سلبریتی‌ زده نیستیم

او که برای برنامه‌هایی «چون به خانه برمی‌گردیم»، «کافه سؤال» و «کاملا دخترونه» شناخته می‌شود، حدود یک ماه است که با برنامه جوانانه «بسته پیشنهادی» به عرصه اجرای تلویزیونی بازگشته است.

او به‌تازگی در کنار چهره‌های شاخصی چون مهران مدیری، سروش صحت و محمد دلاوری به‌عنوان نامزد بهترین چهره تلویزیونی جشن حافظ نیز انتخاب شده‌است.

با این مجری شبکه دو درباره غیبتش در تلویزیون، برنامه «بسته پیشنهادی»، رویکرد آن و اتفاقاتی که در آن رخ داده، گفت‌وگویی داشتیم که از نظر می‌گذرانید.

بعد از حدود دو سال با برنامه بسته پیشنهادی به آنتن برگشتید. این فاصله طور گذشت؟

فاصله از آنتن را قبلا هم تجربه کرده بودم. بین «کافه سؤال» تا «روبه‌راه» هم یک‌سال فاصله بود و در آن زمان برنامه روتینی نداشتم. به‌طور کلی من هر برنامه‌ای را اجرا نمی‌کنم و منتظر می‌مانم تا برنامه‌ای پیشنهاد شود که در طراحی، ایده و اجرایش نقش و برنامه را دوست داشته باشم.

دور بودن از آنتن برای خیلی از مجری‌ها سخت است. برای شما چه حسی داشت؟

چندان دغدغه این را ندارم که هرروز روی آنتن باشم. در این مدت در رادیو که خانه اول و آخرم است، اجرا می‌کردم. فکر می‌کنم قدری دوری از اجرای تلویزیونی، برای مجری‌ها ضروری است تا هم تکراری نشوند و هم فکر کنند برای رشد، چه چیزهایی لازم دارند. من برنامه روتین شبانه یا روزانه مثل «کاملا دخترونه» اجرا کرده‌ام. برنامه روتین واقعا شیره وجود آدم را می‌کشد. به همین خاطر گاهی دوری از آنتن لازم است.

بسته پیشنهادی از برنامه‌های سبک است یا نیاز به مطالعه و پژوهش دارد؟

اتفاقا برنامه سختی است و نیاز به مطالعه فراوان دارد، چون خبر، گفت‌وگوی اجتماعی، گفت‌وگوی فرهنگی، چهره هفته و پیگیری هفته دارد. این برنامه مجموعه‌ای از هر آن چیزی است که مجری ممکن است انجام بدهد. من خوشحالم، چراکه مدت‌ها بود دوست داشتم کارم در فضاهای مختلف دیده شود و بسته پیشنهادی بستری است که همه اینها با هم دیده شود. خود من محال است اسم کتابی را ببرم و آن را نخوانده باشم یا فیلمی را معرفی کنم که آن را ندیده و نقدهایش را نخوانده باشم یا با کسی گفت‌وگو کنم و درباره‌اش اطلاعاتی کسب نکرده باشم.

در این فاصله دوری، بعضی پیشنهادهای تلویزیونی را رد کردید. دلیل رد کردن آنها چه بود و دلیل پذیرش بسته پیشنهادی چه بود؟

همواره پیشنهادات زیادی برای اجرا دارم. همین الان هم که بسته پیشنهادی‌ام روی آنتن است، هرروز یک‌سری پیشنهاد برای اجرا دارم اما صادقانه‌اش این است که تا وقتی به کاری ایمان نداشته باشم، قبول نمی‌کنم. من هر برنامه‌ای را اجرا نکرده‌ام و معتقدم تخصص و حرفه ما به اندازه «نه»هایی که می‌گوییم، ارزش دارد. من این را خیلی تمرین کرده‌ام. به همین دلیل برنامه‌هایی که در سال‌های اخیر اجرا کردم، بخش زیادی‌اش قابلیت دفاع دارد. مثلا «کاملا دخترونه» را در شرایطی ساختیم که ۱۰ سال بود تلویزیون برنامه‌ای برای دختران کشور نداشت.

در حال حاضر هم که اجرای بسته پیشنهادی را به‌عهده گرفتم به این دلیل است که شبکه از ما درخواست کرد طرحی را به مدیران ارائه دهیم. من نیز همراه با خانم بهبودی و آقای جباری به این فکر کردیم تلویزیون به برنامه‌ای ترکیبی نیاز دارد که مجموعه‌ای از پیشنهادات برای حال بهتر مردم در زندگی روزمره و با رویکرد جوانان باشد و به این طرح رسیدیم.

همین مسئله که در طراحی برنامه نقش مستقبم داشتم و همراه دوستانم به این طرح و ایده رسیدیم در پذیرش پیشنهاد اجرایش موثر بود. در حال حاضر هم از نتیجه راضی هستم و به نظرم به مرور به اهدافی که از پیش تعیین کرده بودیم، خواهیم رسید.

البته خودم در سال‌های ۸۸ تا ۹۰ برنامه‌ای رادیویی با اسم بسته پیشنهادی را اجرا و سردبیری می‌کردم که پیشنهادهای آخر هفته می‌داد. این برنامه را با کمک آقای جباری و خانم بهبودی بسط دادیم و به یک راهنمای حال خوب هم فکر کردیم. در نتیجه به پیشنهادهای مصرف محتوا برای طول هفته و پیشنهادهایی برای این‌که چگونه به حال جمعی و فردی بهتری دست پیدا کنیم، رسیدیم.

تا پیش از بسته پیشنهادی، این ژانر از برنامه‌سازی جوانانه تقریبا فراموش شده بود و از این جنس برنامه‌ها نداشتیم.

بله، ما در تلویزیون یک حلقه مفقوده داریم که برنامه‌سازی برای جوانان است. مدت‌هاست برنامه‌ای فکرشده برای جوانان نداریم. درحالی‌که همین کار در دهه ۸۰ خیلی خوب دنبال می‌شد اما به‌هر‌حال شبکه دو شبکه خانواده است و باید برنامه‌اش عمومیت بیشتری داشته باشد و ما هم سعی کردیم بسته پیشنهادی با تمرکز روی جوانان، همه اقشار را در بر بگیرد.

گویا در طراحی برنامه نقش موثری دارید. تعامل شما با تیم محتوایی برنامه چطور است؟

خانم الهه بهبودی به‌عنوان تهیه‌کننده، آقای محمد جباری به‌عنوان سردبیر و من به طرح رسیدیم، بعد به اجرا رسیدیم و الان هم هر اتفاقی در برنامه می‌افتد، در همین گروه سه‌نفره جلو می‌رود. البته در بخش محتوا همکاران آقای جباری به‌عنوان نویسنده و پژوهشگر و ... نیز حضور دارند اما هسته اولیه و مرکزی برنامه این‌گونه شکل گرفت؛ تیمی که با همدیگر بسیار همراهیم و اگر با چیزی مخالف باشیم، سعی می‌کنیم همدیگر را در اتاق فکر قانع کنیم.

همکاری با خانم بهبودی چگونه است؟

من از ۱۴سالگی تا الان که ۳۲ سال دارم، با تهیه‌کننده‌های زیادی کار کرده‌ام. الان می‌فهمم وقتی یک تهیه‌کننده این‌قدر حرفه‌ای و درجه‌یک باشد، چقدر می‌تواند به مجری توان و جرات بدهد. در حقیقت وقتی یک مجری به کار تهیه‌کننده اعتماد داشته باشد، همه تلاشش را می‌کند تا به بهترین نسخه از خودش برسد، چون می‌داند تهیه‌کننده نیز همه تلاشش را برای بهتر شدن برنامه و اجرای بهتر مجری‌اش می‌کند. این مساله در همین پنج شش قسمت خودش را نشان داده است و مردم هم از نتیجه کار استقبال خیلی خوبی کردند.

برنامه شما مخاطب را تا حدی به یاد «کاملا دخترونه» می‌اندازد. چقدر به این شباهت قائلید؟

شاید چون دکورش صورتی است و کمی حال دخترانه دارد، این‌طور است اما واقعیت این است که نگاه، جنس برنامه‌سازی و فضای کار من و خانم بهبودی، به‌هرحال زنانه و دخترانه است.

