تلفیق‌سازها‌ در‌ «خلوت‌ دل»

محسن مرعشی(تنبور)، حامد محمدی (پیانو و سازهای الکترونیک)، داوود ترزبان (دف و سازهای کوبه‌ای)، حسین رودگرآملی (گیتار و گیتارالکتریک)، مهبد نبوی تهرانی (کمانچه)، علی اسدی (ویلون)، سینا شکری (نی)، عرفان پرقوه (فلوت) و مهدیه ابراهیمی (همخوان و آوا) نوازندگان و همکاران این آلبوم هستند که با اشعاری از مولانا، حافظ، یوسفعلی میرشکاک و ایرج قنبری همراه است. میرشکاک همچنین در این آلبوم اشعاری را دکلمه می‌کند. این آلبوم را شرکت بهینه پویای طبرستان تهیه کرده است.

قطعه اول «خواب» نام دارد که در مقام ایرانی دشتی و با سوال و جواب سازها اجرا شده است.

چو هیهای سواران دشت‌ها

به زیر بال گیرد شاید این اوست

من و آیینه می‌گوییم و آنگاه

فغان می‌دهیم از ماتم دوست

قطعه دوم «خلوت دل» است که بی‌شباهت به موسیقی افغانستان نیست. شعر این اثر از مولاناست. در این قطعه ساز تنبور نقش پر رنگ‌تری دارد و سازهای الکترونیک آن را همراهی می‌کنند.

تا کی به حبس این جهان من خویش زندانی کنم

وقت آن است جان پاک را میر میدانی کنم

قطعه سوم «تعزیت» نام دارد با شعری از حافظ که در فضایی با تلفیقی ازسبک پاپ و راک اجرا شده است.

بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

گره از کارفروبسته ما بگشایند

قطعه چهارم «قلعه زخم» شعرش از میرشکاک است که با دکلمه و صدای او همراه با تکنوازی کمانچه آغاز می‌شود.

در خامش بیشه جاده خفته است

چون مار سیاه زخم خورده

سر گم شده در هجوم جنگل

تا ساحل رود جان سپرده

قطعه پنجم «پریشان» نام دارد که با ریتمی بسیار آرام و ساده، اشعاری از مولانا را اجرا می‌کند.

دگرباره بشوریدم، بدان سانم به جان تو

که هر بندی که بربندی، بدرانم به جان تو

قطعه ششم «صید دل» است که ریتم آن هفت ضربی و به سبک ریتم‌های لنگ نوشته شده است. شعر این کار از حافظ و در فضایی متفاوت‌تر از دیگر قطعات اجرا شده است. در نیمه‌های قطعه مدولاسیونی (تغییر سبک)‌ به گام دیگر صورت گرفته است.

چه خوش صید دلم کردی، بنازم چشم مستت را

که کس مرغان وحشی را از این خوش‌تر نمی‌گیرد

قطعه هفتم «وطن»، با ارکستراسیونی متفاوت و حماسی اجرا شده، به طوری که با مضمون شعر هماهنگ باشد. در این قطعه از گروه کر هم استفاده شده و میرشکاک اشعارش را بر زمینه موسیقی دکلمه می‌کند.

اگر سر به سر تن به کشتن دهیم

از آن به که کشور به دشمن دهیم

چو ایران نباشد تن من مباد

در این بوم و بر زنده یک تن مباد

گلنوش ملایری / جام جم