بررسی بازی ارواح اهریمنی

سری بازی‌های ارواح ظلمانی (Dark Souls) چند سال است که گیمرهای هاردکور و علاقه‌مندان تجربه‌های چالشی را مسخ خود کرده است.

کد خبر: ۹۰۱۲۹۳

به گزارش جام جم کلیک ، قسمت اول این سری که دنباله‌ای بر بازی ارواح اهریمنی (Demon Souls) بود، مانند توفانی کوبنده در دنیای بازی‌هایی که روز به روز تفننی‌تر می‌شدند، ظاهر شد و کاری کرد کارستان تا آنها که ثمره حقیقی را در تلاش مضاعف می‌دیدند، لذت مضاعفی را در قالب یک عنوان بزرگ و درجه یک نصیب خود کنند. قسمت دوم که گویا هدایت مبرم هیدتاکا میازاکی را پشت خود نداشت، از جهاتی مورد نقد هواداران قرار گرفت؛ هرچند این انتقادها از ارزش‌های آن بازی کم نمی‌کند. با این حال آقای میازاکی در تولید قسمت سوم نقشی پررنگ داشته و حضور ذهن و زبان او در این اثر کاملا قابل لمس است. باز هم زبان مبهم بازی برداشت از پیام بسیاری صحنه‌ها را به بازیکن سپرده که البته خواندن آنها نگاهی دقیق می‌خواهد.

ارواح ظلمانی مانند قسمت‌های قبل‌، روایتی ژاپنی‌مسلک با الهام از اساطیر و عوالم غربی است. روال بازی هنوز کشتن هیولاها، گردآوری انفاس و بهره‌گیری از آنها برای ارتقای خصایص است. در صورت کشته شدن، تمام انفاس جمع شده از دست می‌رود و از آخرین آتش افروخته به گیم باز می‌گردید. سپس باید از نو تلاش کنید و در اسرع وقت به انفاس از دست رفته برسید تا بتوانید آنها را پس بگیرید. مرگ مجدد پیش از گردآوری انفاس باخته، به معنی از دست رفتن تمام و کمال آنهاست. چنین سیستم بی‌رحمانه‌ای که بندرت به بازیکن باج می‌دهد، او را به مراقبت دوچندان وادار کرده و هر لحظه را برای او سرشار از تنش می‌کند.

در این قسمت دشمنان بیشتری در تصویر ظاهر می‌شوند و قطعا بازی با مراقبت بیشتر به نفع گیمر است. این بار ممکن است حتی از اوایل بازی همزمان با دشمنانی از چند جنس مختلف روبه‌رو شوید. همین مساله موجب می‌شود بازیکن از ابتدا حواس خود را شش دانگ جمع کرده و اهدافش را اولویت‌بخشی کند. هنوز هم دفاع و جاخالی دادن از ارکان مهم بازی به شمار می‌رود و بدون آنها یا بدون احتیاط کافی و با بی‌گدار به آب زدن، ممکن است خیلی ساده قافیه را باخته و بازی را واگذار کنید. دوربین بازی نیز با وجود بهبود قابل توجه نسبت به قسمت‌های قبل، هر از گاهی جلوی دید را گرفته و مرگ‌های ناخواسته‌ای را رقم می‌زند.

تنوع طراحی دشمنان از همیشه بیشتر است و به مقتضای آن، طُرُق کشته شدن در بازی نیز افزایش یافته است. تمام دشمنان بازی به تنهایی مصائب خود را دارند، اما بندرت تنها ظاهر می‌شوند. با وجود این، مکانیک‌های گیم‌پلی و طراحی مراحل به گونه‌ای است که اجازه استراتژی چیدن و فرارهای بموقع را به بازیکن می‌دهد. ارواح ظلمانی 3 از آن گیم‌هایی است که کمر به شکنجه بازیکن نبسته، بلکه سختی‌های موجود در آن، همیشه در خدمت خلق فضایی سرشار از یاس و بیچارگی بوده است.

