عکس‌ها سخن می‌گویند

عکس و عکاسی از همان آغاز، جنبه علمی داشت، بعدها به‌عنوان هنر نیز شهرت یافت. قبلا مردم با نمایش و پردازش نور و سایه‌ها روی دیوار وکاغذ، ذهنیت وشناختی حداقلی ازاین موضوع داشتند،رفته رفته تاریکخانه‌هایی به وجود آمد و عکاسی و دوربین، روز به روز تکامل بیشتری پیدا کرد.دنیای جدید دوربین‌ها را در اختیار حرفه‌ای‌ها قرار داده است‌؛ غالبا اصحاب رسانه در جهان، مشاغل تبلیغاتی، مالکان عکاسخانه‌های مدرنی که تصاویری نوستالژیک از گذشته‌های این صنعت و هنر پرقدمت را بردیوارهانصب کرده‌اندو...،باپیشرفته‌ترین دوربین‌ها کار می‌کنند،ما ــ یعنی شهروندان عادی -امروزبا گوشی‌های تلفن همراه هم عکس می‌گیریم، به تعبیری با همین گوشی‌هایی که در اختیار داریم، کارمان راه می‌افتد! در هر شرایط و هر نقطه‌ای که باشیم، می‌توانیم ثانیه به ثانیه‌‌اش را ثبت و ضبط کنیم و قاب‌هایی ماندگار برای خودمان و اطرافیان‌مان بسازیم. تلویزیون و سینما در جایگاه دو رسانه مولد، از قبل‌تر و این سال‌ها هم شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی در انتشار سریع و وسیع و پیام‌رسانی قدرتمند عکس‌ها ایفای نقش می‌کنند، عکس‌ها گاهی به اندازه‌ای در پیام‌رسانی و القای فکر، اندیشه، کشف و معرفی سرزمین‌های ناشناخته یا کمتر دیده‌شده توسط افکار عمومی قدرت داشته و نوآورانه عمل می‌کنند که دیگر نیازی به متن و اصطلاحا زیرنویس احساس نمی‌شود، مگر آن‌که قرار باشد متن، نقش مکمل داشته باشد که نهایتا باز هم به جذابیت و مقبولیت بیشتر عکس منجر می‌شود.
حالا یک سؤال! اصلا چرا عکس می‌گیریم؟ به چه دلیلی اولا ثبت و ضبط رویداد در یک یا ده‌ها قاب، برای‌مان مهم است؟ و چرا و چگونه باید این منابع تصویری که خاطره‌های‌مان را در خود جای داده را حفظ کنیم؟ این هنر و حرفه-یعنی عکس و عکاسی - که جهش و توسعه‌ای خیره‌کننده نیز دارد، هیچ‌کدام از این پرسش‌ها را بدون پاسخ باقی نگذاشته و هر جهان‌ وند و شهروند با هر‌میزان علاقه و پشتکار هنری، در این زمینه می‌تواند ابتکار و پژوهش داشته باشد، یک سرگرمی مهیج و قابل‌قبول برای خودش ایجاد کند، حتی از نظر
 روحی - روانی و عاطفی هم در او اثرات مثبتی ایجاد شود، تغییر نگاه و جهان‌بینی مثبت و سازنده در هنرآموز عکاس شکل بگیرد و خط بطلانی بر افسردگی‌های فردی باشد‌؛ تعجب نکنید! زیرا تاریخ هنر، واقعا همه این اتفاق‌ها را به خود دیده است.  امروز بیست‌وپنجم خرداد، پانزدهم ژوئن روز جهانی عکاسی از طبیعت است، کوه و دشت و درختان سر به آسمان ساییده و اقیانوس‌ها و دریاهای مواج و پرعظمت‌؛ جهان هستی این ساحت شگرف و پر رمزوراز، با همه پدیده‌ها و ظرفیت‌های تعالی‌بخش، هنوز «نادیده‌ها» و کشف نشده‌های فراوان دارد که باید به چشم بشریت بیاید، شگفتی بیافریند و مخلوق - ترجیحا انسان فکور و شکرگزار ــ را به اندیشه، تفکر و تعمق وادارد. همین‌جاست که رسالت هنر «عکس» و قدرت بالای تأثیرگذاری «عکاس» برجسته می‌شود.