یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
به گزارش جام جم آنلاین از حامی هنر زندگی، اگرچه درونگرا بودن فرزندتان دلیلی برای نگرانی ندارد اما ا گر میخواهید بدانید که کودکان درونگرا چه ویژگیهایی دارند و یا میترسید که فرزندتان هم درونگرا باشد، میتوانید از چک لیست زیر استفاده کنید. این لیست، مختصر شده و میتواند به شما کمک کند که درونگرایی کودکتان را حدس بزنید.
تعداد دوستان محدود و معمولا اندکی دارند.
گوش دادن را به صحبت کردن ترجیح میدهند و در رابطه، بیشتر شنونده هستند.
ارتباط خوبی با اعضای خانواده دارند اما با غریبهها نه.
به هنگام صحبت کردن، تن صدای پایینی دارند و به طور کلی کم حرف هستند.
کارها و بازی هایی که با تعداد اندکی از افراد انجام بشود، از فعالیتهای مورد علاقه اش است.
بیشتر دوست دارد به کارهایی مثل کتاب خواندن مشغول باشد.
اول بازی دیگران را نگاه میکند و بعد به آنها میپیوندد.
بازیهایی که خلاقیت بیشتری در آنها به خرج داده شود و یا با تخیل سروکار داشته باشد را ترجیح میدهند.
احتمال دارد بعد از یک بازی طولانی با دوستانش، بدخلق شود.
احساساتش را به راحتی بروز نمیدهد.
بعد از انجام یک کار اشتباه، در جمع احساس حقارت و کوچکی میکند.
باید توجه داشته باشید که کودکان درونگرا، الزاما یک فرد افسرده و ضد اجتماع نیستند بلکه فرقشان با بقیه این است که از تنهایی خود لذت بیشتری میبرند. کودکان درونگرا با خلوت، سکوت و تجربه تنهایی میتوانند انرژی از دست رفته خودشان را مجددا بازگردانی کنند. والدین باید در برخود با کودکان درونگرا، نکات زیر را رعایت کنند.
بر اساس یک الگوی رایج، والدین انتظار دارند فرزندشان پرحرف و شلوغ باشند. از در و دیوار بالا بروند و آنقدر حرف بزنند که خسته شوند. اما این یک تصور اشتباه است. ممکن است کودکان درونگرا، از تنهاییشان لذت ببرند و به حرف زدن و شلوغ کردن تمایلی نداشته باشند. از گفتن جملاتی مثل "چرا از اتاقت بیرون نمیایی؟"، "چرا با هم سن و سالانت در کوچه بازی نمیکنی؟"، "چرا انقدر کم حرفی و با من حرف نمیزنی؟" دوری کنید. این جملهها و در واقع برچسب زدنهای شما، میتواند آثار زیان باری روی فرزندتان داشته باشد.
به عنوان والدین، بهتر است فرق بین درونگرایی و خجالتی بودن را بدانید. درونگرایی یک ویژگی شخصیتی جدا نشدنی است. مثل رنگ مو و رنگ چشم که جزئی از ماست. این ویژگی یک اختلال یا مشکل نیست و با تغییر دادن بقیه جنبههای زندگی فرزندتان نیازی به تغییر درونگراییاش ندارید. افرادی با این ویژگی، تمال زیادی به "در جمع بودن" ندارند و از تنهایی خودشان لذت میبرند. جمعهای پر سروصدا و شلوغ میتواند آنها را اذیت کند. آنها میتوانند از حقوق خودشان دفاع کنند و موفق باشند. افراد خجالتی، از ابراز وجود در جمع شرم میکنند و با کناره گیری کردن و چسبیدن به والدین، از غریبهها دوری میکنند. خجالتیها، نمیتوانند از حق خودشان دفاع کنند و تواناییهایشان را نشان دهند.
بعضی از والدین دوست دارند فرزندشان خوش مشرب و خون گرم و به اصطلاح زودجوش باشند. آنها با مجبور کردن کودک به صحبت و گفتگو، قصد دارند آنها را به جمع دعوت کنند. باید بدانید که این راهکار، راه مناسبی برای خوش مشرب کردن فرزندتان نیست. شما با این کار فقط آنها را اذیت میکنید. اگر به سرعت و بیمقدمه مجبور به صحبت کردن باشند، خیلی زود بحث را تمام میکنند.
برنامههای فشرده و شلوغ، به درد کودکان برونگرا میخورد و در شکوفا شدن استعدادهایشان، به آنها کمک میکند. اما بهتر است دقت داشته باشید که یک کودک درونگرا، زمان زیادی برای استراحت کردن نیاز دارند. برای برنامهریزی باید دقت کنید که فاصله مناسبی بین فعالیتهای اجتماعیاش در نظر بگیرید.
شاید فکر کنید اگر درباره سوتیها و یا خرابکاریهای کودکتان با بقیه حرف بزنید، با او شوخی کردهاید. اما از نظر یک کودک درونگرا، شما او را مسخره و تحقیر کردهاید. آنها ریزترین، سادهترین و اجتماعیترین کارها را شخصی میدانند و دوست ندارند کسی راجع به آن چیزی بداند.
احتمالا شما هم سعی کردهاید که فرزندتان را با بردن به پارک و پیدا کردن دوست، اجتماعی کنید. این خیلی خوب است که یک کودک تنها را پیدا کنید و آنها را به هم معرفی کنید، اما باید دقت کنید که چه زمان، خودتان را کنار بکشید و اجازه بدهید خودشان به گفتگو ادامه بدهند. سعی نداشته باشید که روند دوستی را برایشان دیکته کنید. این کار اصلا خوشایند نیست. زیاده روی در این لحظه، میتواند باعث متوقف شدن دوستی شود.
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد