در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
از آن روزی که علی عبده پیروزی را با تفکرات حرفه ای و الگو گرفتن از باشگاهی نظیر منچستریونایتد اداره می کرد بیش از 30سال می گذرد.
در آن سالها آلن راجرز مربی برجسته انگلیسی با اختیار کامل هدایت فنی پیروزی را به عهده داشت. با تفکرات او بود که پیروزی به 2تیم حرفه ای و آماتور تفکیک شد و ثمرات این نوع نگرش پرورش بازیکنان مستعد و کارآمد بود که ماحصل آن با حضور انبوه بازیکنان پیروزی در کسوت تیمهای ملی جوانان و بزرگسالان نمود پیدا کرد.
اما این راه اصولی که آغاز شده بود هیچ گاه استمرار پیدا نکرد و در سالهای بعد از انقلاب تنها با یک اسم و نام شهره عام و خاص بود و به قولی باشگاهی بود که نه دفتری داشت و نه تشکیلاتی.
بررسی عملکرد و میزان تاثیرگذاری مربیان خارجی در تیم سرخ پوشان بیانگر این واقعیت است که مدیرانی که این تیم را به تناوب اداره کرده اند در این تاثیرگذاری نقش عمده ای داشته اند.
استانکو پوکله پوویچ که در دهه 70سکان هدایت پیروزی را در اختیار گرفت یک دوران طلایی را در زمان مدیریت مهندس امیر عابدینی رقم زد. در همین ایام بود که علی دایی ، احمدرضا عابدزاده ، افشین پیروانی ، رضا ترابیان ، مهدی مهدوی کیا، مهرداد میناوند، علیرضا امامی فر و بسیاری دیگر به ستاره هایی تبدیل شدند که هنوز که هنوز است فوتبال ما نتوانسته بازیکنان هم تراز و با خصوصیات و ویژگی های فنی آنها را بیابد.
ایوان مت کوویچ ، هانس دیتر اشمیت و وینگو بگوویچ هر کدام به تناوب مسوولیت فنی پیروزی را برعهده داشتند اما آنها هیچگاه نتوانستند به موازات استانکو در این تیم تاثیرات عمیق فنی و روحی و روانی داشته باشند.
و حالا راینر سوبل
به این معادله باید یکی پاسخ دهد که چه معیاری برای تعیین مربی خارجی برای پیروزی در نظر گرفته می شود.
آیا براستی یکی دو واسطه جوان که از قضا در نقل و انتقال 23بازیکن ما به اروپا موفق عمل کرده اند آنقدر از قوه تشخیص و تصمیم گیری کارشناسانه برخوردارند که بتوانند برای تیمی بزرگ نظیر پیروزی مربی معرفی کنند.
علی پروین که امسال به عنوان مدیر فنی زمام امور را در دست گرفت همان است که پیش از شروع فصل از اوتمار هیتزفلد و مربیان تراز اول جهان نام می برد و حاضر نبود با مربیان درجه 2و 3کار کند، چگونه است که او حاضر شد اختیار امورفنی تیمش را به سوبل بدهد.
سوبل که در سابقه بازیگری خود عضویت در باشگاه معتبری چون بایرن مونیخ را یدک می کشد به شهادت کارنامه مربیگری اش یک استعدادیاب بشمار می رفته که ویژگی کار او پرورش بازیکنان جوان بوده است.
سوبل با این پیشینه با تیمی کارش را شروع کرد که میانگین سنی بازیکنانش (با داشتن بازیکنانی چون رهبری فرد، گل محمدی ، مهدوی ، انصاریان ، محمدوند، امامی فر، باقری و...) بالای 30سال است.
اگر چه انصاف حکم می کند منکر تمام توانایی های سوبل نشدیم اما نحوه کار او به دلیل میزان نظم و انضباط پذیری مربیان آلمانی و در مقابل عدم نظم پذیری بازیکنان پیروزی این تیم را به چالش کشاند.
به هر حال این روزها با یک تحقیق کوچک در برنامه های شخص سوبل می توان دریافت او از هم اکنون به فکر تهیه بلیت بازگشت به آلمان است. یعنی دیگر برای این مربی چشم آبی بازگشتی وجود نخواهد داشت.
اصغر میرزاییان 
تازه ها
پیشنهاد سردبیر
در واکنش به حمله رژیم صهیونیستی به ایران مطرح شد
اسرائیل در ورطه تصمیمات اشتباه
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
کوه موش زایید!
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
اسرائیل به سرزمین سوخته بدل می‌شود؟
گفت و گو
رییس مرکز جوانی جمعیت وزارت بهداشت در گفتگو با جام جم آنلاین:
۳۵ درصد از قانون جوانی جمعیت اجرا شده
گفت‌وگوی «جام‌جم» با سیده عذرا موسوی، نویسنده کتاب «فصل توت‌های سفید»
نق‌نق‌‌نویسی داستان اجتماعی نیست
یک نماینده مجلس:
پیام‌عملیات وعده صادق، قدرت و استقلال ایران بود
علی برکه از رهبران حماس در گفت‌و‌گو با «جام‌جم»: