نگاهی به زندگی در گفت‌وگو با نویسنده «قصه‌های مجید»

مرادی کرمانی: شخصیتهایم را در اوج نیاز، حقیر و ذلیل نمی‌کنم

واکنش یک نویسنده به هشدار کم آبی پایتخت

امیرحسن چهل‌تن: آب نباشد باید از تهران کوچ کنیم

سوال‌ها کوتاه است و جواب‌هایشان کوتاه‌تر. اعلام کرده‌اند که پایتخت تا 30روز دیگر، آبی برای شرب نخواهد داشت، تهرانی‌ها اما هنوز با شیلنگ آب‌ شستن ماشین‌ها، حیاط احتمالی خانه و حتی آبیاری باغچه‌های چند سانتیمتری‌شان را ادامه می‌دهند، گویی؛ آب‌ازآب تکان نخورده.
کد خبر: ۷۱۳۲۵۴

جام جم سرا: امیرحسن چهل تن، از نویسندگان پایتخت‌نشین است که فکر می‌کند در سرگردانی بی‌تفاوتی مردم و مسوولان نسبت به مسایل اجتماعی مثل بحران کم‌آبی، پای ضعف همدلی دوطرفه در میان است:

شنیده‌اید که تهران تا 30روز دیگر بیشتر آب برای شرب ندارد؟ واکنش‌تان به این خبر چیست؟
چه واکنشی می‌توان داشت؟ سالیان سال است که صحبت از هرزرفتن آب در ایران می‌شود اما کسی توجه اصولی به این موضوع نکرده و حالا به این بحران رسیده‌ایم. بحران‌ها در ایران به همین شکل بروز می‌کنند، مثل آتش زیر خاکستر هستند. تعجب نمی‌کنم که آب آشامیدنی در تهران رو به اتمام باشد چراکه سال‌هاست شاهد ضعف مدیریتی در این حوزه بوده‌ایم و طبیعی است که حالا بحران خشکسالی مثل آتش زیر خاکستر سر بیرون کند.

چه می‌کنید؟
لابد باید کوچ کنیم چون چاره‌ای نمی‌ماند وقتی که آب برای خوردن نباشد!

خارج از کنش فردی، به‌لحاظ شهروندی فکر می‌کنید چه اقدامی باید انجام داد؟ اصلا می‌شود کاری کرد؟
طبیعتا هر شهروندی مسوول است که صرفه‌جویی کند به این شرط که بین شهروندان و مسوولان احساس همدلی وجود داشته باشد.

این پیش‌شرط‌ گذاشتن به این معناست که در حال حاضر این همدلی وجود ندارد؟
اگر تاریخی به موضوع نگاه کنیم همیشه یک احساس دوگانگی میان مردم و مسوولان وجود داشته و همین احساس است که باعث می‌شود هیچ‌وقت این پیام‌ها و هشدارها جدی گرفته نشوند. در خاطره جمعی مردم ایران همیشه مانعی برای همکاری‌کردن وجود داشته که از عدم اعتماد دوطرفه ناشی می‌شود. مصداق این ماجرا هم فقط بحران کم‌آبی نیست، مثلا آلودگی هوا و نقش شهروندان در کاهش آن. چرا مردم از ماشین کمتری استفاده نمی‌کنند؟ چرا همین که از عوارضی تهران- قم عبور می‌کنیم سطح بیابان پر می‌شود از پلاستیک‌هایی که به خارها چسبیده‌اند؟ اینکه دیگر تقصیر دولت نیست، مردم در رعایت این موضوع خوب عمل نمی‌کنند چون آن احساس یگانگی که لازمه چنین تعهدهای اجتماعی است وجود ندارد.

دولت در این شرایط چه مسوولیتی دارد؟
فعلا که شرایط کم آبی به حدی جدی است که فرصت این‌جور چانه‌زنی‌ها باقی نمی‌ماند اما باید درسی باشد برای مسوولان که سعی کنند این حس همدلی را به‌صورت واقعی میان مردم و بدنه دولت ایجاد کنند. نباید کار به جایی برسد که یک‌شهروند از دولتش بپرسد که چرا کارشناسان شما این بحران را پیش‌بینی نکرده‌اند که امروز ما در چنین شرایطی گرفتار شویم. (سعید برآبادی/شرق)


*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها