برنامه‌ای که در فصل اول به معرفی اصول و فنون و تیم‌های فعال در رشته ورزش زورخانه‌ای از اقصی‌نقاط ایران پرداخت و قرار است در فصل دوم به استعدادیابی از میان تیم‌های برتر شرکت‌کننده در فصل اول بپردازد. برنامه‌ای با اجرای سعید شهبازی و حضور علی جلیجو، چهره شناخته‌شده ورزش زورخانه‌ای در مقام مجری - کارشناس و تهیه‌کنندگی علیرضا اسکندریان، ضبط‌شده در یک لوکیشن ثابت؛ یک زورخانه، اما با آیتم‌های متعدد که مواجه‌شدنش با اقبال عمومی در فصل اول بهانه‌ای برای جام‌جم شد تا به گفتگو با مجریانش بنشیند.
گفتن از آداب زورخانه در خانه
علی جلیجو در گفتگو با جام‌جم در پاسخ به این سؤال که روایت او از شکل‌گیری طرح و ایده اولیه پهلوون به چه صورت است چنین می‌گوید: «همان‌طور که علیرضا اسکندریان اشاره کرده‌اند بلافاصله پس از فصل دوم «عصرجدید» و به‌واسطه موفقیت گروه «جوانمردان ایران‌زمین»، ورزش زورخانه‌ای مورد استقبال بسیاری از برنامه‌سازان در شبکه‌های گوناگون قرار گرفت و به‌عنوان‌مثال شاهد پخش مسابقات این رشته ورزشی در رویداد‌های مختلف در سطوح استانی و کشوری شدیم. در ادامه در جلسه‌ای که با سینا معتضدی، مدیر شبکه ورزش داشتیم ایشان برای اولین‌بار این پیشنهاد را ارائه و اعلام کردند هم‌اکنون که ورزش زورخانه‌ای با اقبال عمومی مواجه شده است میتوان اقدام به تولید برنامه‌ای در این زمینه کرد و قرار شد جدول‌پخش از سمت شبکه و برنامه‌ریزی برای تولید محتوا از سمت ما باشد. در ادامه، در مشورت با فدراسیون ورزش‌های زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی و قهرمانان این رشته اتاق‌فکری تشکیل و درنهایت تصمیم بر این شد که یک مسابقه استعدادیابی شکل دهیم.»
جلیجو در جواب این‌که چه شد به‌جای شکل‌گیری مسابقه استعدادیابی در فصل اول شاهد رویدادی برای معرفی اصول و فنون ورزش زورخانه‌ای و همچنین آشنایی با تیم‌های فعال این رشته در استان‌های گوناگون شدیم، می‌افزاید: «این اتفاق قرار بود برای اولین‌بار رخ دهد که ان‌شاءا... در فصل دوم رخ خواهد داد، اما در آن مقطع زمانی تصمیم مدیران شبکه بر این شد که فصل اول را با معرفی تیم‌های ورزش زورخانه‌ای در اقصی‌نقاط کشور و از استان‌های مختلف پیش‌ببریم که ضبط و اکنون چند قسمت پایانی آن از مجموع ۵۲قسمت روی آنتن است و با موافقت مدیران شبکه منتخبان فصل اول که احتمالا ۳۲ تیم خواهند بود - تیم‌هایی که از نظر فنی بالاتر از دیگران بودند - وارد فصل دوم با عنوان مسابقه استعدادیابی ورزش زورخانه‌ای می‌شوند.»