یکی از تغییرات اساسی و بحث‌برانگیز این قسمت، شکست ساختاری در طراحی رئیس‌های بازی است. یکی از اضلاع محبوبیت سری بازی‌های ارواح، رئیس‌های سخت و طاقت‌فرسای آن بوده است. با این حال در قسمت جدید، بعضی از رئیس‌ها به نسبت ساده‌تر طراحی شده‌اند تا در تقویت پیام بازی سهیم باشند.

البته هنوز برای فائق آمدن بر روسای بازی به دقت و سرعت عمل خوبی نیاز است؛ اما بعضی از درگیری‌ها بازیکن را مقابل دشمنی عظیم‌الجثه قرار می‌دهد که نابودی‌اش چند مرحله متمایز دارد و بعضی دیگر به روسایی حقیر می‌کشد که گاهی دل آدم را به درد می‌آورند. انیمیشن‌ها و گیم‌پلی این مقاطع از بازی با استادی کار شده و موسیقی فوق‌العاده‌ای که آنها را همراهی می‌کند به تنش موجود در لحظات، قوتی دوچندان می‌بخشد.

تنوع در گیم‌پلی و تجهیزات در دست واقعا عالی است. ممکن است با یکبار اتمام بازی، فقط جزئی از تمام آنچه را برای عرضه دارد تجربه کرده باشید. این تنوع بازیکن را ترغیب می‌کند تا با بازی در آمیزد و هرچه بیشتر داشته‌هایش را امتحان کند.

در این قسمت، بازی در مقابل گیمرهای دیگر نیز وجود دارد. برای این رخداد باید یک Ember ببلعید. با این کار مقدار زیادی به سلامتی شما اضافه شده و در مقابل جهانتان به روی بازیکنان دیگر باز می‌شود و هر آن ممکن است به شما حمله کنند. رقابت با گیمرهای دیگر، هنوز جزئی غیرقابل پیش‌بینی از این بازی فوق‌العاده پخته محسوب می‌شود که هر آن نمک بازی را زیاد می‌کند. البته در حال حاضر این بخش مشکلات کوچک خاص خود را دارد که امید می‌رود با به‌روزرسانی‌های بعدی مرتفع شود.

از آنجا که در این بازی نقشه‌ای وجود ندارد، باید سازه‌ها و فضاهای نقشه بازی را به خاطر بسپارید و از روی آنها مسیر بعدی خود را مشخص کنید. برخلاف طراحی درهم تنیده مراحل ارواح اهریمنی 1، در این قسمت با مناطق به مراتب مجزا طرف هستید که البته از حیث پیچیدگی چیزی کم ندارد. هر منطقه هزار تویی مملو از چند راهی‌ها و طبقات متعدد عمودی، با اسرار فراوان است. صبر پیشه کردن و توجه به جزئیات و مجراهای متعدد نقشه بازی، بهترین کاری است که یک گیمر می‌تواند در این بازی انجام دهد. گاهی ممکن است راه فرار از عذاب یک ساعت درگیری با یک دشمن خاص، در روزنه‌ای نه چندان مشخص باشد.

چنین دقتی در درک داستان نیز لازم است. عمده بار روایی بازی به دوش محیط و شخصیت‌های آن گذاشته شده است. وقتی به دنبال یک هدف خاص نقشه بازی را زیر و رو می‌کنید، تک‌تک دشمنانی که در آن مسیر به راهتان گسیل می‌شوند، با چهره‌ها و تن‌های زخم خورده و آلوده، خبر از وقایع رخ داده‌ای می‌دهند که لذت تحلیل و سر در آوردن از آنها اگر به اندازه مسرت شکست روسای بازی نباشد، چندان کمتر از آن نیست.

تلاش تیم From Software در این قسمت تحسین‌برانگیز است. این گیم نه‌تنها از منظر گرافیک که از حیث صدا، داستان، فضاسازی، انیمیشن و هر آنچه از یک بازی عالی انتظار می‌رود، کم‌نظیر ظاهر شده است. تمام ارکان بازی دست به دست هم داده‌اند تا یک روایت کامل و یکپارچه را بر بوم صنعت گیم بکشند. اتمام بازی حدود 40 ساعت وقت بازیکن را می‌گیرد که برای اهلش، ذره‌ای از آن اتلاف محسوب نخواهد شد.