هماهنگی مغز کودکان و بزرگسالان هنگام بازی

به گزارش جام جم آنلاین ،تیمی از محققان پرینستون اولین مطالعه را در مورد نحوه تعامل مغز کودک و بزرگسال در هنگام بازی طبیعی انجام داده اند و آنها شباهت های قابل اندازه گیری را در فعالیت عصبی خود یافته اند. به عبارت دیگر ، فعالیت مغز کودک و بزرگسال هنگام تقسیم اسباب بازی ها و تماس چشمی ، با هم بالا و پایین می رود. این تحقیق در آزمایشگاه کودک پرینستون انجام شد ، جایی که محققان دانشگاه چگونگی یادگیری ، گفتگو و درک جهان را برای نوزادان بررسی می کنند.

"الیز پیازا" ، دانشمند تحقیق در این زمینه گفت: "تحقیقات قبلی نشان داده است که مغز بزرگسالان هنگام تماشای فیلم و گوش دادن به داستان ها همگام سازی می شود ، اما اطلاعات کمی در مورد چگونگی ایجاد این" همزمانی عصبی "در سالهای اول زندگی وجود دارد."

Piazza و همكارانش ، یك دانشمند تحقیقاتی وابسته در PNI ؛ اوری هاسون ، استاد روانشناسی و علوم اعصاب ؛ و کیسی لو ویلیامز ، استادیار روانشناسی - اظهار داشتند که همزمانی عصبی پیامدهای مهمی در رشد اجتماعی و یادگیری زبان دارد.

مطالعه ارتباط واقعی و رو در رو بین نوزادان و بزرگسالان بسیار دشوار است. بیشتر مطالعات گذشته در مورد اتصال عصبی ، که بسیاری از آنها در آزمایشگاه هاسون انجام شده بود ، شامل اسکن مغز بزرگسالان با تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI ) ، در جلسات جداگانه بود ، در حالی که بزرگسالان دراز کشیده و فیلم تماشا می کردند یا به داستان گوش می دادند.

اما برای مطالعه ارتباطات در زمان واقعی ، محققان نیاز به ایجاد یک روش دوستدار کودک برای ثبت فعالیت مغز به طور همزمان از مغز کودک و بزرگسال داشتند. محققان با کمک مالی از طریق کمک هزینه انتقال فناوری اریک و وندی اشمیت ، یک سیستم جدید تصویربرداری عصبی دو مغزی ایجاد کردند که از طیف سنجی مادون قرمز عملکردی (fNIRS) استفاده می کند ، که بسیار ایمن است و اکسیژن رسانی در خون را به عنوان پروکسی برای فعالیت عصبی ثبت می کند. این تنظیمات به محققان امکان می دهد هماهنگی عصبی بین نوزادان و بزرگسالان را در حالی که با اسباب بازی بازی می کنند ، آواز می خوانند و کتاب می خوانند ، ضبط کنند.

همین بزرگسال با همه 42 نوزاد و کودک نوپا که در این مطالعه شرکت کرده بودند ارتباط برقرار کرد. از این تعداد ، 21 نفر باید کنار گذاشته شوند زیرا "بیش از حد چرخیدند" و سه نفر دیگر از پوشیدن کلاه خودداری کردند و 18 کودک را از 9 ماهگی تا 15 ماهه ترک کردند.

این آزمایش دو بخش داشت. در یکی ، آزمایشگر بزرگسال پنج دقیقه را صرف تعامل مستقیم با کودک کرد - با اسباب بازی بازی ، آواز قافیه های کودکانه در حالی که کودک در دامان والدین خود نشسته بود. در دیگری ، آزمایشگر به طرف خود برگشت و برای بزرگتر دیگری قصه ای تعریف کرد در حالی که کودک بی سر و صدا با والدین خود بازی می کرد.

این اطلاعات داده ها را از 57 کانال مغز جمع آوری کرده است که در پیش بینی ، پردازش زبان و درک دیدگاه های دیگران نقش دارند.

هنگامی که آنها داده ها را بررسی کردند ، محققان دریافتند که در جلسات رو در رو ، مغز نوزادان با مغز بزرگسالان در چندین منطقه هماهنگ شده است که شناخته شده است در درک سطح بالایی از جهان نقش دارند - شاید کمک به کودکان معنای کلی یک داستان را رمزگشایی می کنند و یا انگیزه های بزرگسال را برای آنها می خوانند.

هنگامی که بزرگسال و نوزاد از یکدیگر روگرداندند و با افراد دیگر درگیر شدند ، اتصال بین آنها از بین رفت.

این مورد با انتظارات محققان مطابقت داشت ، اما این داده ها همچنین غافلگیرکننده بودند. به عنوان مثال ، قوی ترین اتصال در قشر جلوی مغز رخ داده است ، که در یادگیری ، برنامه ریزی و عملکرد اجرایی دخیل است و قبلا تصور می شد که در دوران نوزادی کاملاً توسعه نیافته است.

"ما همچنین متعجب شدیم که متوجه شدیم مغز نوزاد اغلب چند ثانیه مغز بزرگسالان را" هدایت "می کند ، این امر نشان می دهد که نوزادان نه تنها منفعلانه ورودی دریافت نمی کنند بلکه ممکن است بزرگسالان را به سمت مورد بعدی که قرار است تمرکز کنند راهنمایی کند: اسباب بازی برای برداشتن ، کدام کلمات را می توان گفت "