تشییع‌ جنازه‌های عجیب جهان

«توپاک شکور»، خواننده مشهور رپ اواخر قرن بیستم که بیشتر آهنگ‌هایش، خشونت‌طلبانه بود سال 1996 طی یک عملیات مسلحانه در شهر لاس وگاس به قتل رسید. او هواداران بسیاری داشت و در زمان حیاتش، مورد اقبال بسیاری از جوانان در آمریکا بود. پس از مرگش و متناسب با آیین برخی مردمان در ایالات متحده، جنازه او سوزانده شد. تا اینجای ماجرا، تعجب زیادی ندارد اما پس از سوزاندن، در حالی که می‌شد خاکستر او را به جایی بسپارند یا دفن و یا حتی به رودخانه ریخته شود؛ عده‌ای از دوستانش با خاکستر او، ماری جوانا استعمال کردند تا شاید نوعی از جاودانگی و سعادت را برای او رقم بزنند!

«ویلیام من» یکی از پادشاهان انگلستان در قرن یازدهم میلادی بوده است. از او به عنوان یکی از مهر‌ه‌های موثر در جلوگیری از هجوم نورمن‌ها به بریتانیا نام می‌برند. او سرانجام طی یک عملیات نظامی روی اسب خود گلوله خورد و جان خود را از دست داد. نکته عجیب آنجا بود که چون قد او بسیار بلند و تابوت ساخته شده برای او خیلی کوتاه بود، افراد متصدی مراسم دفن تلاش کردند او را به زور در تابوت جا کنند که نتیجه آن پاره شدن برخی از اعضای داخلی بدن این پادشاه و بوی تعفنی بود که ناگهان همه جا را در برگرفت.

در آمریکا و بر سر تشییع جنازه «آبراهام لینکلن» هم یک اتفاق شگفت‌انگیز و جالب افتاده است. ماجرا این گونه بوده است که وقتی آبراهام لینکلن ترور می‌شود؛ جنازه او را از واشنگتن به اسپرینگ فیلد می‌برند تا دفن شود. در میانه راه هم جنازه در هر شهری متوقف شد تا ادای احترام رسمی دولتی و مردمی صورت گیرد. در شهر نیویورک یک عکاس، از این مراسم عکسی تهیه می‌کند. در این عکس دو کودک در پنجره خانه مجاور خیابان مشغول تماشای تشییع جنازه هستند، اما ماجرا آن وقت جالب می‌شود که بدانیم یکی از آنها، روزولت، رئیس‌جمهور آینده ایالات متحده بوده است.

در مورد «بروس لی» هم ماجرایی وجود داشته است. می‌دانید که عمر هنری این هنرمند رزمی کم بود و او حتی نتوانست فیلم ششم خود را کامل کند و به طور مشکوکی جان باخت. اما تهیه کنندگان فیلمی که او بازیگر آن بود به این امر رضایت ندادند و با فیلمبرداری از تشییع جنازه و حتی جنازه او در تابوت، داستان فیلم را به این صورت تغییر دادند که قهرمان واقعی فیلم به شکل تقلبی جان باخته و حالا فردی با صورت دیگری جایگزین او شده است.

«چنگیز خان» مغول هم که در شصت و پنج سالگی جان خود را از دست داد؛ حتی در تشییع جنازه خود به انسان‌ها رحم نکرد. گفته می‌شود تمامی مشارکت کنندگان در تشییع جنازه چنگیز خان کشته شدند و سپس محل دفن او کاملا نامشخص و حتی رودخانه‌ای روی آن جاری شد تا کسی مدفن اصلی او را نفهمد و او بتواند آرام در جای خود قرار گیرد.

همین وضع را «استالین» هم به وجود آورد. وقتی او سال 1953 درگذشت، جنازه او به مسکو آورده شد تا مردم بتوانند رهبر بزرگ خود را ببینند. در ازدحامی که برای این تشییع جنازه به پا شد نزدیک به 500 نفر جان خود را از دست دادند!

تشییع پیکر اسکندر مقدونی هم، آن طور که در تاریخ آمده توام با حرف و حدیث بوده است. برخی از منابع از مومیایی شدن او و نگهداری بدنش برای دو سال تا زمان دفنش در معبد سخن می‌گویند با وجود این‌که وصیت خود او انداختن جنازه‌اش در رود فرات بوده است. از آن طرف گفته شده که جنازه او حداقل در سه آرامگاه دفن شده و باز هم به شهرها و کشورهای مختلف برده شده است و اینگونه است که مثل چنگیز، آرامگاه این جنگاور نیز مشخص نیست.

بشنوید از تشییع پیکر «هانتر تامپسون»، مخترع یکی از سبک‌های مهم روزنامه‌نگاری در غرب ـ سبک گونزو که در آن اخبار و مطالب بی‌هدف، بی‌ادعا و بی‌غرض خاصی منتشر می‌شود و از نظر ساختار، بیشتر به صورت داستانی و با راوی اول شخص مفرد است و از سال 1970 به بعد در میان روزنامه‌های معتبر انگلیسی زبان رایج شد ـ و نویسنده طرح اولیه فیلم‌ «شهر گناه» درباره لاس وگاس که وقتی درگذشت، با نواختن موسیقی‌های دلخواه او و آتش بازی و سوزندان جسدش و سپس خاکسترش از بالای یک برج به آسمان پرتاب شد.

مصطفی مسجدی آرانی / چمدان (ضمیمه آخر هفته روزنامه جام جم)