دوست دارند ما را در چرخ‌گوشت بیندازند

برخی از نقش‌آفرینی‌های این بازیگر مجرب به‌ویژه در سریال‌های روزی روزگاری، شب دهم و خانه‌ای در تاریکی در خاطر جمعی مخاطبان تلویزیون به یادگار مانده است. اخیرا شبکه آی‌فیلم دو سریال پهلوانان نمی‌میرند و ستایش را با بازی تقی‌پور روی آنتن خود برده است. او در پهلوانان نمی‌میرند نقش لطف‌ا... طاهر را بازی می‌کند که سودای پهلوان‌اولی پایتخت را در سر می‌پروراند. تقی‌پور در این گفتگو از کم‌کاری بازیگرانی همچون خودش در سال‌های اخیر گلایه دارد و معتقد است پیشکسوتان به لحاظ معیشتی در مضیقه هستند.

معمولا بازیگرانی که پا به سن گذاشته‌اند، گلایه دارند که خیلی به آن‌ها نقشی داده نمی‌شود، شما چه نظری دارید؟ درباره فعالیت‌های اخیرتان بگویید.

بازیگرانی که پیشکسوت هستند و عمر و زندگی‌شان را در این مسیر گذاشته‌اند بیراه نیست که چنین خواسته‌ای داشته باشند و علاقه‌مند هستند برایشان نقش‌های خوبی نوشته شود و مشغول به فعالیت باشند. البته من به‌تازگی بازی‌ام در فصل دوم سریال «اپیدمی» به پایان رسیده است و منتظر پیشنهاد‌های جدید هستم. در اپیدمی نقش نگهبان یک بیمارستان صحرایی را بازی می‌کنم. فصل دوم سریال را آقای بکتاشیان کارگردانی کرده است.

گاهی فاصله بازی بین دو سریال از یک سال هم بیشتر می‌شود. می‌خواهم بگویم پیشنهاد‌ها کم شده است. ضمن این‌که وقتی هم بازی می‌کنیم باید مدت‌ها بدویم تا بتوانیم به دستمزد برسیم. البته من گلایه دیگری هم دارم؛ این‌که زمان پخش نامناسب هم باعث می‌شود برخی سریال‌ها آن‌طور که باید و شاید دیده نشوند. طبیعی است که در این شرایط، فرصت برای بازیگر هم کمتر فراهم می‌شود. فعالیت‌ها مثل گذشته‌ها منسجم و هدفمند نیست. من هم جسته گریخته بازی می‌کنم و بیکار نمی‌مانم، اما نتیجه کار آن‌طور که خودم می‌خواهم و انتظارش را دارم نمی‌شود.

معمولا آی‌فیلم را تماشا می‌کنم. اتفاقا سریال ستایش را هم از آی‌فیلم پخش می‌کردند که هروقت خانه بودم می‌دیدم. پهلوانان نمی‌میرند را هم در حد چند قسمت تماشا کردم. آن زمان یکی از سریال‌های جذابی بود که مردم خیلی دوستش داشتند. نمی‌دانم نسل‌های بعدی چه نظری درباره این سریال دارند، اما می‌شنوم که همچنان در بازپخش‌ها هم مخاطب دارد. حیف است که دیگر سریال‌هایی شبیه پهلوانان نمی‌میرند کمتر ساخته می‌شود. سریال‌هایی مثل پهلوانان نمی‌میرند امتحان خود را پس داده و توانسته‌اند مخاطبان زیادی را جذب کنند. به یاد دارم من در این سریال تلویزیونی نقش پهلوان لطف‌ا... طاهر را بازی می‌کردم که سودای پهلوان‌اولی پایتخت را داشت. البته حکایتش همان ضرب‌المثل شتر در خواب بیند پنبه‌دانه بود، یعنی بیشتر خوش‌خیالی می‌کرد. آقای فتحی که کارگردانی کار را به عهده داشت بسیار کاربلد است و همین کاربلدی و تسلط، به هنرپیشه این امکان را می‌دهد تا به بهترین وجه در جلوی دوربین ظاهر شود و بازی کند. من در سه سریال با آقای فتحی همکاری داشتم و خیلی هم راضی هستم.

