رنگ سفید بیشتر به دندان می‌آید!

در افراد جوان، رنگ دندان‌ها با ضخامت عاج زیرین و مینا و پیگمان‌ها تعیین می‌شود و با گذشت زمان، دندان‌ها به علت مواد شیمیایی‌ای که در غذاو آب وجود دارد، تغییر رنگ می‌دهند و تغییر رنگ‌ها می‌تواند داخلی یا خارجی، طبیعی یا اکتسابی باشد.

رنگ‌های خارجی بر سطح دندان واقعی هستند و به آسانی با تمیز کردن از میان می‌روند. رنگ‌های داخلی درون دندان هستند و تنها با سفید کردن از بین می‌روند. برخی رنگ‌های خارجی به دلیل بهداشت ضعیف، غذاها و نوشیدنی‌های رنگ‌زا و مصرف تنباکو به وجود می‌آیند.

تغییر رنگ داخلی می‌تواند به دلیل افزایش سن، ترک‌های ریز مینا، درمان با تتراسایکلین، بلع بیش از حد فلوراید، زردی شدید نوزادی، پورفیریا، پوسیدگی دندانی، ترمیم‌ها و نازک شدن لایه پوشاننده مینا باشد. تغییر رنگ‌های تحمیلی، ناشی از درمان‌های دندانپزشکی بوده که قابل پیشگیری است. از تغییر رنگ‌های طبیعی می‌توان به نکروز پالپ، خونریزی‌های داخلی پالپی، کلسیفیکاسیون متامورفیس و نقایص تکاملی مانند فلوروزیس اندمیک و مینای هپوکلسفیک اشاره کرد. مواد پرکننده شایع‌ترین تغییر رنگ دهنده‌ها هستند.

سفید کردن دندان‌ها، مفید یا مضر؟

سفید کردن مقدم به بسیاری از درمان‌های تهاجمی‌تر مانند ترمیم‌ها و لامینت است. حتی در مورد لامینت نیز بهتر است برای حصول رنگ طبیعی‌تر، ابتدا دندان سفید شود. گاهی نیز تغییر رنگ‌ها باسایش و خمیر پروفیکلاسی یا تعویض ترمیم قدیم رفع می‌شود.

درمان سفید کردن در مطب برای نوجوانان با پالپ وسیع مناسب نیست. در دندان‌های بسیار حساس و با ریشه‌های نمایان، سفید کردن توصیه نمی‌شود؛ هر چند مخلوط نیترات پتاسیم و فلوراید با مواد سفیدکننده می‌تواند مفید باشد. در افراد با عادات پارافانکشنال (فشار دادن و ساییدن دندان‌ها) استفاده از قالب‌های مخصوص سفیدکردن دندان فقط در ساعات بیداری توصیه می‌شود.

دکتر کیوان ساعتی

متخصص دندانپزشکی ترمیمی