به بهانه ماجرای شجاعی؛ همه خداحافظی‌های بی‌موقع!

به گزارش جام جم آنلاین ، وب سایت نود نوشت: مربیان تیم ملی، به خواست خودشان او را دعوت می‌کنند اما ترکش انتقادات، همیشه به سمت شجاعی می‌چرخد که چرا، زمان مناسبی را برای خداحافظی انتخاب نکرده است. به خصوص که او، با ۳۵ سال سن تقریبا شانسی برای حضور در جام جهانی بعدی ندارد اما بر خلاف نکونام که پس از جام ملت‌ها و در دو بازی دوستانه بازی‌های ملی را کنار گذاشت، شجاعی هنوز حاضر نشده فوتبال ملی را تمام کند.

اولین بازی‌های رسمی شجاعی در تیم ملی، با اتفاقی مشابه برای دایی در تیم ملی همراه بود. دایی که در جام ملت‌های ۲۰۰۴ نمایشی در حد نامش نداشت، در مرحله نهایی انتخابی جام جهانی هم تا پنالتی بازی آخر با ژاپن، نتوانست گلی بزند. همراهی او با تیم ملی در جام جهانی ۲۰۰۶، با انتقادات زیادی همراه بود و پس از ناکامی در گلزنی به مکزیک و آنگولا، انتقادها به اوج رسید. خداحافظی دایی با تیم ملی، به صورت اجباری و با قرار نگرفتن در لیست قلعه‌نویی پس از جام جهانی رقم خورد. اتفاقی که شاید، برای شجاعی هم در لیست بعدی تیم ملی تکرار شود.

تیم ملی، سابقه خداحافظی زودهنگام و غافلگیرکننده را هم داشته است. کریم باقری، بعد از ناکامی تیم ملی در صعود به جام جهانی ۲۰۰۲ و در شرایطی که فقط ۲۸ سال سن داشت، تصمیم گرفت از تیم ملی خداحافظی کند. درخشش باقری در بازی‌های باشگاهی، سال‌های زیادی ادامه داشت و سرانجام او، برای انتخابی جام جهانی ۲۰۱۰ مدت کوتاهی به تیم ملی برگشت. نمونه بدتر، خداحافظی عجیب مهدی رحمتی بود. رحمتی به عنوان شماره یک تیم ملی و در روزهای اوج دوران بازی، خداحافظی غافلگیر کننده‌ای از تیم ملی داشت. او نمی‌خواست برای همیشه، از تیم ملی برود اما بخاطر همین تصمیم، توسط سرمربی تیم ملی تنبیه شد و دیگر نتوانست با پیراهن ملی بازی کند.

در دنیای فوتبال هم خداحافظی عجیب و بی‌موقع، چیز تازه‌ای نیست. از مسی که بارها از تیم ملی خداحافظی کرد و برگشت گرفته تا مارادونا، که آنقدر ادامه داد تا در شرایط بسیار بدی از فوتبال جدا بشود. با این حال، بازیکنان زیادی هم بوده‌اند که زمان مناسب برای خداحافظی‌شان را تشخیص داده‌اند. زیدان، با فینال جام جهانی و گرفتن توپ طلا از بازی‌های ملی و باشگاهی خداحافظی کرد. مالدینی پس از جام جهانی ۲۰۰۲ با وجود کیفیت بالای بازی‌اش در مسابقات باشگاه، فوتبال ملی را کنار گذاشت و خاویر زانتی، با وجود اینکه فاصله چندانی با شکستن بیشترین بازی در تاریخ سری آ نداشت، تصمیم گرفت بعد بازگشت از مصدومیت و در فرمی مناسب با فوتبال خداحافظی کند. در فوتبال داخلی هم جواد نکونام را می‌توان چنین نمونه‌ای دانست. او در جام ملت‌های ۲۰۱۵، یکی از بازیکنان کلیدی کی‌روش بود. با توجه به اینکه شانسی برای حضور در جام جهانی ۲۰۱۸ نداشت، چند ماه بعد و در دو بازی دوستانه با سوئد و شیلی، رکورد بازی‌های ملی دایی را شکست و با گلزنی در هر دو مسابقه از فوتبال ملی خداحافظی کرد.

مسعود شجاعی هم در جام ملت‌ها، با وجود دقایق بازی کوتاه رهبر تیم ملی بود و حضور او در کنفرانس‌های مطبوعاتی، وجهه خوبی برای ایران ساخت. با این حال، خیلی زود و با یک بازی ضعیف مقابل عراق، ورق برای او برگشت. بازیکنی که خاطرات خوبش، پشت نمایش‌های اخیر در بازی‌های ملی قرار گرفته‌اند.