سیتی چنین پولی را فقط به عنوان حق واگذاری تولید لباسهای خود دریافت میکند اما حاصل این قرارداد تجاری، رقمی به مراتب بیش از اینهاست. به طور مثال باشگاه رئال مادرید درسال۲۰۲۴ علاوه بر اینکه حدود ۱۱۰میلیون یورو ازشرکت آدیداس دریافت کرد، حدود ۱۹۶ میلیون یورو هم از فروش کیتها و لوازم جانبی خود، به جیب زد. یعنی آنها فقط بابت قرارداد البسه خود، حدود ۳۰۶ میلیون یورو به دست آوردند!
از سال ۲۰۲۴ به طور کلی باشگاههای اروپایی شاهد رشد ۲۶ درصدی خود از محل درآمد قراردادهای لباس بودند. در لیگ برتر انگلیس، ۲۰ باشگاه روی هم ۱.۸میلیارد یورو قرارداد بستند که یک رکورد تاریخی بود. حالا با قرارداد جدید منچستر یونایتد که سالانه ۱۰۰میلیون پوند است، این رقم افزایش تازهای داشته است.فراموش نکنید درانگلیس فروش کیت و اقلام مربوط به باشگاهها، بازار پر رونقی است و به همین دلیل برندهایی چون آدیداس، پوما یا نایکی حاضرند بالاترین قراردادها را با باشگاهها امضا کنند. مثلا باشگاه یونایتد که در سالهای گذشته آنچنان موفق نبوده، با آدیداس سالانه ۱۰۵ میلیون یورو قرارداد بسته که این قرارداد نشان میدهد هواداران این باشگاه هنوز برای خرید اقلام ورزشی سر و دست میشکنند.
قیاس این رقمها با قراردادهای ایرانی، قابل تأمل است. باشگاههایی چون استقلال و پرسپولیس با وجود داشتن طرفداران میلیونی، فقط به تامین لباسهای خود بسنده میکنند. آخرین بار در سال۱۴۰۱ اعلام شد قرارداد استقلال با برند لباس خود سه میلیارد تومان است! درباره قرارداد پرسپولیس و برند لباس خود نیز هیچ اطلاعاتی در دست نیست. وضعیت تیمملی هم با وجود حضورهای متوالی در جامجهانی، دستکمی از باشگاهها نداردومعمولا یا البسه بیکیفیت میگیرندیا حتی مجبورند به برندهای لباس پول بدهند!
این قیاس معالفارق نشان میدهد فوتبال حرفهای ایران چند صدسال از فوتبال حرفهای دنیا عقب است...