علیرضا رضایی: مادربزرگم کشفم کرد

می‌گوید پهلوانی مختص یک رشته ورزشی و دسته خاصی از آدم‌ها نیست و هرکسی می‌تواند در چارچوب رفتاری خود با دیگران یک پهلوان باشد.

تعبیری که علیرضا رضایی از پهلوانی دارد یکی از ضروری‌ترین نکاتی است که باید آن را در زندگی امروزی به‌کار گرفت. علیرضا رضایی از دوران نوجوانی به‌دنبال پهلوان زندگی خودش می‌گشت.

رویای شیرین آقا تختی شدن از همان روزهای تمرین در باشگاه کشتی ایزد فردوس در ذهن او شکل گرفت، اما هر چقدر جلوتر رفت با مفاهیم دیگری از پهلوانی آشنا شد.

اکنون برای او پهلوان می‌تواند از کشتی یا از هر ورزش دیگری باشد. او در گذر سال‌ها پهلوانی را با زندگی اجتماعی پیوند زد و در 40 سالگی می‌گوید همه می‌توانند پهلوان باشند، اما برای ماندن در گود پهلوانی به ازخودگذشتگی نیاز است و...

علیرضا رضایی، کشتی‌گیر آزاد‌کار اهل میدان توحید تهران، افتخارات کشتی را با نخستین مدال جهانی در 16 سالگی آغاز کرد.

قهرمان سنگین‌وزن کشتی در دسته 120 کیلوگرم، در المپیک 2004 آتن برای نخستین بار در تاریخ کشتی دسته فوق سنگین ایران، به مدال نقره رسید و نام خود را پرآوازه کرد.

رضایی بعد از دوران قهرمانی به مربیگری و سپس مسئولیت‌های اجرایی کشتی روی آورد، اما بعد از چند سال از همه سمت‌هایش در کشتی استعفا کرد و ترجیح داد دو کار را انجام بدهد.

نخست در رشته مدیریت استراتژِی راهبردی در مقطع کارشناسی ارشد ادامه تحصیل بدهد و دوم آن‌که درباره کشتی حرفی نزند.

هرچند دوران خوب باشگاه ایزدفردوس همچنان پیوند علیرضا رضایی را با گذشته‌اش در کشتی حفظ کرده است.

از کجا شروع کنیم؟

از هر جا به غیر از کشتی.

تا این اندازه؟

حتی بیشتر.

حتی دوران کشتی‌گیری؟

نه، فکر کردم می‌خواهید از مسئولیت‌هایم در کشتی بپرسید که هیچ مسئولیتی ندارم.

پس میدان توحید؟

میدان خاطرات من در دوران نوجوانی .

هنوز در خاطرات‌تان دور می‌زنید؟

بله، همه آنها را دوست دارم.

با کشتی؟

خب بالاخره جزوی از وجود من شده است و سال‌ها با کشتی بوده‌ام.

از توحید تا خیابان طوس؟

مسیر پررمز و راز قهرمانی.

با چند کورس؟

دو کورس ماشین سوار می‌شدم.

نان هیکل‌تان را خوردید؟

درشت اندام بودم، اما نان عقل همراه با زور بازویم را خورده‌ام.

حالا چرا کشتی؟

دوره ما مثل الان نبود‌. کشتی خیلی طرفدار داشت و ورزش‌هایی مثل فوتبال یا والیبال توجه امروز را نداشتند.

فوتبالیست می‌شدید؟

نه فکر می‌کنم برای کشتی ساخته شده بودم.

کی این فکر را کردید؟

13 سالگی.

دیر به فکر افتادید؟

بله البته قبلش هم به فکر بودم، اما مادرم اجازه نمی‌داد. کشتی در ذهن من جای بلند و پررنگی داشت.

چقدر بلند بود؟

حتما بلندتر از وزنه‌برداری بود که سمت آنها نرفتم.

چه کسی شما را در کشتی بلند کرد؟

مادر‌بزرگم.

مادر‌بزرگ‌ها بیشتر قصه‌گو هستند؟

در زندگی من مادربزرگم وساطتم را کرد و با موافقت مادرم بالاخره کشتی‌گیر شدم و به مدال نقره المپیک رسیدم.

کاشف‌تان بعد از مادر‌بزرگ؟

ارسلان پیروز.

اولین بار که عکس‌تان چاپ شد؟

سال 1370 بعد از قهرمانی در آموزشگاه‌های ایران در مجله کیهان ورزشی.

و واکنش مادر؟

خب خوشحال بود‌. استعدادش را داشتم و هر کسی مرا می‌دید متوجه علاقه و ویژگی‌های جسمانی من برای ادامه دادن کشتی می‌شد و مادرم هم حمایتم کرد.

لقب نداشتید؟

نه فقط خودم را صدا می‌زدند‌. از اول تا آخر کشتی‌ام.

آموزش فن زندگی

اهل کار در خانه؟

همین که خرابکاری نکنم همه از من راضی هستند. اما خارج از شوخی هر جا بتوانم کمک می‌کنم تا جایی که بلد باشم.

آشپزی؟

خیلی مختصر با غذاهای ساده که همه هم بلدند.

اهل کارهای سنگین در منزل؟

کلا کارهای سنگین بر عهده من است‌. از جابه‌جا کردن یخچال تا... درست مثل روزهای کشتی که در سنگین وزن کشتی می‌گرفتم. منتهی حریفانم چوب خشک هستند!

