عمر متوسط یک آسانسور؛ 15 سال

دکتر روزبه میرعبدالله‌‌یانی در گفتگو با خبرنگار جام جم آنلاین گفت: طبق قانون، آسانسورها بعد از نصب در ساختمان‌ها باید به صورت سالیانه مورد بازرسی قرار گیرند، به این علت که قطعات آسانسور عمر مشخصی دارند و باید توسط سرویسکار شرکت گارانتی کننده تعمیر و تعویض شوند. این موضوع در شرح وظایف سازمان ملی استاندارد تعریف شده ولی ضمانت اجرایی خود را از دست داده است و این سازمان با کارفرمایان و صاحبان ساختمان‌ها هماهنگ نیست تا پروسه بازرسی آسانسورها به طور منظم انجام شود.

وی افزود: با توجه به تفاهم نامه‌های بین موسسه استاندارد و سازمان شهرداری‌ها، صدور گواهی نامه پایان کار منوط به بازرسی اولیه از آسانسورها شده است ولی بعد از این مرحله هیچ نظارتی روی آسانسورها انجام نمی‌شود و با توجه به قرار گرفتن این تجهیزات در ملک شخصی مردم، بررسی آنها به لحاظ حقوقی با محدودیت‌ مواجه است. ادارات برق، آب و گاز چنین مشکلاتی را تجربه کرده‌اند.

عبدالله‌‌یانی تصریح کرد: در حال حاضر عمده پرونده‌های آسانسور که در سیستم قضایی کشور وجود دارد مربوط به آنهایی است که در ابتدا موسسه استاندارد توسط شرکت‌های بازرسی فنی آنها تایید کرده بود ولی بعد از آن توسط افراد فاقد صلاحیت حرفه‌ای دستکاری شدند. در چنین شرایطی نظارت دقیق بر عملکرد شرکت‌های تولیدی و خدماتی آسانسور ضروری به نظر می‌رسد.

رئیس دانشگاه علمی- کاربردی آسانسور ادامه داد: آسانسور جزو تاسیسات ثابت ساختمان است و همراه با سازه طراحی می‌شود؛ اسکلت و درها در این بخش قرار می‌گیرند و عمر مفید آنها مانند ساختمان سنجیده می‌شود. ولی یک سری از قطعات فنی آسانسور به دلیل تغییر تکنولوژی و بهینه شدن مصرف انرژی باید بعد از 7 سال تعویض شوند. به طور معمول عمر متوسط یک دستگاه آسانسور بدون درنظر گرفتن قطعات ثابت 15 سال در نظر گرفته می‌شود، بعد از این مرحله نوسازی آسانسور اتفاق می‌افتد و یک سری قطعات را تعویض و بهینه می‌کنند.

این پیشکسوت صنعت تاسیسات ساختمانی گفت: آسانسور ایده‌آل دارای یک سری مشخصات استاندارد است که مجموعه آنها امنیت کاربران را تضمین می‌کند. با این حال مشکل اصلی در بخش مهندسی طراحی، نصب و راه‌اندازی است. طبیعتاً برطرف کردن مشکلات این بخش نیازمند توسعه آموزش های مهارتی برای مجریان و شرکت‌های نصاب تاسیساتی می‌باشد تا مهندسان فعال در این شرکت‌ها بر اساس اصول و اخلاق حرفه‌ای کار کنند. در نهایت هم موسسه استاندارد باید بر کار آنها نظارت داشته باشد.

به‌ گفته عبدالله‌یانی، دانشگاه آسانسور تلاش می‌کند با آموزش و تربیت نیروهای متخصص نقایص موجود را برطرف کند، با این امید که بکارگیری فارغ‌التحصیلان این دانشگاه در شرکت‌های تاسیساتی و نظارتی اجباری شود، زیرا می‌توانند به عنوان بازوهای اجرایی موسسه استاندارد عمل کنند. همه این موارد در گرو اهتمام سازمان ملی استاندارد و تعامل بین دانشگاه، صنعت و جامعه امکان‌پذیر است.

رضا گلین شریف دینی - خبرنگار جام جم آنلاین