پهلوانک‌های ایران زمین
سرپرست و مربی تیم‌های ورزش زورخانه‌ای «جوانمردان ایران‌زمین» و «پهلوانک‌های ایران‌زمین» در جواب این‌که نظرش نسبت به آنچه ورزش زورخانه‌ای سنتی؛ شکل شناخته‌شده و معمول این ورزش و ورزش زورخانه‌ای مدرن؛ ترکیب شکل سنتی با حرکات آکروباتیک و ... خوانده می‌شود و به او و گروهش نیز نسبت داده می‌شود چیست، چنین می‌گوید: «ورزش زورخانه‌ای اصالت و ریشه‌ای دارد که آن را ورزش سنتی می‌نامند و پیشکسوتان و موسفیدکرده‌ها و بزرگان‌مان نیز به همان طریق عمل می‌کنند و نسبت به آن هم تعصب دارند. ما نیز زیر دست همین بزرگان شکل گرفته و چیز‌های بسیاری از آن‌ها آموخته‌ایم، اما رفته‌رفته و با حضور نسل نونهال و نوجوان، احساس کردیم نیازمند افزودن جذابیت‌هایی به این ورزش هستیم که می‌تواند از طریق واردکردن ایده‌های جدید محقق شود و هدف آن جذب نیروهای تازه‌نفس به این ورزش است. الگوگرفتن از حرکات و ورزش‌های آکروباتیک که ریشه در آداب زورخانه‌ای دارند و به‌هیچ‌عنوان اهانتی به قداست این ورزش تلقی نمی‌شود، موجب شد بتوانیم با حفظ اصالت‌ها به نوآوری‌هایی شامل حرکات جدید و جذاب دست بزنیم. اتفاقی که در فصل دوم پهلوون نیز رخ خواهد داد و با حفظ سنت‌های ورزش زورخانه‌ای شاهد این حرکات آکروباتیک و ... نیز خواهیم بود. حرکاتی که بعضا در مسابقات ورزش‌های زورخانه‌ای نیز انجام می‌شود و حائز امتیازات بالا هم هست و تیم‌هایی که این حرکات را به‌صورت پیچیده‌تر و دشوارتری انجام دهند و صحت ورزش زورخانه‌ای‌شان که همان سنت‌ها و اصالت‌هاست به‌درستی رعایت شود به مقام‌های بالاتری دست پیدا می‌کنند.»
جلیجو همچنین در جواب این‌که آیا رسیدن به نقطه‌ای که مدیران شبکه‌های ورزشی ترغیب به ساخت برنامه‌هایی چه برای معرفی و چه برای استعدادیابی در رشته ورزش زورخانه‌ای شوند ایده‌آل او بوده است یا به چیزی بیش از این نیز فکر می‌کند، چنین می‌گوید: «نقطه ایده‌آلم چیزی فراتر از این است و آنچه به آن می‌اندیشم این است که ورزش زورخانه‌ای روزی صاحب چهره‌هایی شناخته شده به‌عنوان سرشاخه‌های آن، کسانی، چون علی دایی، حسن یزدانی و... شود و زمانی که نام این ورزش می‌آید، آدم‌ها بدانند این عزیزان چهره‌های شاخص ورزش زورخانه‌ای هستند. آنچه می‌خواهیم، اسطوره‌سازی در ورزش زورخانه‌ای است و ایده‌آل ما آنجاست که مردم در خانه خود از آداب و رسوم زورخانه‌ها صحبت کنند و از جزئیات آن به‌درستی مطلع باشند.»
امضای شروع و پایان
سعید شهبازی در پاسخ به این سؤال که چه شد برای اجرای برنامه «پهلوون» به تیم تولید آن پیوست به جام جم می‌گوید: «من با پیشنهاد سینا معتضدی، مدیر شبکه ورزش به تیم تولید پهلوون پیوستم و گمان می‌کنم علتش این بود که پیشتر و حدود یک‌سال‌و‌نیم در شبکه ورزش به اجرای برنامه‌های ورزشی و از جمله برنامه «کادر فنی» و ویژه برنامه المپیک پرداخته و با این فضا آشنا بودم. ضمن این که تجربه اجرا در حوزه اجتماعی را نیز داشتم و با توجه به این که ورزش زورخانه‌ای در کنار شاخص‌های ورزشی‌اش، بحثی اجتماعی، آیینی و هنری را نیز شامل می‌شود به‌عنوان مجری پهلوون انتخاب شدم. البته از لحظه قرار گرفتن در لوکیشن زورخانه‌ای که در آن حضور داشتیم، متوجه شدم ورزش آیینی ما ادبیاتی ویژه خود دارد و من نیز برای اجرا در چنین برنامه‌ای باید با کمک سردبیر و نویسنده برنامه و الگو گرفتن به عنوان مثال از آثاری که در این زمینه ساخته شده به ادبیاتی برای طول برنامه و امضایی برای شروع و پایان آن برسم که خوشبختانه نیز چنین شد. ضمن این که حضور علی جلیجو در این مسیر برایم بسیار یاری رسان و کمک کننده بود.»
