تفاوت در دیده‌شدن است نه عیار آدم‌ها

سلبریتی یعنی چهره بودن و شهرت داشتن، آن هم نه فقط شهرت مثبت که حتی شهرت منفی، مثل بسیاری از شاخ‌های اینستاگرامی که با رفتارهای عجیب و غریب و بعضا مشمئزکننده‌شان چهره شده‌اند و به شهرت رسیده‌اند. شهرت اما همیشه به معنی محبوبیت نیست مثل ورزشکاری که ناگهان موضوعی باعث بدنامی و مطرح شدنش می‌شود یا یک قاتل مخوف که مدت‌ها درباره‌اش حرف زده می‌شود. ‌پس سلبریتی لزوما چهره‌ای دوست‌داشتنی نیست بلکه کسی است که در کوتاه‌مدت یا درازمدت زیاد دیده می‌شود و به چشم می‌آید.

تفاوت سلبریتی با مردم عادی را می‌توان در یک مثال تبیین کرد. مثلا یک شاعر زبردست و خوش‌ذوق که در محافل ادبی همواره مورد تحسین و منبع الهام است، اگر در فضای رسانه‌ای شناخته شده نباشد، فقط یک هنرمند و ادیب است که به مرحله سلبریتی شدن نرسیده اما جوانی که در صفحه شخصی‌اش با دک و پز زیاد، اشعار شاعران قدیم و معاصر را روخوانی می‌کند، تبدیل به یک سلبریتی شده چون بارها و بارها چهره‌اش در رسانه‌های مجازی دیده شده و دنبال‌کننده‌های زیادی دارد به‌طوری‌که این فرد حتی اگر در کوچه و خیابان دیده شود به احتمال زیاد شناخته خواهد شد. پس پیداست عیار افراد، متر و معیاری برای سلبریتی شدن‌شان نیست بلکه آنچه که از افراد، سلبریتی می‌سازد، تفاوت در میزان دیده شدن آنهاست که رسانه‌های نوین اسبابش را خیلی خوب فراهم کرده است. وقتی فردی تبدیل به سلبریتی می‌شود به‌واسطه هیجانی که از این اتفاق به وی دست می‌دهد یا فشاری که طرفدارانش به وی وارد می‌کنند، در هر حوزه‌ای شروع به سخن گفتن می‌کند و همین می‌شود که برخی از سلبریتی‌ها را هرگز ساکت نمی‌بینیم. اما آیا هرآنچه که سلبریتی‌ها می‌گویند، درست است؟ مسلما پاسخ منفی است، چون آنها لزوما نخبه یا کارشناس نیستند و فقط بنا به شرایط اظهار‌نظر می‌کنند اما چون چهره شده‌اند به‌خوبی دیده می‌شوند بی آن‌که آنچه در جامعه نشر می‌دهند الزاما محتوای ارزشمندی باشد.