میثم اسماعیلی: هنوز اهالی هنر در سوگ پرویز مشکاتیان بودند که خبرهای تلخ یکی یکی از راه رسید. مسعود رسام، مهدی سحابی، عباس شباویز، جمشید لایق و محمود شاهرخی. خزان طبیعت انگار با خزان هنرمندان همراه شده، هنرمندانی که هنرشان بخشی از هویت فرهنگی ماست. نمی‌دانم چرا اما امسال فصل خوبی برای اهالی فرهنگ و هنر نیست، امسال انگار در کنار ریزش برگ‌ها هنرمندان و اهالی فرهنگ هم با این دنیا خداحافظی می‌کنند و بعد رژه تیترها در صفحات روزنامه‌ها شروع می‌شود. «گفتگویی منتشر نشده»، «عکسی منتشر نشده» اما مگر هنرمند می‌میرد، این جمله شاید تکراری باشد اما واقعیت دارد. هنرمند زنده است تا زمانی که آثارش زنده هستند. مرگ هنرمند وقتی است که کسی سراغی از آثار او نگیرد. تلخ؛ زمانی است که با مرگ عباس شباویز بفهمیم او تهیه‌کننده فیلم ماندگار قیصر بوده است.
کد خبر: ۲۹۴۷۴۶

بدتر، هنگامی است که بعد از مرگ مترجم، کتاب‌های کم‌فروش مهدی سحابی پرفروش شود. با مرگش یادمان بیفتد که او بود که مارسل پروست را به ادبیات ایران معرفی کرد، لویی فردینان سلین با ترجمه او لحظه‌های ماندگاری را برای ما رقم زد. بدتر از همه، زمانی است که هی از همدیگر سوال کنیم که جمشید لایق کدام نقش هزاردستان را داشت؟ اصلا بود یا نبود؟ کجا بود این سال‌ها!؟

مرگ که می‌آید ما هم با اهالی هنر مهربان‌تر می‌شویم و این خاصیت مرگ است. مرگی که برای ما سخت است (سوژه است)! برای هنرمند اداست!

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها