مسأله درونگرایی و برونگرایی

یکی از تفاوت‌های شخصیتی افراد در رفتارها و تمایلات اجتماعی آنهاست که در قالب درونگرایی و برونگرایی تقسیم می‌شود.
برونگراها، افرادی پرانرژی و غالبا پرحرف هستند که بسیار مایلند در فعالیت‌های اجتماعی شرکت کنند. آنها دارای علایق زیاد و گسترده هستند و از برقراری ارتباط لذت می‌برند و مایلند در مرکز توجه باشند.
آنها کار گروهی را به انفرادی ترجیح می‌دهند و از نظر دیگران گرم و صمیمی و گشاده‌رو به‌نظر می‌رسند و صریح و قاطع و هیجان‌خواه هستند. اما درعین حال این ویژگی به این معنا نیست که فرد احساس تنهایی نداشته باشد. باید توجه داشت داشتن تعداد دوستان زیاد به معنای این نیست که تمام دوستان فرد با او صمیمی هستند. در پاره‌ای موارد، فرد علاوه بر اجتماعی‌بودن احساس خلأ و انزوای درونی نیز دارد.
از سوی دیگر افراد درونگرا ساکت‌ترند و حضور در جمع، انتخاب اول آنها نیست. توجه و علایق و دغدغه‌های فرد به احساسات و افکار و دنیای درونی خودش معطوف است. باید توجه کرد درونگرایی با خجالتی‌بودن متفاوت است. افراد درونگرا حریم شخصی برایشان مهم است و دوستان محدود با روابط عمیق دارند. اما افراد خجالتی به‌سختی می‌توانند حرف خود را بیان کنند. در دوست‌یابی ضعیف هستند و اضطراب و اعتماد به نفس پایینی دارند.
بنابراین برای ایجاد تغییر لازم است سبک‌ها و خصوصیات شخصیتی فرد شناسایی و مهارت‌هایش مورد بررسی قرار گیرد تا برای بهبود رفتار اقدام کند.

 

دکترمهرنوش دارینی روان شناس و مشاور / روزنامه جام جم