چرا دکور بسته پیشنهادی را صورتی کردید؟

ما می‌خواستیم دکور رنگ شادی داشته باشد و با این‌که رنگ صورتی را به معنای رنگ دخترانه تلقی می‌کنند سراغش رفتیم تا علاوه‌بر استفاده از یک رنگ شاد، از آن آشنایی‌زدایی کنیم. البته هر فصل تغییر خواهد کرد. فضای شادتر و حال‌خوب‌کن‌تری دارد. حتی اگر آدم‌ها موافق این طرح نباشند اما برایشان متفاوت است و یک لحظه می‌ایستند و نگاه می‌کنند.

اجرای بسته پیشنهادی دشوار است؟

برای من سختی زیاد ندارد، چراکه این برنامه شامل همه چیزهایی است که به آن علاقه دارم. سینما، تئاتر، تلویزیون و کتاب جزو مباحثی است که جدی پیگیری می‌کنم. اما با وجود این جنس اجرای بسته پیشنهادی کاملا سخت است، چراکه مجری دیگر و آیتم‌های زیادی ندارد. از طرفی کلی خبر، چهره هفته، گفت‌وگو با مهمان، گفت‌وگوی اسکایپی و ...

داریم. کتاب، موسیقی و فیلم معرفی می‌کنیم و من به‌عنوان مجری باید روی همه چیز اشراف داشته باشم. به همین دلیل از برنامه‌های قبلی خود من نیز سخت‌تر است.

هفته اول که بسته پیشنهادی به آنتن آمد، برنامه ویژه‌ای به نظر نمی‌رسید اما به مرور بهتر شد. چطور این اتفاق افتاد؟

کار رسانه این‌طور است که قسمت‌های اول حکم قلق‌گیری را دارد. البته برنامه اول ما هم چیزی نبود که آدم را ناامید کند، در همان برنامه اول هم به اهداف‌مان پایبند بودیم. حرف‌های خوبی درباره زنده‌یاد فتحعلی اویسی در برنامه اول گفته شد، اما همه تلاش‌مان را کردیم که روزبه‌روز بهتر شویم.

این اتفاق خیلی خوب رخ داد و سطح مهمان‌ها هم به مرور بالاتر رفت تا جایی که فاضل نظری را بعد از سال‌ها روی آنتن آوردید. درباره شکل‌گیری این گفت‌وگو توضیح می‌دهید؟

قرار ما در گفت‌وگوها بر این است که به خوب‌ها و خوبی‌ها بپردازیم و مهمان و سوژه را از آنها انتخاب کنیم. ما سلبریتی‌زده نیستیم و سعی می‌کنیم سراغ آد‌م‌هایی برویم که حال خودشان خوب است و حال بقیه را هم خوب می‌کنند. مثل گلاره ناظمی، سرباز راهور یا دختران صیاد و ... به همین دلیل وقتی از حال خوب حرف می‌زنیم یکی از چیزهایی که حال مردم را خوب می‌کند قطعا شعر خوب است. در این نسل، یکی از محبوب‌ترین نمونه‌ها، فاضل نظری است که البته سخت به تلویزیون می‌آیند و خودشان گفتند شش سال است به برنامه‌های تلویزیونی نیامده‌اند، جز برنامه تخصصی‌ای مثل «کتاب‌باز» و «خندوانه» که تکلیفش جداست، ایشان لطف داشتند و آمدند و خیلی هم تاکید داشتند که گفت‌وگوی خوبی شود و عمیق باشد. خدا را شکر خیلی راضی استودیو را ترک کردند و مردم هم خیلی استقبال کردند.

