وقتی اخلاقیات از یاد آدم‌ها می‌رود

فناوری گاهی می‌تواند زندگی انسانی و اخلاقیات را نشانه برود؛ زمانی که والدینی تصمیم می‌گیرند با استفاده از علم و همین فناوری دست به ابتکار بزنند و به خواست خود جنسیت فرزندشان را انتخاب کنند، دختری یا نه پسری را وارد نظام هستی کنند و حس خداگونه تولید فرزند را در خود ارضا کنند.

کاری به دستاوردهای بزرگ علمی نداریم، چراکه به نظر بزرگان علم هم دستاورد خطرات و عواقبی دارد؛ کاری به این که چه تهدیدات سلامتی و ژنتیکی هم برای تولید مصنوعی یک نوزاد در محیط آزمایشگاه وجود دارد هم نداریم. برخی والدین مجبور به استفاده از این روش علمی هستند تا کانون خانواده را گرم‌تر کنند.

مشکل اما از آنجا شروع می‌شود که زوجی که اجاقش هم کور نیست برای داشتن جنسیتی خاص دست به انتخاب می‌زند و نظم هستی را در محیط آزمایشگاه دستکاری می‌کند.

شاید قرار بوده این زوج، نوزاد دختری داشته باشد یا پسر اما خلاف تقدیر و خواست خداوند پسری یا دختری را به زندگی وارد می‌کنند که می‌تواند برای خود، خانواده و جامعه نه مفید که مشکل هم ایجاد کند. اینجاست که اخلاقیات وارد می‌شود.

خودخواهی و زیاده خواهی گاهی باعث می‌شود برخی از علم سوءاستفاده کنند و زندگی را به شکل دیگری رقم بزنند. حتما نباید بمب اتمی تولید شود، گاهی تغییر در تقدیر فردی با دستاورد علمی هم می‌تواند اثراتی به‌مراتب بدتر از تولید بمب اتمی داشته باشد.