برای بازی در سریال «شهرزاد» عذاب وجدان دارم / سریال «خانه امن» متعلق به وزارت اطلاعات است

 

شما در سریال «خانه امن» نقش قاضی قوه قضاییه را بازی می کنید که تاکید زیادی بر اجرای عدالت تحت هر شرایطی دارد. این ویژگی از ابتدا برای این نقش در نظر گرفته شده بود یا بعد از صحبت هایی که با کارگردان داشتید به این نتیجه رسیدید؟
طبق عادت برای هر نقشی که قرار است بازی کنم، تحقیق می کنم. در این سریال هم در کنار فیلمنامه خوب و اصولی آقای تراب نژاد، خودم هم برای این نقش سراغ چند قاضی عالی رتبه قوه قضاییه رفتم و تمام دریافت هایم را با آقای تراب نژاد در میان گذاشتم و بر همین اساس بود که فیلمنامه یک بار دیگر بازنویسی شد. نمی خواستم مردم قاضی ای را ببینند که نمونه رفتار و حرکاتش را در فیلم ها و سریال های ایرانی و خارجی بارها دیده اند. به هیچ وجه الگوبرداری نکردم و قاضی ایرانی ای را به نمایش گذاشتم که با مسائل روز جامعه درگیر است.    
شما خودتان سعی کرده اید کدام ویژگی این قاضی را برجسته تر از دیگر خصوصیاتش به نمایش بگذارید؟
خودتان هم اشاره کردید این قاضی به شدت عدالتخواه است، به کار و وظیفه اش بسیار مومن است و با فساد مبارزه می کند. من با توجه به فیلمنامه و تحقیقاتم نقش قاضی ای را بازی کردم که شاید به لحاظ خلق و خو نمونه عینی آن در جامعه بسیار باشد و شاید هم با خیلی از قاضی ها متفاوت باشد، اما در هر صورت تمام سعی ام را کردم که به قول استادمان داود دانشور که می گوید; «ما به عنوان یک هنرمند موظف هستیم آنچه که باید را به نمایش بگذاریم، نه آنچه که هست»، من هم آنچه باید را به نمایش بگذارم.
مسلما چهره واقعی شما با چهره گریم شده در این نقش تفاوت هایی دارد. زمانی که چهره گریم شده خودتان را دیدید، اولین واکنش تان چه بود و چه کار کردید؟
خوشبختانه از گریمم خیلی راضی بودم. البته اوایل کار کمی نسبت به این موضوع وسواس داشتم، اما بعد که دیدم گریم روی نقش نشسته حساسیتم برطرف شد.
برخی نسبت به ریتم کند این سریال گلایه دارند، شما به عنوان بازیگر آن چه نظری در این باره دارید؟
من خودم هم از قسمت های اول سریال راضی نبودم. البته این نظر من است و ممکن است خیلی ها قبول نداشته باشد. به نظرم یک سریال باید از قسمت اول تا چهارم مردم را درگیر قصه اش کند تا سرنوشت شخصیت های آن را دنبال کنند، منتها در اینجا در قسمت های ابتدایی داستان قصه شکل نمی گیرد! مردم دیگر خیلی منتظر نمی مانند که ببینند سریالی در ادامه جذاب می شود یا نه، به همین خاطر باید در همان قسمت های اول جذب شان کرد.