او در جواب این که جزئیات آشنایی‌اش با ورزش زورخانه‌ای چگونه و از چه مسیری شکل گرفت، ادامه می‌دهد: «صادقانه و بدون تعارف این که آشنایی من با ورزش زورخانه‌ای تا قبل از شروع این برنامه صرفا در حد مشاهدات رسانه‌ای بود، ضمن این که چند بار هم به زورخانه رفته بودم، اما از زمان آشنایی با گروه «جوانمردان ایران زمین» در برنامه «عصر جدید» احساس کردم به این ورزش علاقه‌مندم و ارتباط قوی قلبی با آن برقرار می‌کنم و آن را دوست داشتنی می‌یابم. با شروع «پهلوون» و به‌واسطه ارتباطی که با فدراسیون ورزش‌های زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی برقرار کردیم و مشورت با کارشناسان از جمله علی جلیجو، استاد این رشته که خود به‌عنوان کارشناس همراهی‌مان می‌کرد در مسیر تحقیق و مطالعه قرار گرفتم که به آشنایی‌ام با ورزش زورخانه‌ای از جمله آداب و رسوم آن، ابزارآلات و وسایلش و... منجر شد.»
شهبازی در پاسخ به آخرین سؤال و این که از او می‌خواهیم از مهمترین چالش پیش رویش هنگام اجرای پهلوون بگوید، می‌افزاید: «یکی از نکات مهم برنامه پهلوون آن بود که این برنامه خارج از استاندارد‌های برنامه‌های روتین صداوسیما قرار می‌گرفت و این اتفاق نه‌فقط مربوط به ادبیات خاص آن، امضای شروع و پایانش و تم اجرای آن که مربوط به تفاوت‌های ساختاری‌اش بود. ما برنامه پهلوون را نه در استودیو که در زورخانه ضبط می‌کردیم و این در حالی بود که ما پیش از آن به ضبط برنامه در استودیو با جای دوربین‌های مشخص و در قالبی کلاسیک عادت داشتیم و فضای زورخانه به دلیل گود میان آن، دایره مانند است و برای مجری میز ثابتی وجود ندارد و او باید در نقاط گوناگون این فضا به صحبت به مهمانان، کارشناسان و... بپردازد و این برای همه اعضای تیم تولید چالشی بزرگ بود.»
شهدایی از ورزشکاران باستانی
علی جلیجو در بخشی از صحبت‌هایش می‌گوید: «زیباترین قسمت‌های فصل اول پهلوون، قسمت‌هایی بود که ورزشکاران حاضر در آن از استان‌های گوناگون، همراه یکی از خانواده‌های شهدا، شهدایی که از ورزشکاران زورخانه بوده‌اند در این برنامه حاضر می‌شدند و ما آن قسمت را به خانواده آن شهید تقدیم می‌کردیم، خانواده‌ای که شهیدشان برخاسته از مکتب ورزش زورخانه‌ای و جان داده در راه وطن بوده و این اتفاق در کنار آشنایی در هر قسمت با آداب و رسوم استان‌ها و شهر‌های گوناگون به‌عنوان خطه‌ای که ورزشکاران‌مان از آن برآمده بودند، بخشی از هویت برنامه را شکل می‌داد.»
وی به تشکر و تقدیر از علیرضا اسکندریان، تهیه کننده، محمدرضا نعمتی کارگردان و سعید شهبازی، مجری پهلوون می‌پردازد و اشاره می‌کند باید از زحمات فدراسیون ورزش‌های زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی که برای اسکان ورزشکاران استان‌های گوناگون در تهران به کمک‌شان آمده است، سپاسگزاری کند.
روزنامه جام جم
