کمی آرام‎تر، کمی سریع‎تر

به هر حال مصاف این دو تیم که با برتری دو گله شاگردان ساپینتو همراه بود همه چیز داشت. حتی لحظات خالی از هیجانش هم خوب بود، در واقع بد را هم خوب دیدیم. اتفاقات جدید را کنار تکرار مکررات مشاهده کردیم. اتفاق جدید، یک بازی زیبا در سرمای زمستان بود و اتفاق تکراری کمی ناآرامی‌های ساپینتو بود و مقداری جنجال‌های دیگر و کمی غائله داوری. چیزی که دیدیم مجموعه‌ای بود از احساساتی شدن‌ها، حملات بی‌مهابا، فرصت‌سوزی‌ها، خلق موقعیت‌های استثنایی و کمیاب و به طور خلاصه یک فوتبال ایرانی. در واقع اصل جنس. اما استقلال با این مجموعه هیجان‌انگیز در نیم فصل دوم لیگ‌برتر فوتبال ایران کاری از پیش خواهد برد؟

ایراد اساسی استقلال

آبی‌ها «یک جوری» هستند، در عین این‌که گاهی اوقات متفاوت می‌‌شوند (به‌خصوص در دیدار با تراکتور) چندان غریبه هم نیستند. تیم در همین بازی اخیر خود در جام‌حذفی حمله می‌کرد، موقعیت می‌ساخت و بالاخره طبق ادعاهای قدیمی ساپینتو یک تیم هجومی شد. حمله می‌کرد و می‌خواست که گل بزند و این تیم چقدر به تیمی که می‌خواهد قهرمان لیگ‌برتر شود شباهت دارد. اما باز هم یک جای کار می‌لنگید. این تیم گلزن تمام عیار نداشت و ندارد. یکی مثل ارسلان مطهری که فرصت‌سوزی نکند، یکی که مثل پیمان بابایی تک به تک را هدر ندهد. استقلال در خط حمله گاهی اوقات بدجوری کم می‌آورد. اما اگر ساپینتو بلد باشد چطور داشته‌هایش را کنار هم بنشاند می‌تواند گلیمش را از آب بیرون بکشد. اینجور هم نیست که استقلال مدام کم بیاورد، به خصوص اگر قرار باشد مهدی قائدی آن روی خوب فوتبالی اش را نشان بدهد. با تمام این اوصاف استقلال و «داشته هایش» قرار است چطور در نیم فصل دوم نتیجه بگیرند؟ اصلا ایراد اساسی این تیم چیست؟ ایراد اساسی این است؛ تیم (بخوانید ساپینتو) باید کمی آرام‌تر باشد، بازیکنان هم کمی سریع‌تر، به خصوص مهاجمان تیم.

بازیساز، دوای درد آبی

استقلال دقیقا اینجا کم می‌آورد، در نبض بازی. یعنی بازیسازی که وجود ندارد باید برای مهاجم «تمام کننده‌ ای» که او هم وجود ندارد موقعیت‌سازی کند. نبض فاز هجومی استقلال درست در گیر و دار این که بهترین موقعیت فراهم می‌آید کند می‌شود و سپس کلا از حرکت می‌ایستد و اینجاست که بیشتر از هر زمان دیگری نبود یک تمام‌کننده واقعی حس می‌شود.

نکته مثبت: قائدی در دیدار با تراکتور نشان داد اگر بخواهد می‌تواند تکنیکی‌ترین بازیکن حال حاضر فوتبال ایران باشد. او هم تکنیکی نشان داد و هم ما را یاد مهدی طارمی انداخت. به هر حال گرفتن دو پنالتی در وقت‌های اضافه را به دیگر هنرهای قائدی اضافه کنید. اگر او اینچنین باشد نیمی از مشکلات هجومی استقلال در نیم فصل دوم رفع می‌شود. البته قائدی باید یاد بگیرد در لحظات آخر هم خوب جایگیری داشته باشد تا به موقع به توپ برسد و به موقع گل بزند.

