور اجمالی به جزئیات سرسام‌آور ساختمان‌ها اشاره می‌شود. هنوز تائیدی مبنی بر قابل گشت بودن یکایک طبقات همه‌ ساختمان‌ها صورت نگرفته، اما در دموهای نمایش داده شده، بازیکنان را هم در متروی زیرزمینی، هم سطح زمین و هم پشت‌بام مشاهده کردیم. پس احتمال دسترسی به فیمابین این سه سطح خارج از ذهن نیست.

سازندگان، همه‌ اینها را مدیون موتور بازیسازی قوی Snowdrop هستند. این موتور تا حد قابل توجهی کار را برای سازندگان ساده کرده است. طوری که بتوانند به هر قسمت از شهر، وقت بیشتری اختصاص داده و گزینه‌های بیشتری را امتحان کنند تا به مورد ایده‌آل خود برسند.

این پیش‌نمایش براساس دموهای منتشره از بازی و با محوریت داستان و گرافیک به تحریر درآمده است. در هفته‌های آینده تحلیل جامع‌تری از گیم‌پلی بازی ارائه خواهیم کرد، پس با کلیک همراه باشید.

سیاوش شهبازی / کلیک (ضمیمه یکشنبه روزنامه جام جم)