درمان آسیب‌های ناشی از ضربات سنگین مغزی

هدف اولیه از انجام این تحقیقات که با بودجه‌ای معادل 8‌‌ میلیون دلار شروع شده، این است که پژوهشگران بدانند آیا دارویی که از هورمونی به نام «آلاپروگنانولن» ساخته می‌شود ، می‌تواند به عنوان درمان برای افرادی که دچار آسیب‌های ناشی از ضربات سنگین مغزی می‌شوند مانند ضربات ناشی از تصادفات رانندگی ، ورزش‌های مختلف و سقوط از بلندی، مفید واقع شود یا خیر.

همچنین نیروهای ارتش که در مناطق جنگی و میدان‌های آموزشی مشغول به کارند در نتیجه انفجار ناشی از بمب‌های موقت یا تله‌های انفجاری ضربات سنگین مغزی را تجربه می‌کنند.

این مطالعات طی 5 سال انجام شده و سرپرستی آن به عهده مایکل ریگاوسکی است که توجه خاصی به تولید دارویی برای افراد مبتلا به صرع دارد.

آلاپروگنانولن هرگز در نمونه‌های انسانی که دچار آسیب‌های مغزی هستند، آزمایش نشده، اما آزمایش‌ها نشان می‌دهد این استروئید در مدل‌های جانوری موثر واقع شده است.

پژوهشگران معتقدند: این روش می‌تواند ادامه بقای افراد آسیب‌دیده از ضربات مغزی را بهبود ببخشد و به طور کلی نتایج عصب‌شناختی مثبتی داشته باشد. همچنین محققان در نظر دارند بدانند آیا این ماده از گسترش صرع پس از آسیب‌دیدن جلوگیری می‌کند یا خیر.

صرع و حمله‌ای پس از آسیب یکی از اشکالات اصلی آسیب‌های پس از ضربات مغزی که همراه با ناتوانایی روانی بوده و شاید یکی از عوامل سهیم در مرگ زودرس پس از ضربات وارده بر سر باشد.میزان بروز صرع پس از آسیب در افراد بالغ 10 تا 15 درصد و در افراد نظامی حدود 50 درصد است.

آلاپروگنانولن استروئیدی است که از آسیب‌های مغزی و حملات ناگهانی جلوگیری می‌کند. این ماده با هورمون پروژسترون در بدن تولید می‌شود.

بتازگی این هورمون مورد مطالعه قرار گرفته و امیدهایی برای درمان آسیب‌های ناشی از ضربات مغزی به وجود آورده است. اما تنظیم و نظارت بر آن مشکل بوده و باعث ایجاد عوارض جانبی هورمونی می‌شود.

هر ساله 1.4 میلیون نفر دچار آسیب‌های مغزی ناشی از ضربات سنگین شده و 50 هزار نفر جان خود را از دست می‌دهند و چیزی حدود 5 میلیون نفر یعنی 2 درصد جمعیت آمریکا دچار معلولیت‌های مادام‌العمر شده و تا آخر عمر با این مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند.

مترجم: آتنا حسن‌آبادی
منبع :Physorg