شش فینال فراموش ‌نشدنی

این پنجمین قهرمانی متوالی رئالی‌ها در شروع برگزاری رقابت‌ها و به لحاظ تعداد گل و جذابیت مسابقه، جالب‌ترین آنها بود.

در این مسابقه که در همپرن‌پارک شهر گلاسکو برگزار شد فرانکفورت تا جایی که توانست حمله و گلزنی کرد، اما آنجا که بحث گلزنی مطرح می‌شد، چه کسی می‌خواست با پوشکاش، دی استفانو، جنتو و سوارز برابری کند؟ در عصری که خوب و قوی دفاع‌کردن یک اصل و نیاز نبود، دو تیم با هر حمله خود 127 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه قدیمی شهر گلاسکو را از فوتبالی زیبا و تهاجمی سیراب کردند.

اولین و آخرین بار که بازی فینال تکرار شد، چرا که مسابقه نخست به تساوی منجر شد و یوفا که تا آن زمان هنوز رویکردی به ضربات پنالتی برای تعیین تکلیف نپذیرفته بود دستور تکرار بازی به فاصله 48 ساعت بعد را داد و تیم اول ایالت باواریای آلمان در شروع Treble اختصاصی خود با بمب‌افکن خویش (مولر)‌، هوینس، مایر و البته قیصر فرانس بکن باوئر حریف را در دیدار دوم له کرد.

اتلتیکو مادرید که 20 اردیبهشت امسال لیگ اروپا را برای دومین بار در سه سال گذشته فتح کرد از این شکست که در ورزشگاه هیسل بروکسل حاصل آمد به عنوان یکی از تلخ‌ترین روزهای تاریخ حیاتش یاد می‌کند.

در اسفبارترین فینال تاریخ جام بر اثر هجوم تماشاگران لجام‌گسیخته انگلیسی در دقایق قبل از شروع مسابقه 39 فرد عمدتا ایتالیایی جان باختند و لیورپولی‌ها فقط یک سال بعد از فتح رم چنان از دیدن این صحنه‌ها بدروحیه شدند که در فینال مقاومتی جانانه نکردند و مغلوب ضربه پنالتی میشل پلاتینی ، ستاره وقت گورخرهای تورین و رئیس کنونی یوفا شدند.

این واقعه پای تمام تیم‌های انگلیسی و هواداران وحشی آنها را به مدت پنج سال از تمامی پیکارهای باشگاهی اروپا برید و برای لیورپول یک سال محرومیت اضافی هم مقرر گشت. هیسل بروکسل، محل برپایی این فینال نیز تا ابد به عنوان مأمن فاجعه و به صورت یک قتلگاه در اذهان حک شد، به طوری که مقام‌های بلژیکی چند سال پیش آن را کوبیدند و استادیومی تازه به جایش ساختند.

آبی و اناری‌های ایالت کاتالونیای اسپانیا دو سال بعد از اولین قهرمانی‌شان با همان مربی معروف (یوهان کرایف)‌ دوباره به فینال رسیدند، اما شدیدترین شکست این هلندی نامدار در استادیوم المپیک شهر آتن در برابر رقیبی رقم خورد که مربی‌‌اش فابیو کاپه‌لو بود.

وقتی ضربه قوسی پای چپ دژان ساوی سویچ یوگسلاو از فاصله 30 متری دروازه آندونی زوبی زاره‌تا را فروریخت بیش از پیش مشخص شد که آن شب، شب بارسایی‌ها نیست و دن فابیو با آریگوساکی، طراح میلان نوین از منظر هواداران روسونری همسطح شد.

تیم انگلیسی در شوکه‌کننده‌ترین دقایق پایانی یک فینال، مسابقه‌ای را برد که اگر تیرهای دروازه پیتر اشمایکل و کم‌دقتی یانکر و یارانش در کار نبود تا قبل از توفان دقایق پایانی شیاطین سرخ به جای صفر بر یک باید صفر بر 4 به سود مردان اوتمار هیتسفلد می‌بود. این واقعه اولین قهرمانی الکس فرگوسن را در این جام فراهم آورد و هیتسفلد را از رسیدن به باب پیسلی، دارنده سه جام قهرمانی این رقابت‌ها و رکورددار فتح آن بازداشت.

هیچ کس باور نمی‌کرد تیم ایتالیایی بعد از صفر بر 3 جلو افتادن در بازی نهایی در ورزشگاه کمال آتاتورک شهر استانبول ترکیه در نهایت بازنده این بازی باشد، اما اشتباه بزرگ کارلو آنچلوتی و یارانش مبنی بر این که کار تمام شده، برایشان بسیار گران تمام شد و شاگردان رافا بنیتس اسپانیایی با زدن 3 گل متوالی در همان 15 دقیقه آغازین نیمه دوم کار را به تساوی کشاندند و سپس در ضربات پنالتی با درخشش یرزی دودک لهستانی که مدعی شد حرکات 21 سال پیش گروبلار را در فیلم فینال سال 1984 دیده و از آن به تقلید پرداخته است، یاران آندری شوچنکو را ناکام کردند.

افسوس میلانی‌ها از غم بایرنی‌ها بعد از واگذاری فینال 1999 به منچستری‌ها چندان کم نبود. بله، این جام نخست باشگاهی جهان است که در عین شادمانی‌کردن عده‌ای، برخی را نیز بشدت دلشکسته می‌کند.