به گزارش
جام‌جم آنلاین به نقل از ساینتیفیک امریکن، از زمانی که اولین نمونه‌های سویه دلتای ویروس سارس-کوو ۲ در هند در زمستان گذشته مشاهده شد، این سویه به سویه غالب در بیشتر نقاط دنیا تبدیل شده است. بر اساس مطالعات صورت گرفته به نظر می‌رسد که قدرت بیشتر این سویه جهش‌یافته به تکثیر بیشتر ویروس در بدن افراد و وجود تعداد بیشتری از نسخه‌های ویروس در بدن افراد مبتلا است که موجب می‌شود، احتمال انتقال آن به افراد دیگر نیز بیشتر شود.
بر اساس تخمین‌هایی صورت گرفته به نظر می‌رسد که احتمال انتقال سویه دلتا دو برابر بیشتر از نمونه اولیه سارس-کوو ۲ است. برای درک علت این موضوع، جینگ‌لو، متخصص اپیدمیولوژی مرکز استانی کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها در استان گوانگ‌ژوی چین و همکارانش، ۶۲ بیماری که بر اثر ابتلا به بیماری کووید-۱۹ قرنطینه شده بودند و چند نفر از اولین موارد ابتلا به سویه دلتا در چین را مورد بررسی قرار دادند.
این گروه تحقیقاتی میزان حجم آلودگی ویروسی یا به عبارت دیگر تراکم ذرات ویروس را در بدن افراد مورد مطالعه را در تمام روز‌های ابتلا به بیماری رصد کردند تا بتوانند تغییرات احتمالی آن را بررسی کنند. پس از آن، پژوهشگران الگوی تغییر تراکم ویروس در بدن افراد مبتلا به سویه اولیه سارس-کوو ۲ و نوع دلتا را مقایسه کردند.
در پیش‌نویس مقاله حاصل از این پژوهش که ۲۱ تیر منتشر شد، محققان بیان کرده‌اند که در افرادی که به کرونای دلتا مبتلا شده‌اند، تراکم ویروس در بدن از روز چهارم در معرض ویروس قرار گرفتن به اندازه‌ای قابل شناسایی می‌رسد. این در حالی است که به صورت میانگین در افرادی که به نمونه اولیه این ویروس مبتلا می‌شدند، ۶ روز از زمان مواجهه تا افزایش تعداد ذرات ویروس به حد قابل شناسایی زمان نیاز بوده است که نشان دهنده سرعت بالاتر تکثیر سویه دلتا نسبت به نمونه اولیه ویروس است. علاوه بر این، تراکم ویروسی در بدن افرادی که به نوع دلتا مبتلا می‌شوند، ۱۲۶۰ برابر بیشتر از افرادی است که به نوع اولیه کرونا مبتلا می‌شوند.
به گفته بنیامین کولینگ، اپیدمیولوژیست دانشگاه هنگ‌کنگ، هم‌زمانی دو عامل تعداد بیشتر نسخه‌های ویروس و مدت زمان کوتاه‌تر تکثیر ذرات ویروس می‌تواند به خوبی توصیف‌گر علت انتقال بیشتر ویروس دلتا باشد. وجود مخزن غنی از ویروس در مسیر تنفسی افراد مبتلا، عامل رخداد اَبَر انتشارهاست که در آن افراد بیشتری در مواجهه با فرد بیمار آلوده می‌شوند و خود این افراد نیز احتمالا خیلی زودتر ویروس در بدنشان تکثیر می‌شود و به سرعت می‌توانند افراد بیشتری را آلوده کنند. از سوی دیگر کاهش زمان مورد نیاز برای تکثیر ویروس، امکان بررسی ارتباطات افراد بیمار در جامعه را نیز مشکل‌تر می‌کند. به همین خاطر جوامعی که از روش شناسایی افراد آلوده احتمالی و قرنطینه کردن آن‌ها برای گسترش بیماری جلوگیری می‌کردند، در کنترل سویه دلتا نتوانستند موفق عمل کنند.
با این وجود هنوز سوالات زیادی در خصوص سویه جهش‌یافته دلتا بی‌پاسخ مانده است. برای مثال هنوز مشخص نشده است که آیا این سویه بیماری‌های حادتری نسبت به سویه اولیه ایجاد می‌کند؟ این سویه تا چه حد در مخفی شدن از تیررس سیستم ایمنی بدن موفق است؟ به عقیده محققان این ویروس همچنان در حال غافلگیری است و برای نتیجه‌گیری در مورد رفتارهایش هنوز به مطالعه بیشتری در میان جمعیت‌های مختلف نیاز است.
