پروفسور صفر و یک

 او درواقع موضوعی را که برتراند راسل، جان لوکاسیه ویچ، ماکس بلک و دیگران آن را «ابهام» یا «چند ارزشی» نامیدند، «فازی» نامید وحالا به پاس ابداع این سیستم ریاضی که قادر است جنبه‌های نامفهوم و مبهم زبان و افکار انسان را دریافت و ثبت کند مدال ارزشمند بنجامین فرانکلین مهندسی الکترونیک را دریافت کرده است.

مدال بنجامین فرانکلین جایزه ای علمی و مهندسی است که سالانه از سوی موسسه فرانکلین در پنسیلوانیا به برترین دانشمندان حوزه‌های محیط زیست، مهندسی الکترونیک، علوم زیستی، مهندسی، شیمی و علوم رایانه‌ای اهدا می شود. این مدال از 185 سال پیش تاکنون به بزرگان علم اعطا شده و یکی از قدیمی‌ترین و معتبرترین جوایز علمی جهان محسوب می‌شود.

ابداع پروفسور لطفعلی‌زاده که به اعتقاد بسیاری از بزرگان علم دنیا می‌تواند مشکلات متعددی را در حیطه هوش مصنوعی و کنترل‌های خودکار ماشین‌ها رفع کند استدلال با مجموعه‌های فازی است و در آن به جای درست یا نادرست، سیاه یا سفید، صفر یا یک، سایه‌های نامحدودی از خاکستری بین سیاه و سفید وجود دارد.

براساس اطلاعات مندرج شده در ویکی پدیا، پروفسور عسکرزاده در باکو متولد و در ایران بزرگ شده است، او سال 1321 مدرک لیسانس خود را در رشته مهندسی مکانیک از دانشگاه تهران گرفته و سال 1325 دوره فوق لیسانس این رشته را درMIT گذرانده است. پروفسور عسکرزاده سپس سال 1328 برای تحصیل در مقطع دکتری به دانشگاه کلمبیا رفته و تا سال 1341 در هیات علمی این دانشگاه باقی مانده و دانشگاه برکلی کالیفرنیا آخرین مقصد او بوده است. او که در مقام پروفسور راهی این دانشگاه شده بود، از سال 1370 ریاست موسسه علوم رایانه‌ای نرم را به عهده داشت تا این‌که به طور رسمی از سال 1991 بازنشسته شد. وی مقیم سانفرانسیسکو است و در آنجا به پروفسور زاده و لطفی‌زاده مشهور است.

پروفسور زاده هنگام فراغت به سرگرمی محبوبش عکاسی می‌پردازد. او عاشق عکاسی است و تاکنون شخصیت‌های معروفی همچون روسای جمهور آمریکا، ترومن و نیکسون، رو به دوربین وی لبخند زده‌اند. سرگرمی دیگر پروفسور لطفی‌زادهHI FI است و به همین دلیل در اتاق نشیمن خود 28 بلندگوی حساس تعبیه کرده تا به موسیقی کلاسیک با کیفیت بالا گوش کند.

بهاره صفوی