همسرتان با کشتی موافق بود؟

تا دو سال بعد از ازدواج کشتی می‌گرفتم که مخالفتی نداشت. بعد از آن در مسئولیت‌های اجرایی هم حمایتم کرد.

وقت برای خانواده؟

تا جایی که بتوانم خارج از کارهای روزانه با خانواده‌ام هستم و برنامه دیگری نمی‌سازم غیر از بودن در کنار خانواده.

اهل کنسرت؟

وقت شود چرا نه.

چی گوش می‌دهید؟

به کارهای خوب‌. به محمد علیزاده، محسن چاووشی، احسان خواجه امیری و امیر تاجیک علاقه‌مندم.

رابطه با پسرتان؟

پدر و پسری و خیلی جاها دوستانه.

ورزش امیرعلی؟

کشتی، ژیمناستیک و شنا.

راه پدر؟

من اصراری ندارم‌. خودش علاقه دارد.

امیرعلی رضایی کشتی‌گیر؟

100 در صد مورد حمایت علیرضا رضایی.

چقدر شبیه نوجوانی شماست؟

کشتی را دوست دارد، اما ممکن است در آینده علاقه‌اش تغییر کند‌. من به خواسته او احترام می‌گذارم. الان مثل دوره ما نیست و ورزش‌های زیادی مورد توجه هستند، اما امیرعلی به لحاظ فرم، ویژگی‌های کشتی‌گیر شدن را دارد.

پسر حرف گوش کنی است؟

آره حرف مرا بیشتر گوش می‌کند و اهل لوس‌بازی نیست.

تنبیه شما فن زدن است؟

آشنا شدن با فن زندگی در هر دوره سنی مهم‌تر است.

گود پهلوانی

دلتنگی؟

برای روزهایی که با عشق و علاقه تمرین می‌کردم. برای تشک‌هایی که پر بود از هم بازی‌های دوران نوجوانی من. برای مسابقه‌های آموزشگاه‌ها در سال 1370.

روزهای بدون کشتی؟

من بعد از دوران قهرمانی کشتی، مربیگری کردم، نایب‌رئیس فدراسیون بودم، انواع سمت‌های اجرایی داشتم، اما هیچ‌کدام آنها لذت دوران تمرین با همدوره‌ای‌هایم را برای من نداشتند.

تکیه‌کلام‌تان؟

به اصطلاح یا فرضا.

حساسیت؟

روی آدم‌هایی که روراست نباشند و با هدف منفی و با طرح نقشه جلو می‌آیند تا به همان اهداف منفی خود برسند، حساسیت دارم.

شناخت از آدم‌ها؟

مبنای زندگی و ارتباطاتم با آدم‌ها صداقت است، اما یک عده رفوزه شده‌اند.

خوشحالی از نوع رضایی؟

محبت کردن، دوست داشتن و یکرنگی کار آدم‌ها را راحت‌تر می‌کند. خوشحالی من با دیدن این چیزهاست.

متولد ماه؟

تیر.

متولدان این ماه؟

عاطفی، احساساتی. اهل خانواده.

ایرادتان؟

نمی‌دانم. شاید اعتماد زودرس به دیگران.

ساعت‌های تنهایی؟

مطالعه کتاب‌های تاریخی یا رمان. قبلا بیشتر مطالعه می‌کردم اما الان کمتر شده است به‌دلیل مشغله‌های زندگی، اما اهل فکر کردن هستم. در تنهایی بیشتر فکر می‌کنم.

بدلکار هستید؟

در کشتی بودم اما به شکل منفی در زندگی نه. اهل جار و جنجال نیستم که بخواهم برای رسیدن به هدفم موضوعات دیگری را بهانه کنم. گاهی همه را مثل خود دیدن درست نیست. همه مثل من فکر نمی‌کنند.

حریف چغر و بد بدن؟

خودم (خنده). خودم به قول معروف مویرگی بدبدن بودم و کشتی گرفتن با من سخت بود، اما در 17 سالگی کورتانیدزه قهرمان پرآوازه گرجستانی که آن موقع در وزن او بودم به من نشان داد حریف چغر و بد بدن یعنی چی.

پهلوان؟

خیلی وقت‌ها لقب پهلوانی مترادف با کشتی یا ورزش زورخانه‌ای می‌شود یعنی بقیه فکر می‌کنند نمی‌توانند پهلوان باشند، اما این‌طور نیست هرکسی در هر ورزش و حرفه‌ای می‌تواند پهلوان باشد. همان کاری که باید انجام بدهد را بدهد، حق کسی را تضییع نکند و با انصاف باشد و از خودگذشتگی را در امور زندگی مدنظر قرار بدهد. آن وقت می‌شود به او گفت پهلوان. حال این فرد کشتی‌گیر باشد یا فوتبالیست. کاسب یا تاجر فرقی نمی‌کند. اگر طاقتش را دارید و می‌توانید بسم الله. وارد گود پهلوانی در زندگی شوید.

پهلوان پنبه؟

افراد در ظواهر دروغین نمی‌توانند این راه را طی کنند و بزودی دستشان رو می‌شود.مردم خیلی زود پهلوان را از پهلوان پنبه تشخیص می‌دهند.

چطور تمام کنیم؟

با دست‌بوسی مادرم و تشکر از همسرم که چند سال به‌دلیل درگیری با مسئولیت‌های اجرایی کشتی برایشان کم وقت گذاشتم. همین‌طور تشکر از برادرم و امیرعلی که باید بیشتر برایش وقت بگذارم.

محمد رضاپور - روزنامه نگار

ضمیمه چمدان جام جم