عاشورا یک مکتب تربیتی است

پدر و مادرم به آموزه‌های دینی و اهل‌بیت(ع) علاقه بسیاری داشتند و نخستین الگوهای رفتاری در زندگی من بودند. پدرم مرحوم جلال حکیمی بذر عشق و محبت به اهل‌بیت(ع) را در قلب من کاشت و مادرم آنها را آبیاری کرد و چون بزرگ شدم به ادبیات دینی روی آوردم. پدر یک روحانی باتقوا و بسیار شریف بود که در زمان رضا‌شاه مجبور شد از لباس روحانیت بیرون‌ آید. پدر مادرم هم یک روحانی بود. دایی من بعد از انقلاب اسلامی فوت کرد او از روحانیان نام‌آور شهرری و حافظ قرآن بود. او به قرآن‌کریم علاقه بسیار داشت. بیشتر وقت‌ها در مسجد لرزاده مشغول خواندن نماز یا قرآن بود. توصیه‌های او و مادرم در مذهبی‌شدنم و رویکرد من به کتاب‌های دینی و سپس نویسندگی بسیار مؤثر بودند.
کد خبر: ۱۳۷۴۸۹۸
نویسنده محمود حکیمی - نویسنده پیشکسوت

روزهای تاسوعا و عاشورا همراه پدرم برای عزاداری به هیات‌های مذهبی می‌رفتم. البته ناگفته نماند مادرم در کربلا متولد شده بود و سپس همراه پدر و مادرش در اواخر حکومت ناصرالدین‌شاه به ایران آمده و در شهرری ساکن شده بودند. 
از همین‌رو خواندن، تحقیق و نوشتن در این حوزه را آغاز کردم. وقتی کتاب «سیرت و شخصیت حضرت محمد(ص)» را می‌نوشتم جمله معروف «حسین منی و انا من حسین» بسیار توجه مرا جلب کرد و از این‌رو تصمیم گرفتم درباره زندگی سیدالشهدا(ع) تحقیق و با بصیرت کافی واقعه عاشورا را تحلیل و تفسیر کنم.
 از این‌رو نخستین اثر من درباره امام‌حسین(ع) در سال1351 با عنوان «پیشوای آزادگان» با مقدمه آیت‌ا... ‌مکارم شیرازی منتشر شد. بعد از آن حدود 48سال پیش می‌شد که کتابی دیگر از من با عنوان «قیام حسین(ع)» ویژه نوجوانان منتشر شد مانند آثار دیگری که تاکنون برای نوجوانان نوشته‌ام مورد استقبال قرار گرفت. 
همین امر موجب شد در کنار پژوهش‌های خود به کتاب‌های تاریخی امام حسین(ع) اهمیت بیشتری بدهم و آثار دیگری در این زمینه بنویسم. خوانندگان آثارم می‌دانند که من از سال 1347 تاکنون در مجله وزین «درس‌هایی از مکتب اسلام» مقاله یا داستان‌های دینی می‌نویسم و در این دوران هم مقاله‌های زیادی از من درباره نهضت جاودانه عاشورا در این مجله منتشر شده است.
مواجهه دقیق با مکتب امام حسین(ع)
پس از سال‌ها مطالعه، درک کردم مکتب امام‌حسین(ع) پیش از آن‌که یک مکتب احساسی و عاطفی باشد یک مکتب تربیتی است؛ مکتبی که مردمان در آن به نیکوترین و والاترین تربیت نبوی و علوی دست‌می‌یابند. 
امام‌حسین(ع) هنگام حرکت از مدینه به سوی مکه و در آغاز نهضت خود در وصیتنامه‌اش نوشت: «من می‌خواهم به خوبی‌ها سفارش و از زشتی‌ها جلوگیری و به سیره جدم محمد(ص) و سیره پدرم رفتار کنم. عقیده دارم نسل نوجوان و جوان که بیشترین مخاطبان آثارم هستند اگر به‌راستی علاقه‌مند به شناخت مکتب امام‌حسین(ع) هستند باید درباره نهضت پیامبران توحید مطالعه کنند. 
در آخرین کتابی که درباره نهضت عاشورا نوشتم و عنوانش «امام‌حسین(ع) و نهضت جاوید کربلا» است به این موضوع پرداخته‌ام. در آغاز این کتاب آمده‌است امام‌حسین(ع) ادامه‌دهنده راه انبیاست و بخشی از زیارت وارث را آورده‌ام. 
سپس با ذکر قسمت‌هایی از نهضت‌های جاویدان پیامبران ادیان توحیدی را مطرح کرده و تأکید کردم امام‌حسین(ع) و یارانش در قیام خود در مسیری حرکت کردند که مسیر پیامبران الهی بوده است. در این کتاب به نهضت جاودانه حضرت ابراهیم(ع)، حضرت موسی(ع)، حضرت داوود(ع)، حضرت سلیمان(ع)، حضرت ایوب(ع) و حضرت عیسی(ع) با استفاده از آیات قرآن کریم اشاراتی و به این نکته تأکید داشتم، نهضت پیامبران الهی که آخرین آنها نهضت حضرت محمد(ص) بود به دعوت انسان‌ها به پرستش خدای واحد، رهایی از پرستش غیرخدا و دعوت انسان‌ها به نیک‌دوستی است. تأکید می‌کنم که البته نهضت امام‌حسین(ع) هم در این مسیر بوده است.
نیاز به شناخت درست از نهضت عاشورا
 بر این باورم در جهان امروز انسان‌ها از هر نژاد، مذهب و زبان به شناخت درست از نهضت عاشورا نیاز دارند زیرا پیام نهضت جاویدان پیامی برای آزادی همه انسان‌هاست. در ادامه این کتاب که انتشارات مؤسسه فرهنگی هنری مهر تابان آن را منتشر کرده است به نهضت حسینی و شاعران بزرگ پارسی‌گوی اشاره شده است.
 همان‌طورکه می‌دانیم بسیاری از شاعران پارسی‌گوی اشعاری زیبا از واقعه عاشورا سروده‌اند و البته آنها را در این کتاب آورده‌ام؛ اشعاری از چند شاعر پارسی‌گوی همچون سنایی، مولوی، سعدی، سیف فرغانی، محتشم کاشانی و اقبال لاهوری. اگر بخواهم اشعار تمام شاعران را که درباره امام‌حسین(ع) و یارانش سروده‌شده بنویسم 10جلد کتاب هم کافی نیست.

منبع: ضمیمه چاردیواری روزنامه جام‌جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها