قاب ماندگاری از قهرمانان

برنامه قهرمان را نباید صرفا در قالب یک اثر رقابتی بررسی کرد، چرا که پخش آن در طول این مدت به‌خوبی نشان داده که فراتر از یک رقابت بوده. زمانی که برای تهیه گزارش پشت صحنه به لوکیشن این برنامه رفته بودم، بیشتر از هرچیز، هیجان و تلاش شرکت‌کنندگان قابل مشاهده بود. 

چیزی که به وضوح می‌شد در میان صحبت‌های تهیه‌کننده برنامه دید، جدی بودن این برنامه برای شرکت‌کنندگان بود که حتی بعد از باخت، باز هم در تلاش بودند تا به مسابقه بازگردند. آ‌ن‌طور که عوامل برنامه می‌گفتند، برخی‌شان حتی بعد از حذف از مسابقه، بارها تماس می‌گرفتند و دوست داشتند به مسابقه و این رقابت داغ برگردند. شاید تا قبل از این، قهرمان همین هیجان و رقابت بود اما در مرحله نهایی، روی دیگری از شرکت‌کنندگان به نمایش درآمد که تماشای آن در یک برنامه رقابت‌محور قدری دور از انتظار بود.

به طور کلی تفاوت بخش نهایی قهرمان با دیگر بخش‌ها، در کار تیمی بود. سرگروه تلاش می‌کرد کل تیمش را مدیریت کند و خودش هم در نهایت به رقابت با سرتیمی دیگری قرار می‌گرفت.

در حالی که در مراحل ابتدایی قهرمان، این رقابت‌ها بیشتر به صورت فردی و با تشویق خانواده‌ شرکت‌کنندگان صورت می‌گرفت. انگار که عوامل برنامه این روحیه تیمی را عاملی برای انگیزه بیشتر دیدند و تصمیم گرفتند که از نیمه رقابت‌ها، آن را به سمت و سوی بهتری بکشانند. قهرمان از این نظر، یک مسابقه پیشرو بود که توانست تازگی و نو شدن را حتی در بخش‌های مختلف خود هم تجربه کند.

کسری روحانی در نهایت کاپ قهرمانی این رقابت‌ها را از آن خود کرد اما آنچه بیشتر از هرچیز در ذهن مخاطب ماندگار شد، تصاویر و قاب‌هایی بود که از رسانه‌ملی پخش شد. درست مانند همان چیزی که محمد پیوندی، کارگردان برنامه گفته بود که اگر به قول خودش حتی یک قاب ماندگار هم خلق کند، کار خودش را کرده و به نتیجه رسیده است. 

نکته مهم دیگر درباره قهرمان، بومی‌سازی درست و بجای آن بود. برنامه قهرمان به ظاهر الهام گرفته از نینجا‌واریر بود اما آن‌قدر با فاکتورهای ایرانی آمیخته بود که توانست یک سبک مجزا و درست برای خود داشته باشد. از دکورهای خاصی که آمیخته به هنر ایرانی و بته جغه بود گرفته تا مسأله خانواده که حتی هنگام برد و باخت هم به‌خوبی می‌شد آن را در قاب تلویزیون تماشا کرد. قهرمان اتفاقی تازه در تلویزیون نبود اما از این منظر نو و بدیع بود که توانست رقابت‌ها را آمیخته با رفاقت کند و یک قاب ماندگار بجا بگذارد.