برندگان و بازندگان نبرد اوکراین

جنگ اوکراین امروز یک‌ساله شد. جنگی که نظم جهانی را دستخوش تحولاتی کرد و همه کشورها را به‌نوعی در دام صف‌آرایی نظامی انداخت. حالا پس از یک‌سال روشن است که جنگ را پروپاگاندای رسانه‌ای غرب به راه انداخت. دستگاه تبلیغاتی آمریکایی ـــ اروپایی، پوتین را تحریک به جنگ اوکراین کردند.

رشد شتابان راست‌گرایی افراطی، عامل مهم ترغیب پوتین برای جنگ بود و او برای مهار شکل‌گیری هیتلری تازه در اروپا، مجبور به مداخله نظامی شد؛ مداخله‌ای که خود می‌دانست بیرون آمدن از آن ساده نیست. آمریکا و اروپا از زمان آغاز جنگ تا به امروز تلاش کردند آتش این نبرد روشن بماند. هرگاه اوکراین با کمبود سلاح و مهمات روبه‌رو شد، به این کشور کمک کردند اما نه آن‌قدر که زلنسکی پیروز میدان شود.
سیاست غرب در جنگ اوکراین، تداوم نبرد به قیمت تضعیف روس‌هاست. همان پروژه‌ای که در قبال اتحاد جماهیر شوروی نیز پیش رفت. برای همین دولت‌های غربی برخلاف ادعاها، حتی موافق پایان جنگ به قیمت پیروزی کی‌یف نیز نیستند و با وجود تبلیغات صلح‌طلبانه، مانع برگزاری هرگونه مذاکره برای پایان جنگ می‌شوند.
به این ترتیب بازنده بزرگ جنگ، اوکراین است که به خط مقدم جدال اروپا و روسیه تبدیل شده، بی‌آن‌که چشم‌اندازی برای پیروزی داشته باشد. میلیون‌ها آواره و هزاران کشته و زخمی، رهاورد بازی غربی برای ایجاد ضعف اقتصادی در کرملین است. هرچند غربی‌ها پوتین را بازنده جنگ معرفی می‌کنند اما او به اهداف خود رسیده و بر بخش شرقی اوکراین مسلط شده و اکنون در حال تثبیت موقعیت خود است. او ناتو را ترسانده و به عقب‌نشینی از سیاست توسعه‌طلبانه‌اش واداشته و بنابراین اگر نگوییم برنده، پوتین قطعا بازنده این جنگ نیست.
اما دیگر بازنده جنگ، کشورهای اروپایی بودند که آمریکا آنها را به زور از گاز روسیه جدا کرد. واشنگتن سال‌ها بود می‌کوشید که مسیر تامین انرژی اروپا را تغییر دهد اما نمی‌توانست. جنگ اوکراین سلاح تحریم را در اختیار کاخ سفید گذاشت تا از آن علیه روسیه استفاده کند. حتی واشنگتن آنگاه که مقاومت اروپا را دید، خط لوله انتقال گاز نورد استریم را منفجر کرد تا اروپایی‌ها در سرمای زمستان چاره‌ای جز جایگزینی گاز مسکو نداشته باشند.
آمریکا با کمک متحدان اروپایی همچنین تلاش دارد دیگر کشورهای مستقل و بی‌طرف در جنگ را به باتلاق تدارک دیده شده اوکراین بکشاند. غربی‌ها یک روز حرف از کمک پهپادی ایران به روسیه می‌زنند، یک روز پای کره شمالی را به جنگ
باز می‌کنند و روز دیگر چین را تهدید می‌کنند که مبادا به مسکو سلاح بدهد.
تله جنگ اوکراین حالا پیش روی کشورهای دیگری هم گشوده شده و بهانه‌ای شده برای تحریم و تهدیدهای بیشتری که دود آن بیش از همه به چشم اروپایی‌ها می‌رود و به‌ویژه مهاجرانی در اروپا که بیش از پیش در مضیقه فشارهای اقتصادی قرار گرفته‌اند.
جنگ اوکراین و تحریم روسیه به بهانه این جنگ، بیش از همه بحران غذایی برای کشورهای فقیر ایجاد کرده است. تورم قیمت مواد خوراکی، سازمان بهداشت جهانی را واداشته تا نسبت به چالش سوءتغذیه هشدار دهد. بازنده بزرگ جنگ، ملت‌های تهیدستی هستند که تحریم‌های آمریکا آنها را از دسترسی به منابع غذایی محروم می‌کند. بنابراین یک‌سال پس از این جنگ ویرانگر، روشن است که آمریکا چطور جنگ اوکراین را بهانه‌ای کرده برای تسویه حساب سیاسی ، نظامی با اقتصادهای نوظهور و توسعه بیشتر سلطه اقتصادی بر جهانی که خطر گسترش جنگ بر سر آن وجود دارد.