آلمان ؛ نخستین کشوری که به بیمه کارگران فکر کرد

در دهه نخست 1800 ، آلمان نخستین کشوری بود که به نیاز کارگران به بیمه خسارت پی برد و به توسعه نظام اجتماعی خود پرداخت تا نیروی کارش را در مقابل ضررهای مالی شخصی در جریان حوادث امروز کاری یا جراحات وارده در محل کار حمایت کند. تا پایان قرن 19 الگوی بیمه خسارت کارگران آلمانی ، به ایالات متحده و کانادا نیز راه یافت . انقلاب صنعتی که در قرن 19 رخ داد، به منزله نوعی انفجار در فعالیت های اقتصادی و صنعتی بود. به موازاتی که تکنولوژی ، شرکت های امریکایی را قادر به تولید محصولات با سرعتی بسیار بیشتر از گذشته کرد، باب تازه ای از حوادث امروز را نیز در محیطهای کاری گشود. کارگران آسیب دیده و خانواده های آنان هیچ مرجعی برای جبران خسارت نداشتند، جز آن که از کارفرمای خود شکایت قانونی اقامه کنند. برای کارگران آسیب دیده ، گاه سخت و پرهزینه بود که ثابت کنند کارفرمایانشان نسبت به حوادث امروز محل کار سهل انگاری کرده و یا دروغ گفته اند. حتی اگر در این کار موفق می شدند، میزان خسارت پرداختی ، همیشه کافی نبود. گاهی کارگران مجبور بودند هزینه درمان پزشکی خود را نیز پرداخت کنند که بار سنگینی روی مخارج خانواده تحمیل می کرد. در سال 1902 ، سناتور «دیوید جی . لوئیس» از مریلند، نخستین سیاستمداری بود که خسارت کارگران را در ایالات متحده مطرح کرد و تلاش های او، منجر به تاسیس یک موسسه مشارکتی بیمه شد. او کارفرمایان رادر قبال «مرگ یا جراحت حاصل از سهل انگاری آنان» پاسخگو و مسوول دانست . قوانین امروزی بیمه کارگران در ایالات متحده ، ریشه در لایحه آن زمان سناتور لوئیس دارد که به موجب آن ، اگر مرگ یا جراحت در جریان کار یا به دلایل ناشی از آن حادث شود، خسارات مربوط پرداخت خواهد شد.