کتاب فقه روشی؛ نظریه ای در تقریب مذاهب اسلامی رونمایی شد

به گزارش جام جم آنلاین سیستان وبلوچستان؛ علی سرگزی اظهار داشت: پس از داوری در مرحله اول، 19 عنوان کتاب به مرحله دوم راه یافت که ازمیان آثار ، پس از ارزیابی دقیق وعلمی هر اثر توسط حداقل دو نفر از داوران،5 عنوان کتاب برگزیده و3 عنوان کتاب شایسته تقدیر به استان معرفی گردید.

 وی با اشاره به 52 انتشاراتی که در استان مشغول فعالیت می باشند، افزود : تمامی تلاش مجموعه اداره کل فرهنگ وارشاداسلامی براین است که کتب نویسندگان استانی در استان چاپ شود.

مدیر کل فرهنگ وارشاداسلامی استان گفت: با توجه به عدم حمایت خرید کتاب از سوی دستگاه های مرتبط ، امسال در مرکز استان کمیته ای مبنی بر خرید حمایتی کتب تشکیل گردید وبر اساس شاخص های تعریف شده این روند در استان ادامه خواهد داشت.

نویسنده کتاب فقه روشی؛ نظریه ای در تقریب مذاهب اسلامی نیز اظهار داشت: نزدیک به یک دهه است که در مجامع حوزوی و دانشگاهی، به اقتضایِ در بحث، و فحصِ فقهی و حقوقی، دغدغه تقریب مذاهب اسلامی را در ذهن و روانم، بارور کرده و پرورانیده ام و چه کلاس هایی که در دانشگاه مذاهب اسلامی ( واحد تهران و سیستان و بلوچستان) ابتداء و انتهایش، ضرورتِ همگرایی دنیای اسلام و پذیرشِ اصلِ تقریب مذاهب اسلامی یا به تعبیری مذاهب فقهی، محک خورده و چه همایش هایی که با تأسّی به اصل مذکور، مقالاتی به رشته تحریر و تکوینِ فقهی در آمده است و از طرفی، انبانی از گفت و گو هایِ فقهی و حقوقی در مدح و وصفِ تقریب بر تارکِ جراید و فصلنامه های علمی و پژوهشی، سایه افکنده و هر روز بر تعداد آن اقتراح ها و انضمام های نشریّات و خبرگزاری ها، افزوده می شود، امّا سؤالی که در ذهن اینجانب، بعد از تحلیل و تدقیق در جوانب و ماهیّتِ تقریب مذاهب اسلامی یا فرقه های فقهی، رسوخ یافته و در هر مکانی، مرا به خود طلبیده، این است که تقریب در عصر کنونی و با حال و هوایِ مَجامع حوزوی و دانشگاهی معاصر، چه مفهوم و تعریفی دارد و این تعریف را، آیا می توان در قامتِ روش فقهی به معنای مرسوم و مقبولِ مذاهب، پوشانید؟

ابوالفضل احمدزاده افزود: در نگاه نخست و خالی از تأمّل و تفقّه ذاتی و پایش مظاهر و نمود های پیرامونی، تقریب بین مذاهب اسلامی یا مذاهب فقه اسلامی، تعریفی بدیهی به خود می گیرد و شاید در غالبِ متونِ ادبی و مکتوبات فقهی و اصولی، و گویش های متراکم سخن گویان و مدافعانِ همگرایی و وحدتِ دنیای اسلام، تقریب به مفهوم و وصفِ تقریب بین الأبدانی. ترسیم و تنظیم می یابد و چنین الگویی، به دنبالِ خود فضا هایِ مجازی و دانشگاهی و علمی را نیز تسخیر می نماید و گویی، هر ساله یا گاه و بیگاه، باید طبقِ برنامه ای مدوّن و مکرّر، بزرگانی گردهم آمده و بر طبلِ ضرورت و بایستگیِ وحدت و تقریب در اقصی نقاط دنیای اسلام، کوبانده و با صدایی رسا از تریبون هایِ دُوَلِ مختلف اسلامی و نمایندگان آن ها، به پیامدهای تفریق و جدایی مذاهب پرداخته و آن را نکوهش نمایند.

وی ادامه داد: امّا در نگاه دوّم و واجدِ تدقیق و تنقیحِ زوایدِ بی تأثیر در فرآیندِ تقریب مذاهب اسلامی و چشمه هایِ جوشانِ فقاهتی و اجتهادی، تقریب مورد بحث، معنا و در منظری خاصّ تجلّی می یابد و آن، فهم و درکِ عمیقِ این نهادِ میمون و فرخنده ای است که جهانِ اسلام را با تمام فرقه ها و مذاهب اش، در یک نگرة کلان و سازمانِ منسجم و معتبر، جای می دهد و در مواضع و مجامعِ فقهی و حقوقی، معنا و مفهومِ تقریب را از ظاهرگرایی محض به بنیان نگریِ اندیشه ای، انتقال داده و با پذیرشِ تفریقِ مذاهب در زیست بومِ دنیایِ مسلمانان و تأثیر آن بر تدوین و تقریر موازین و نظاماتِ خاصّ شرعی و حکومتی و مردمی و محقّ دانستش هریک از پیروان آن مذاهب در عمل به احکام فقهی شان، به دنبالِ طرح و تبیینِ این ایده مطلوب و ابتکاری است که تقریب را می توان از رگه هایِ به هم تنیدة استدلال ها و بنیان های نظری و منطقی هر یک از مذاهب فقهی بر پیکره واحد و عامّ الشمولِ دنیایِ اسلامی تزریق نمود که در خاستگاه نظریِ اینجانب، عنوانی با اسم و رسمِ «فقه روشی» نام گذاری شده است.

به گفته احمدزاده؛ فقه روشی، به دنبالِ تقویت خاستگاه های نظری هریک از مذاهب فقهیِ جهان اسلام است که در آوردگاهِ اندیشه ها و تأمّلاتِ عمیقِ فقهی و حقوقی، با بهره گیری از شیوه هایِ معمول و مألوف در ادبیّاتِ مسلّمِ روشِ تحقیق و آموزه های به روز ِاقترانِ اندیشه ای، راهی را می جوید که ضمنِ پایبندی به اصولِ فقهیِ متداول در هر مذهبی، به اقتضای طرحِ مسائل نوپیدا و موضوعاتِ چالشیِ متناظر با ارکانِ هویّتی و دینی جوامع اسلامی، فتاوایِ معیار یا دیدگاه های فقهیِ متّصف به رویّه های مشترک در راستایِ حفظ و صیانت از آحاد دنیای اسلام را مطمع نظر قرار می دهد و در واقع، در کنار فتاوایِ فقهی برآمده از مکاتب فقهی، به خلقِ فتاوایی اجتماعی یا گفتمانی در حوزه فقاهت که سعی در تقریبِ روشی در استنتاجِ احکام و فتاوایِ خاصِّ اجتماعی و احیاناً شمولِ منطقه ای از سوی مذاهب اسلامی دارد، می پردازد و کشف یا صیدِ این روشِ فقهی، آن چنان بعید به نظر نمی رسد.

این نویسنده تاکید کرد: نکته ای که در انتهای این نوشته باید به آن اشاره کنم مراحل و مراتبِ سپاس خود را از اساتید: جناب دکتر حبیب ا... مشهدی بابت ترجمه خلاصه متنِ نظریه به زبان انگلیسی و دکتر داوود زرین پور، جهتِ ترجمه گزیده متن نظریه به زبان عربی، خالصانه اعلام می نمایم.