جام جم سرا: یوسف علیزاده که پس از تحصیل در رشته نرمافزار کامپیوتر، هماکنون به کار تولید کیف و کفشهای چرمی زنانه میپردازد با بیان این مطلب گفت: معمولا تولیدکنندگان محصولات چرمی آثار را برای سنین بالاتر تولید میکنند ولی ما سعی کردیم سن استفاده از چرم را پایین بیاوریم و محصولاتی تولید کردیم که افرادی با سنین کمتر را جذب کند.
وی افزود: این کار باعث شده است که یک بازار فروش جدید پیدا کنیم. صنعت چرم در ایران قدمت زیادی دارد و دباغی همیشه در ایران رواج داشته است ولی ما در طراحی محصولات مشکل داریم. کیف و کفشهای چرمی زنانه همیشه به شکل اداری و رسمی و مناسب سنین بالا ارائه میشود ولی ما طرحهای جدیدی ارائه کردیم که دختران جوان هم بتوانند از آنها استفاده کنند. چرم مزایای زیادی دارد و استفاده از آن برای سنین مختلف لازم است. چرم به دلیل طبیعی بودن حساسیتزا نیست و چون قیمت بالایی دارد قالبهای خوبی در آن استفاده میشود تا کفش خوب و راحتی تولید شود، علاوه بر آن دوام بالایی دارد و خرید آن مقرون به صرفه است.
به گزارش جام جم سرا، این تولید کننده لوازم چرم به هنر آنلاین گفته است: هدف اصلی ما این است که مدلهای سنتی قدیمی را با یک سبک مدرن که افراد جامعه خواهان آن باشند ترکیب کنیم. طراحان ما از تصاویر قدیمی ایرانی استفاده میکنند و از طرحها و رنگهای آنها الهام میگیرند. رنگ اصلی کارهای ما فیروزهای و قهوهای است که از قدیم در هنر و معماری ایرانی استفاده میشده است. ترکیب آنها در کیف و کفش بسیار زیبا است و استقبال زیادی از آن میشود. کسی که تازه وارد بازار کار میشود اگر بخواهد مانند دیگران کار کند موفق نخواهد بود چون آنها سال ها کار کردهاند و تجربه زیادی در این زمینه دارند، پس باید کار جدیدی انجام دهد تا بتواند پیشرفت کند.
علیزاده با بیان این که تولید و فروش محصول چند مرحله دارد و باید از نظر زیبایی و کیفیت و راحتی سنجیده شود، اضافه کرد: یکی از نکات بسیار جذاب برای ما این است که آنچه برای ما درآمد دارد باعث شود افراد دیگری هم جذب کار شوند. عده زیادی هستند که استعدادهای مختلف دارند و باید آنها را کشف و از تواناییهای آنان استفاده کرد. دختران جوان دانشجویی با ما همکاری میکنند که ایدههای زیادی برای طراحی محصول یا بستهبندی و... دارند. همه همکاران ما جوان هستند و این موضوع باعث تفاوت کارهای ما با تولیدیهای دیگری که کارگران آنها سن بالا دارند میشود. کارهای تولیدیهای دیگر تکراری است ولی ما به دنبال تغییرات در مدل و رنگ هستیم چون یک تیم جوان و پرانرژی داریم.
او در پاسخ به این سوال که کیف و کفش چگونه میتواند نشان دهنده هویت ایرانی باشد، گفت: هر کشوری یک سبک خاص در لباس پوشیدن، طرحها و...دارد. مثلا سیبری، هند و... کفشهای متفاوتی دارند. شما صندل هندی را در هر کجای دنیا ببینید متوجه هویت آن میشوید چون هر مرز و بومی یک سبک خاص خود را دارد. در کشور ایران نمادهایی مثل بته جقه، ترنج و... را همه میشناسند و ما هم در خیلی از کارها از آنها استفاده میکنیم. مثلا ما در یکی از کیفهایی که ارائه دادیم روی چرم قهوهای کندهکاری کردیم و زیر آن چرم فیروزهای کار کردیم و نتیجه نهایی چیزی شبیه پنجرههای چوبی قهوهای است که آسمان از پشت آن پیداست. این تصویر یک حس نوستالژی دارد و برای بیننده آشناست.
علیزاده اضافه کرد: در کیف و کفش و به خصوص چرم به ندرت تغییرات وجود دارد. مثلا یک شرکت مدلی را 4-5 سال تولید میکند چون تابع مد نیست و نمیخواهد تغییری در محصولات خود ایجاد کند. معمولا مشتریان محصولات چرمی افرادی در سن بالا هستند و نیازی به تغییر ندارند. از سوی دیگر تغییر مدل در کفش هزینه زیادی دارد و ساخت مدل اولیه، طراحی و قالبسازی هزینه بالایی دارد، بنابراین هزینه طراحی محصول جدید هنگامی به صرفه میشود که در طول چند سال تولید، هزینه طراحی سرشکن شود. تاثیرات این موضوع در تغییرات دیر به دیر مدلهای کفش مردانه دیده میشود و خیلی از شرکتها در مدلهای خود تغییری نمیدهند. اما در کشورهای خارجی، به ویژه در کفشهای زنانه تغییرات و تنوع زیادی در محصولات دیده میشود و این موضوع برای ما هم بسیار مهم است. شرکتهای قدیمی و معروف تولید کننده محصولات چرمی در ایران معمولا طرحهای قدیمی و ثابتی دارند که با وجود کیفیت مناسب، باعث میشود جوانان از آنها خرید نکنند.
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در استودیوی «جامپلاس» میزبان دکتر اسفندیار معتمدی، استاد نامدار فیزیک و مولف کتب درسی بودیم
سیر تا پیاز حواشی کشتی در گفتوگوی اختصاصی «جامجم» با عباس جدیدی مطرح شد
حسن فضلا...، نماینده پارلمان لبنان در گفتوگو با جامجم:
دختر خانواده: اگر مادر نبود، پدرم فرهنگ جولایی نمیشد