صوت | راوی آوای سرزمین

در قوت و سوز صدای مرحوم کریمخانی شکی نیست اما شهرت این قطعه را باید پای مرارت و استواری آهنگساز نام‌آشنای آن یعنی آریا عظیم‌نژاد بنویسیم.

آهنگسازی که حالا نزدیک به سه دهه است با یک امضای شخصی دین بزرگی به موسیقی ایران دارد چرا که او از اولین اشخاصی است که با خلاقیت سعی کرد موسیقی نواحی و مقامی و مهجور ایران را با بازسازی‌های شگفتش به نوعی برای نسل جوان و امروزی بازتعریف کند.

اولین قطعه او که با این ترفند به نوعی شنیده شد با نام «جاده بی‌انتها» در ابتدای دهه 80 روی تیتراژ برنامه سینما‌یک نشست. برنامه‌ای که آن روزها بسیار مورد توجه قرار گرفت.

جایی که یک موسیقی تلفیقی از آواهای بومی‌های آمریکا با تمی آشنا از موسیقی قوالی پاکستان بود اما در میانه‌های آن موسیقی به یکباره سوز صدای سه‌تار می‌نشست و آواز پرقدرت محمد اصفهانی به آن جان می‌بخشید.

این ترکیب عجیب بعدها بارها و بارها از سوی او تکرار شد و در آلبومی به نام «آوای ایران زمین» به کمال رسید.

آلبومی که در عین ناباوری شنیده نشد!و حتی مدت‌ها بر سر انتشار آن حرف و حدیث بود. او اما خسته نشد و همین رویه را با ساخت قطعه «آمده‌ام ای شاه پناهم بده» تکرار کرد، قطعه‌ای که سوز صدای محمد کریمخانی آن را به جایی رساند که بی‌اغراق از جمله پرتکرارترین موسیقی‌های شنیده شده ایران است.

این رویه قطع نشد و همچنان با صدای خسته خالو قنبر (قنبر راستگو) در قطعه میناب تکرار شد، حتی آریا عظیم‌نژاد این تکنیک را روی تیتراژ سریال محبوب پایتخت به کار بست.

آنجا صدای بی‌نظیر و بی‌تکرار محمدرضا اسحاقی را با تنظیمی جذاب نشاند روی تصاویر این سریال تا به نوعی این موسیقی‌دان مازندرانی را به نسل جوان معرفی کرده باشد. چه خوشمان بیاد چه نه همین بهانه تلخ فقدان محمد کریمخانی با آن صدای جادویی‌اش جایی است که باید به احترام آریا عظیم‌نژاد کلاه از سر برداشت.