به افتخار پرچم بالای ایران

تا به حال تجربه چنین سفری را داشتید و چه دستاوردی برایتان داشت؟

اولین بار بود که به چنین سفری می‌رفتم. به دعوت از سازمان بسیج هنرمندان رفتیم و برای من سفر بسیار خوبی بود، چون تجربیاتی در این سفر داشتم و از اتفاقاتی خبردار شدم که شاید قبلا چیز زیادی درباره‌اش نمی‌دانستم. چیزهایی در این سفر دیدم که شاید در جریان زندگی روزمره در پایتخت کمتر کسی از آنها با‌خبر می‌شود و کمتر کسی می‌داند در مرزهای ایران چه کسانی و چطور نگهبان و نگه‌دار این مرز و بوم هستند. آنجا متوجه شدیم چطور بچه‌ها با قایق‌های کوچک تندرو، ناوهای بزرگی را که وارد آب‌های سرزمین کشورمان می‌شوند، وادار می‌کنند که پرچم کشورشان را پایین بکشند و پرچم سه رنگ کشور ما را به اهتزاز درآورند.

وقتی می‌گویید بر و بچه‌ها منظورتان دقیقا چه کسانی است؟

سربازان سپاه کشورمان که دارند از جان می‌گذرند تا مردم در داخل کشور با آرامش و آسایش زندگی بکنند. آنچه را من در این سفر دیده‌ام باید بروید و از نزدیک ببینید تا به عظمت ایران و سربازان جان برکفش پی ببرید.

اشاره کردید که چیزهایی در این سفر دیده‌اید که شاید کمتر کسی درباره‌اش می‌داند. یکی دو نمونه از این موارد را برایمان تعریف می‌کنید؟

نمونه‌اش همین است که برایتان تعریف کردم؛ همین ناوهای عظیم که وارد آب‌های خلیج‌فارس می‌شوند و متعلق به کشورهایی هستند که برایمان خط و نشان می‌کشند، اما وقتی وارد حریم آبی کشورمان می‌شوند، در مقابل قایق‌های ایرانی که فقط به یک تیربار مسلح هستند، چاره‌ای ندارند جز این‌که پرچم کشورشان را پایین بکشند و پرچم ایران را بالا ببرند. مرزبانان ما به آنها می‌فهمانند اگر قرار است در حریم آب‌های کشورمان حرکت کنند، باید پرچم کشورمان را بالا ببرند و اگر تن به این کار ندهند، چاره‌ای نخواهند داشت جز این‌که از همان راهی که آمده‌اند، برگردند و مسیر دیگری در پیش بگیرند.

این قانون کشتیرانی بین‌المللی است که کشتی‌ها و شناورهای هر کشوری در آب‌های کشور دیگر باید پرچم آن کشور را به اهتزاز درآورند. با این حساب یعنی برخی کشورها این قانون را زیرپا می‌گذارند و سربازان ما با قایق‌های تندرو آنها را وادار به اجرای قانون می‌کنند!

بله همین‌طور است. ولی کشورهای زورگو و گردن‌کلفتی که بدون توجه به قوانین بین‌المللی و در کمال بی‌احترامی با پرچم خودشان وارد آب‌های کشورمان می‌شوند، یعنی فکر می‌کنند هنوز دوران زورگویی و سلطه تمام نشده و هر کاری بخواهند می‌توانند انجام بدهند، اما اینجاست که با سربازان کشورمان مواجه می‌شوند و با توان و قدرت نظامی ایران روبه‌رو می‌شوند و دستشان می‌آید که اگر احترام نگذارند، در همان خلیج‌فارس برای همیشه دفن خواهند شد.

معمولا کدام کشورها چنین برخوردی دارند؟

من و سایر مهمانان این سفر فیلم‌های مستندی دیده‌ایم از علائم و هشدارهای نیروهای مرزی و سربازان سپاه به کشتی‌ها و ناوهایی از کشورهای مختلف از جمله آمریکا، ایتالیا، انگلیس، فرانسه و حتی هند.

بازدید از کارخانه کشتی‌سازی ارتش چطور بود؟

این کارخانه در بندرعباس قرار گرفته و ناوهای بسیار بزرگی در آن ساخته می‌شد که عظمت کارخانه و آنچه توسط مردم خوب کشورمان در آن صورت می‌گرفت، بسیار تاثیرگذار بود. مردان نیروی دریایی کشورمان برایمان تعریف می‌کردند زمانی بسیاری از تجهیزات دریانوردی از کشورهای خارجی وارد می‌شد، اما حالا دیگر اینچنین نیست. این روزها تجهیزات دریایی و حتی ساخت ناوهای عظیم در خاک کشور خودمان و توسط مردان و زنان این سرزمین ساخته می‌شود. سفر فوق‌العاده و آموزنده‌ای بود برای من.

احساس شما بعد از این سفر چه بود؟

آدم وقتی به چنین سفری می‌رود، این حماسه‌ها را می‌بیند، احساس غرور می‌کند، مقتدر بودن را درک می‌کند و خدا را برای زندگی در کشوری اینچنین قدرتمند، شکر می‌کند؛ کشوری که صاحب جایگاه، قدرت و اقتدار است و کشورهای حاشیه‌ای خلیج‌فارس نمی‌توانند برایش قلدری کنند یا خط و نشان بکشند. نه فقط کشورهای حاشیه‌ای که حتی کشورهای بزرگ دنیا هم در مرزهای آبی ایران، نمی‌توانند ادعایی داشته باشند. همین‌قدر دریانوردان آمریکایی فهمیده‌اند در ایران موشک‌های آماده شلیک وجود دارد و اگر دست از پا خطا کنند، سرنوشت تلخی در انتظارشان خواهد بود، کافی است تا به قدرت و اقتدار کشورمان ببالیم.

بازدید از موشک‌ها یا تجهیزات نظامی هم در برنامه‌های این سفر گنجانده شده بود؟

تعدادی پهپاد را در این سفر برایمان به پرواز درآورند. پهپادهای شناسایی و برخی دیگر از پهپادهایی را که وظایف مختلف به‌عهده دارند از نزدیک دیدم. فیلم‌هایی دیدیم که توسط پهپادهای ایرانی ضبط شده بود و عرشه ناوهای آمریکایی را نشان می‌داد که پر از هواپیمای جنگنده بود. فیلم‌های دیگر از همین پهپادها دیدیم که نگهبانان آمریکایی هر یک ربع تا 20 دقیقه بر اثر گرما و رطوبت هوا ناچار می‌شدند پست نگهبانی را به نفر بعدی بسپارند در حالی که سربازان سپاه در همان هوای بسیار گرم و مرطوب با لباس و جلیقه‌هایشان سوار بر قایق، در تمام خلیج‌فارس گشت می‌زدند.

سفر بسیار خوبی بود و از وقتی برگشته‌ام حس می‌کنم در کشوری زندگی می‌کنم که دیگر مثل سابق نیست.

مثل سابق نیست یعنی چطوری است؟

یعنی شبیه قبل از انقلاب یا سال‌های اول انقلاب نیست. کشورمان به لحاظ اقتدار، قدرت، امنیت، آرامش، آسایش و همه‌جوره رشد کرده است.

آذر مهاجر
فرهنگ‌و‌هنر