در انتخابات ریاست جمهوری گفتمانی از سوی آقای پزشکیان مطرح شد که این گفتمان ضد دوقطبی سازی است. یکی از آسیب‌هایی که در دوران گذشته با آن روبرو بودیم براه افتادن دوقطبی‌های کاذبی بود که از سوی برخی از جریان‌های سیاسی با جدیت پیگیری می‌شد.
یکی از عوامل این دوقطبی سازی‌ها عمدتا از سوی جریان‌های اصلاح طلب کارسازی می‌شد. در شرایط کنونی نامزد آن‌ها با گفتمان وحدت و وفاق ملی وارد عرصه شد و مدیریت قوه مجریه را بدست گرفت و در حقیقت این رویکرد را منفی کرده است و از این رو بعید می‌دانم که در دولت وفاق ملی شاهد ظهور دوقطبی‌های کاذب باشیم.
البته باید به این نکته هم توجه داشت که وجود دوقطبی‌ها در فضای سیاسی الزاما ناپسند و نامناسب نیست. به هر حال وجود دوقطبی در حوزه کفر و ایمان، انقلاب و ضد انقلاب، مخالفان منافع ملی و موافقان منافع ملی و ... جزو قطبیت سازی‌هایی است که اتفاقا مورد تاکید است و باید بر آن اصرار و ابرام ورزید.
در این عرصه‌ها ملت ما در قطب دفاع از منافع ملی و ایمان انقلابی و اعتماد و امید نسبت به نظام جمهوری اسلامی قرار دارند و در سوی مقابل ما دشمنان انقلاب و اسلام هستند که با هر گونه منافع ملی مردم ایران به مخالفت می‌پردازند و قصد دارند با ایجاد نفاق و شکاف در بین ملت و نظام جمهوری اسلامی اختلاف بیندازند و طبیعی است که بین این دو قطب هیچگاه پیوندی برقرار نیست.
در عین حال در برخی از حوزه‌ها هم ما شاهد تلاش‌هایی هستیم که با فضای سازی و نادیده گرفتن حدود اسلامی و اخلاقی در پی آنند که احکام خدا و قرآن را زیر سوال ببرند.
در همین زمینه می‌توان به تکاپو‌هایی که عده‌ای در مورد حجاب اختیاری یا حجاب اجباری براه انداختند اشاره کردند. این صنعت دو قطبی سازی اصلاحات است که برخی در پی آن هستند که در مقابل احکام الهی ایستادگی کنند. ما مفهومی بنام حجاب اجباری یا حجاب اختیاری نداریم. بلکه حفظ حجاب از احکام اسلامی است و باید به آنچه که قرآن و اسلام گفته عمل کرد.
در مورد فضای جدید هم باید گفت که به نظر می‌رسد که رویکرد رئیس جمهور و دولت او بگونه‌ای است که از آن دوقطبی سازی‌های کاذب در نمی‌آید و از قرائن پیداست که با مراقبتی که آقای پزشکیان و کابینه او خواهند کرد ما به سمت دوقطبی سازی‌های کاذب نخواهیم رفت.
البته لازم به ذکر است که نقد دولت براساس همان ادعا‌هایی که رئیس جمهور در مورد وفاق ملی، وحدت ملی، عمل به سیاست‌های کلی ابلاغی از سوی رهبری و عمل به برنامه هفتم داشتند طبعا به معنای دوقطبی سازی نیست. طبعا در عرصه سیاست خارجی، مصوبات شورای عالی امنیت ملی به عنوان راهبرد‌های مصوب نظام است و اگر کسی خلاف آن‌ها عمل کند باید او را نقد کرد و این نوع انتقاد‌ها هم باعث ایجاد فضای دو قطبی کاذب نمی‌شود.
متاسفانه ما در دولت آقای روحانی شاهد بودیم که دولت برخلاف سیاست‌های ابلاغی رهبری بخصوص در حوزه برجام یا مصوبات مجلس عمل کرده بود و همچنین نقد بی قانونی را نمی‌توان به عنوان رویکردی در جهت تشدید اختلاف و جدایی و دشمنی قلمداد کرد؛ بنابراین تکلیف منتقدان و وظایف دولت هم مشخص است و تصور می‌کنم که فضا برای هیچ گروهی و جناحی که بخواهد دو قطبی ایجاد کند مهیا نیست. برای اینکه دو قطبی سازی کاذب نیازمند یک بستر است و اساسا چنین بستری فراهم نیست واز آنجایی که در دوران گذشته برخی از جریان‌های سیاسی مثل اصلاح طلبان شرایط را برای دوقطبی سازی آماده می‌کردند و الان این بستر مهیا نیست بنابراین می‌توان امید داشت که دیگر شرایط برای ایجاد اختلاف و دشمنی‌های کاذب برای جریان‌های سیاسی آماده باشد که بواسطه آن دو قطبی سازی کاذب در فضای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی جامعه شکل بگیرد.
از سویی دیگر رئیس جمهور دومین مقام کشور است و مواضع و رویکرد‌های او روی احزاب و گروه‌های سیاسی اثر می‌گذارد. متاسفانه در برخی از دولت‌های گذشته ما شاهد دوقطبی سازی‌های کاذب بودیم، چون بعضی از روسای جمهور برخلاف سوگندی که خورده بودند به وحدت ملی عمل نمی‌کردند و باعث وفاق ملی شوند. از سویی دیگر اگر جریان‌های سیاسی به مبانی نظام ملتزم باشند به هیچ وجه در پی دو قطبی سازی‌های کاذب و ایجاد اختلاف و شکاف نمی‌روند. خوشبختانه آقای پزشکیان چه قبل و چه بعد از انتخابات بار‌ها روی این مبانی تاکید کرده است. طبعا اگر رئیس جمهور، دولت و جریان‌های سیاسی مطابق رهمنود‌های رهبری در دیدار با نمایندگان مجلس به سمت یکصدایی در حاکمیت بروند مجالی برای دو قطبی سازی پدید نمی‌آید.
