یک سیب و چند واکنش

این نمایش یکسری نشانه‌های ظاهری جذاب دارد و هم یکسری نشانه‌هایی که ما را وارد عمق می‌کند. تئاتر کودک و نوجوان در واقع چند ویژگی مهم دارد که این ویژگی‌ها در تئاتر بزرگسال هم وجود دارد. می‌توان در تئاتر بزرگسال به آنها تاکید نکرد، اما در تئاتر کودک اگر به آن تاکید نشود آن کار دچار مشکل می‌شود. که می‌توان به رنگ، ریتم، موسیقی و حرکت اشاره کرد. این عناصر باید در کار کودک و نوجوان وجود داشته باشد. فارغ از این‌که تماشاگر بزرگسال هم به همه اینها علاقه دارد. اما تماشاگر بزرگسال می‌تواند چشم بر روی کمبود آنها ببندد و یک کار کم موسیقی، کم رنگ و با ریتم کند را تحمل کند، چرا که او آمده تا پیام‌ها و نکات جذاب دیگری را بشنود و ببیند. اما مخاطب کودک ابتدا باید کار جذبش کند. بنابراین کارگردان تئاتر کودک و نوجوان به ناچار باید این عناصر را در کارش داشته باشد. این‌که چقدر زیاد یا چقدر کم است مربوط به کارگردان می‌شود. متاسفانه در خیلی از نمایش‌های کودکان می‌بینیم به بهانه این‌که کار کودک است یک آلت موسیقی مثلا اُرگ وسط صحنه گذاشته‌اند و از ابتدا تا انتهای نمایش کودکان می‌رقصند. اما کار کودک این گونه نیست. بارها دیده‌ام خود کودکان هم در برابر چنین نمایش‌هایی موضع گرفته‌اند. ولی در نمایش یک سیب برای دو نفر خوشبختانه کارگردان تلاش کرده این عناصری که عرض کردم یعنی رنگ و نور و ریتم و موسیقی و... را به عنوان فناوری در خدمت نمایش بهره ببرد، در این نمایش هم عناصر تئاتر کودک و نوجوان وجود داشت و هم استفاده از تکنولوژی که در حد خودش قابل پذیرش است.

دکتر رحمت امینی

کارگردان تئاتر