نکته منفی: مهاجمان استقلال فرصت‌سوز هستند، هم پیمان بابایی و هم ارسلان مطهری. حسین حسینی هم هنوز آماده نیست؛ البته به قول معروف «بگیر، نگیر» دارد. گاه موقعیت‌های فوق ‌العاده‌ای را دفع می‌کند و گاه اشتباهات عجیبی مرتکب می‌شود. او هر چند گاهی اوقات مثل ستاره سوسویی می‌زند اما با آن حسینی که قبلا می‌شناختیم و به ندرت گل می‌خورد زمین تا آسمان فاصله دارد.

هشدار مهم: ریکاردو ساپینتو سر ۵۱سالگی نمی‌خواهد درست شود؟ با خودمان گفتیم او بعد از محرومیت، حداقل کمی آرام‌تر می‌شود. کمی هم نسبت به این موضوع اطمینان داشتیم اما نه تا وقتی که او با هموطن خود یعنی ریکاردو آلوز در جریان دیدار با تراکتور درگیری لفظی پیدا کرد. تداوم رفتارهای او در نیم فصل دوم قطعا یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های آبی‌ها خواهد بود، به خصوص این‌که بازی‌های مهمی مثل سپاهان هم در پیش است.

برای استقلال در آستانه نیم فصل دوم هنوز چیزی در زمینه جذب بازیکن قطعی نیست. قرار است کاوه رضایی و محمد حسینی بیایند اما در مقابل قرار است نیک‌نفس، شهباززاده، آمانوف، یزدانی و یکی، دو نفر دیگر هم بروند. نکته مهم این است که استقلال تا امروز تحرک خاصی برای نقل و انتقالات نداشته و این یعنی این‌که برنامه مشخصی هم برای این موضوع وجود ندارد.

یکی ساپینتو را کنترل کند

صادق ورمزیار - پیشکسوت استقلال
استقلال باید بتواند بیشتر از اینها نقاط ضعف خود را پوشش بدهد. البته به نظر من اکنون تیم از لحاظ روحی شرایط بهتری دارد که این موضوع خود به تنهایی می‌تواند نیمی از مشکلات استقلال را از میان بردارد. اما اگر بخواهیم درباره نقاط فنی استقلال صحبت کنیم باید به فقدان یک پلی میکر ( بازیساز) اشاره کنیم، بازیکنی که بتواند بازیسازی کند. از سویی استفاده از سه هافبک یک شکل در زمین باعث می‌شود استقلال با مشکلات متعددی روبه‌رو شود. سمت چپ استقلال نیز باید رونده‌تر از این حرف‌ها باشد. این منطقه از استقلال به شدت آسیب‌پذیر نشان می‌دهد. به نظر من این تیم حتی در دفاع وسط هم مشکل دارد و باید به این مجموع مشکلات تعدد مصدوم در تیم را هم اضافه کنیم. اگر این مصدومان زودتر شرایط بازی پیدا کنند اوضاع بهتر خواهد شد. ارزیابی کلی من این است حالا که تیم شرایط امیدوارکننده‌ای بعد از برتری در جام‌حذفی به دست آورد باید بیشتر از اینها روی کار خود تمرکز کند. بازگشت به صدر در هفته‌های آتی کاری است که استقلال از پس آن برمی‌آید. البته مشکلاتی وجود دارد که قطعا باید روی آنها کار شود همانند این موضوع که مدیریت باشگاه باید به طور جدی روی رفتارهای ساپینتو نظارت بیشتری داشته باشد. اگر این رفتارها کنترل نشود هم خود این مربی با مشکلات بیشتری مواجه خواهد شد و هم اینکه بازیکنان دچار حاشیه می‌شوند. این حاشیه‌ها استقلال را از هدفی که دارد دورتر می‌کند. با تمام این حرف‌ها گمان می‌کنم استقلال از موقعیت مناسبی برای رسیدن به اهدافش برخوردار است. هر چهار تیم بالای جدول به یک اندازه برای رسیدن به عنوان قهرمانی شانس دارند و به نظرم درست نیست که این شانس را فقط برای یک تیم قائل شویم. البته تیمی که بتواند بهتر از بقیه روی نقاط ضعف و قوت خود کار کند به مقدار بسیار زیادی جلو می‌افتد و امیدوارم آن تیم استقلال باشد.

روزنامه جام جم