در متروی پیونگ‌یانگ چه می گذرد؟ +عکس

ولی چهره هاشون چقدر سختی كشیدست و چقدر غم داره تو نگاهشون

روزی برای رفتن به برلن غربی مجبور شدیم از داخل المان شرقی انزمان عبور كنیم.سوار یك قطار برقی شدیم وراه افتادیم تا مرز همه چیز عادی بود وقطار باسرعت 120كیلومتر در ساعت می رفت و تمام كنترل های قطار نظیر سوزنبانی وغیره كامپیوتری بود ولی به مرز كه رسیدیم لوكوموتیو برقی دیزلی شد وشوفاژبرقی تبدیل به شوفاژبخاری شدوراننده وخدمه كلا عوض شدندبعداز یك ساعت كارهای مقدماتی راه افتادیم در بعضی نقاط سوزنبان نگون بخت بر بالای برجكی نشسته بود وبا تعداد زیادی اهرم مثلا 20یا30تاكه جلویش بود میبایست قطار ابوطیاره رابه خطی كه میبایست راهنمائی كند وای بحالش اگر كوچكترین اشتباهی میكرد .چراغی هم نه سبز نه قرمز ونه زرد وجود نداشت ولوكوموتیوران فلك زده با پلاكهای رنگی راهنمائی میشد.در مجموع قطار 3بار برای سوختگیری ویااب گیری متوقف شد امابین دو دیواربتنی بلند بطول 2برابر قطار كه در سراسر 2طرف دیوار نگهبانان مسلح همراه سگهایشان چهار چشمی اوضاع را زیر نظر داشتند.فایده ندارد خسته شدم باید یك كتاب بنویسم.