شنیدیم قرار است در قسمت جمعه‌شب ۲۸آبان که در زمان انجام این گفت‌وگو هنوز پخش نشده، غافلگیری جذابی داشته باشید. در این باره توضیح می‌دهید؟

ما فکر کردیم چه شخصیت حال‌خوب‌کنی را دعوت کنیم که مردم خیلی دوستش داشته باشند. گزینه‌های زیادی داشتیم، ولی بالاخره از هرکدام یک قشری خوشش نمی‌آمد. در نهایت متفق‌القول گفتیم تنها شخصیتی که همه در ایران دوستش دارند، «جناب خان» است. حال همه با او خوب است و خودش هم خیلی بامزه است. از بچه دبستانی تا مرد ۹۰-۸۰ ساله جناب‌خان را دوست دارند. حتی آن آدمی که تلویزیون نمی‌بیند، هم این شخصیت را دوست دارد. آقای بحرانی هم خیلی لطف داشتند و گفتند سال‌هاست در هیچ برنامه‌ای مهمانی را قبول نمی‌کنند و جناب خان از برنامه۹۰ که شب یلدای چند سال پیش رفته بود در هیچ برنامه دیگری مهمان نبوده است. با این حال آقای بحرانی پذیرفتند جناب خان در بسته پیشنهادی حضور داشته باشد.

خود شما کدام گفت‌وگوی این برنامه را بهتر می‌دانید؟

به لحاظ تخصصی، حتما گفت‌وگو با آقای نظری، اما به لحاظ حال خوش و حس خوب، با این که گفت‌وگو با جناب خان هنوز انجام نشده، حس می‌کنم قسمت جناب خان بهتر شود.

بخش اخبار حال‌بدکن به بقیه برنامه می‌آید؟

بله، قرار نیست بگوییم همه چیز گل و بلبل است. اگر این کار را بکنیم، می‌شد یک چیز لوس و بی‌فایده. تلاش ما این است بگوییم اینها را می‌بینیم، به فکر هم هستیم و در حد توانمان پیگیری هم می‌کنیم اما رویکرد و تلاش‌مان برای حال خوب است. برنامه سیاسی و چالشی نیستیم اما به هر حال این مسائل را می‌بینیم.

همراهی بیشتری می‌خواهیم

از مژده لواسانی در مورد محدودیت‌ها و نقص‌هایی که در برنامه ممکن است به چشم بیاید، سوال کردیم. او برایمان توضیح داد معرفی محصول سالم با توجه به قواعد رسانه ملی چه پیچیدگی‌هایی دارد.

شما جای خالی چه چیزی را در برنامه احساس می‌کنید؟

به‌نظرم بسته پیشنهادی همراهی بیشتری از مدیران می‌طلبد. در این برنامه اسم کتاب، موسیقی و فیلم می‌آید که ما گاهی برای انتخاب یک اثر مجوزهای زیادی باید بگیریم. اینها کار خانم بهبودی، تهیه‌کننده را خیلی سخت می‌کند.

احسان عبدی‌پور هم سریال خارجی «این ما هستیم» را معرفی کرد که در تلویزیون پخش نشده.

«این ما هستیم»، از آن سریال‌هایی است که درباره‌اش حرف داریم. این سریال به لحاظ اخلاقی و خانوادگی اثر خوبی است و به همین علت در ایران دوبله شده و بخش‌هایی که با فرهنگ ما همخوانی نداشته، از آن حذف شده و در پلتفرم‌ها هم انتشاریافته است. اگر در نمایش خانگی نبود، مطمئنا سراغش نمی‌رفتیم اما وقتی محتوا چیزی است که قابلیت تماشا دارد، باید بتوان معرفی کرد. اگر این برنامه بسته پیشنهادی است، بالاخره کمی باید دایره‌اش بازتر باشد. اگر فیلم و کتاب خوب ایرانی را می‌گوییم، بالاخره باید بتوانیم گاهی سریال خارجی هم پیشنهاد بدهیم. اتفاقا رسانه‌ها هم نوشتند اگر بسته پیشنهادی اجازه بیشتری در معرفی محتوا داشته باشد، این نقطه قوت برنامه خواهد بود.

فیلم «کودا» هم همین‌طور. معرفی کردید اما در تلویزیون پخش نشد.

بله. به نظرم این فیلم یک اثر مهم است که در سال‌های اخیر در ستایش خانواده تولید شده.ای کاش هر چه زودتر در تلویزیون هم پخش شود.

مصطفی قاسمیان - روزنامه نگار / ضمیمه قاب کوچک روزنامه جام جم