با توجه به سابقه بازی تان در سریال های امنیتی-پلیسی، فکر می کنید این سریال ها چه شاخصه‌هایی باید داشته باشند که مردم را علاقه‌مند به تماشا کند؟ و «خانه امن» چقدر به این مؤلفه‌ها نزدیک شده؟
سریال پلیسی-امنیتی باید در همان قسمت اول قلاب را برای جذب مخاطب بیاندازد و اگر غیر از این باشد مردم سردرگم می شوند. در سریال «خانه امن» اما، می بینیم که بدون شکل گیری قصه یکدفعه در قسمت سوم خانمی که رئیس باند است به تصور اینکه نامزدش خیانت کرده، او را می کشد! در حقیقت هنوز بیننده، قصه اصلی را نمی داند و به یکباره وارد اتفاقی می شود که اصلا به قصه اصلی ربطی ندارد! در حالیکه باید در ابتدا به قصه اصلی سر و شکل مناسبی داد و بعد روی قصه های فرعی اش مانور داد. واقعیت اش را بخواهید، من این سبک قصه گویی را نمی پسندم.
در دهه شصت و هفتاد سریال‌های پلیسی انگلیسی، فرانسوی و آلمانی از تلویزیون پخش می‌شد که مورد استقبال مردم قرار می‌گرفت؛ سریال‌هایی مانند «ناوارو»، «کاراگاه درک»، «خانم مارپل»، «پوآرو» و در همان روزها بود که نخستین سری از سریال‌های پلیسی ایرانی مانند «مزد ترس» ساخته شد که بسیار هم مورد توجه قرار گرفت. بنابراین این آثار همیشه از ژانرهای پر مخاطب بوده و هستند، اما در عمل می بینیم که توجه چندانی به ساخت اینگونه آثار نمی شود! این اتفاق به دلیل حساسیت های ویژه کار در این ژانر است یا کلا ارزشی برای آن قائل نیستند؟
به دلیل حساسیت های ویژه کار در این ژانر است. مثلا سریال «خانه امن» متعلق به وزارت اطلاعات است و وزارت اطلاعات سعی کرده در آن زحمات دوستانی که در این وزارتخانه شبانه روز فعالیت می کنند را به مردم نشان دهد و ما هم از سویی دیگر به عنوان هنرمند وظیفه داریم چنین واقعیت هایی را دراماتیزه و نمایشی کنیم که مردم مشتاق به تماشای آن شوند.
در این روزهای کرونایی چه می کنید؟
برای بازی در سریال «سودا» که در شبکه نمایش خانگی تولید می شود قرارداد بستم. این سریال قصه و تیم خوبی دارد که امیدوارم در اجرا هم درست از آب در بیاید و چون سرمایه گذار خصوصی است، قطعا همه تلاش شان را می کنند که سریال خوبی را تولید کنند. چون اگر خوب نشود بازگشت سرمایه ندارد و پولشان به هدر می رود.
به سرمایه گذار خصوصی اشاره کردید یاد محمد امامی از تهیه کنندگان و سرمایه گذاران سریال «شهرزاد» افتادم. آنزمان که مشخص شد منابع مالی سریال «شهرزاد» پاک نیست، خیلی ها از بازیگران این مجموعه می پرسیدند که چرا در سریالی بازی کردید که اختلاس از صندوق ذخیره فرهنگیان و پولشویی پشت آن است و شما هم یکی از بازیگران این سریال بودید. در پاسخ به چنین سوالی، شما چه جوابی داشتید؟
زمانی که این جریان مطرح شد فصل دوم سریال «شهرزاد» بین مردم در حال پخش بود و ما در حال فیلمبرداری سری سوم این مجموعه بودیم. آنزمان ما شنیدیم که یک همچین جریانی پیرامون تهیه کننده و سرمایه گذار این مجموعه وجود دارد، اما تمام ما بازیگران قرارداد بسته بودیم. الان دادگاه های آقای امامی انجام می شود و برای مردم یکسری چیزها مشخص شده، اما آنزمان همه چیز مبهم بود و هنوز قطعیتی وجود نداشت. اتفاقا من هم وقتی دادگاههای ایشان را می بینم برایم جای تعجب است که چرا زودتر جلوی این قضیه گرفته نشد که امثال من عذاب وجدان نداشته باشند! البته شاید مسوولان هم در حال تحقیق و موشکافی روی این پرونده بودند و نمی خواستند بی گدار به آب بزنند، اما انقدر این مراحل طول کشید تا رسید به فصل سوم این سریال و صدای چند منتقد درآمد! قطعا هیچکدام از ما راضی نبودیم در سریالی حضور داشته باشیم که بعدا متوجه بشویم، تهیه کننده اش حق مردم را خورده و پولشویی کرده. ما حقیقت را نمی دانستیم و آنزمان به قدری در برخوردهایی که با آقای امامی داشتیم، ایشان را موجه با چهره و شخصیتی مثبت دیده بودیم که حتی در برابر این صحبت ها از ایشان حمایت هم می کردیم! امیدوارم دیگر شاهد چنین مسائلی نباشیم. چرا که هر چقدر یک سریال پرمخاطب و حرفه ای ساخته شود، اما وقتی در ساخت آن پولی به ناحق دخیل باشد که دل مردم ایران را بشکند، ارزش ندارد.    
 
ساناز قنبری / گروه فرهنگ و هنر