فکر می‌کنم بخشی از جذابیت سریال به پرداختش به آیین پهلوانی و روزگار گذشته و سبک زندگی‌اش مربوط می‌شود. مردم همچنان علاقه‌مند به روزگار قدیم و سنت‌هایش هستند و معمولا از سریال‌هایی که به این دوران می‌پردازند استقبال می‌کنند. مردم گذشته خودشان را در سریال‌هایی مثل پهلوانان نمی‌میرند می‌بینند. ضمن این‌که سریال، قصه جذابی دارد و بخشی از خصلت‌های خوب و بد انسانی مثل عشق، نیکوکاری و حتی کینه و دشمنی هم در آن به‌خوبی منعکس شده است.

سکانسی در سریال هست که لطف‌ا... طاهر در خواب می‌بیند ردای پهلوان‌اول را بر دوش او می‌اندازند. قرار بود در آخر سکانس به‌طور ناگهانی بر سر لطف‌ا... بریزند و شروع به کتک‌زدن او کنند تا از خواب بپرد و متوجه شود که همه چیز در عالم رویا بوده است. طبق همین نقشه، عده‌ای از سیاهی‌لشکر‌ها بر سرم ریختند و شروع به زدن کردند، اما با وجود این‌که آقای فتحی کات داد همچنان می‌زدند. فیلمبردار هم تصویربرداری را قطع نکرده بود تا ببیند درنهایت چه اتفاقی می‌افتد. کار به جایی رسید که من برای در امان ماندن از کتک‌خوردن به داخل جمعیتی که در اطراف بودند رفتم، اما همان‌جا هم یک پسربچه که در میان سیاهی‌لشکر‌ها بود آمد و با سر به شکمم کوبید. می‌خواهم بگویم چقدر کار جدی بود و همه، قصه را باور کرده بودند. تا مدت‌ها از آقای فتحی گلایه می‌کردم که چرا زودتر جلوی سیاهی‌لشکر‌ها را نگرفته است.

دوست دارند ما آدم‌های سن‌وسال‌دار را در چرخ‌گوشت بیندازند و له کنند. در بازیگری که به این صورت است. درحالی‌که مثلا در سیاست، هرقدر سیاستمدار با‌تجربه‌تر باشد از او استقبال بیشتری می‌شود، اما متاسفانه در بازیگری این‌گونه نیست. به بازیگران سن‌وسال‌دار نقش نمی‌دهند. ارزشی هم برای این بازیگران قائل نمی‌شوند. البته این موضوع به کل جامعه سرایت کرده است. می‌بینید که احترام به بزرگ‌تر‌ها و پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها هم کمتر شده و مثل سابق نیست. بااین‌حال، در میان کارگردانان هنوز هستند کسانی که با بازیگران پیشکسوت کار می‌کنند، نمونه‌اش امرا... احمدجو است که از پیر‌ترین هنرپیشه‌ها در سریال‌هایش استفاده می‌کند و اتفاقا نتیجه هم می‌گیرد. نمی‌دانم، شاید هم جوان‌ها پرانرژی‌تر هستند.

بله، درآمد دیگری ندارم. اگر کمک بچه‌هایم نباشد در گذران زندگی مانده‌ام.

مخاطب حرف دلش را در تلویزیون بشنود

آتش تقی‌پور در بخشی از صحبت‌های خود می‌گوید: تلویزیون باید با ساخت کار‌های جذاب بتواند مردم را پای جعبه جادو بنشاند، زیرا مخاطبان علاقه‌مند هستند حرف دل‌شان را از رسانه‌ای بشنوند که سراسری است و ملی. بنابراین، این مسئولیت به عهده رسانه‌ملی و مدیران است که باید سریال‌های جذاب را تولید کنند. سریال‌سازان هم باید سلیقه مردم را در نظر بگیرند و بر آن مبنا تولیدات‌شان را ارائه کنند.