انتخابی یعنی شایسته سالاری

به واقع بعد از المپیک 2012 لندن و مشخصا از ابتدای سال 2013 فدراسیون کشتی با تعریف فرآیند انتخابی تیم ملی قدم در راهی گذاشت که پیش از آن کم سابقه و حتی بی‌سابقه بود؛ راهی که مشخص بود با مقاومت‌هایی مواجه خواهد شد اما اصرار بر ادامه این راه درست و تمکین همه سرمایه‌های کشتی آزاد به این مسیر باعث شد با وجود برخی حوادث غیر قابل پیش‌بینی و ناداوری‌ها در نهایت تیم ملی کشتی آزاد در المپیک ریو درخشان ظاهر شده و این درخشش مهر تائیدی شد بر قانونمند شدن راه رسیدن به تیم ملی.

از سال 2013 تاکنون کشتی‌گیران تکلیف خود را برای رسیدن به تیم ملی به‌طور شفاف می‌دانند و همه می‌دانند اگر خواهان رسیدن به دوبنده تیم ملی هستند باید یک مسیر شفاف از قبل اعلام شده را طی کنند و شایستگی خود را روی تشک مسابقه ثابت کنند. این روش باعث شد تا همه کشتی‌گیران با انگیزه بالا برای به‌دست آوردن حق خود تلاش کنند چرا که می‌دانستند سلایق شخصی در کار نیست و هرکس شایستگی‌اش را داشته باشد، می تواند به تیم ملی برسد.

این رویه کار دیگر قدرت‌های کشتی دنیا از جمله روسیه و آمریکا هم هست، رویه‌ای که شایسته سالاری را در تیم ملی ایجاد می‌کند و ضمن این‌که حق به حقدار می‌رسد، بهترین‌ها به تیم ملی راه می‌یابند. عکس این قضیه هم صادق است، وقتی رقابت انتخابی در کار نباشد و به شکل انتصابی و سلیقه‌ای کشتی گیران صاحب دوبنده تیم ملی شوند، شاید در مقاطعی جسته و گریخته نتایج خوب حاصل شود، اما این نتایج خوب یک‌سری مشکلات در پس خود دارد و آن از بین رفتن انگیزه دیگر کشتی‌گیران و مشخصا کشتی گیران جوان است و این یعنی ضربه مهلک بر پشتوانه‌سازی در کشتی.

امیر توکلیان - مربی تیم ملی کشتی آزاد