از دروازه‌بانی تا خانم‌گل شدن در هندبال

او که همه ساله کابوسی برای دروازه‌بان‌های لیگ برتر است، در این فصل هم 142 گل به ثمر رساند تا باز هم زهردارترین مهاجم باشد.

جالب آن که این ستاره هندبال بانوان، قبل از آن که عناوینی چون بهترین گلزن یا تکنیکی‌ترین بازیکن را به دست آورد، چیزی حدود 6 سال در هندبال دروازه‌بان بود و سد راه مهاجمان. شاید تجربه همان سال‌ها، حالا از او یک مهاجم طراز اول ساخته است. آنچه در ادامه می‌آید، بخش‌هایی از مصاحبه «جام بانوان» با این ستاره هندبال بانوان است:

یک اتفاق ساده، یک علاقه مادام‌العمر

من ورزش را با بسکتبال شروع کردم، یک روز خیلی اتفاقی سر تمرین هندبالی‌ها گُلری کردم و همه توپ‌ها را گرفتم. پس از آن به اصرار یکی از دوستانم به دیدن تمرینات هندبال تیم شهرداری سنندج رفتم و به قدری از نظم، جدیت و نوع تمرین‌های خانم شافعیان لذت بردم که تصمیم گرفتم راهم را با راه هندبال یکی کنم. من قبل از هندبالیست شدن از دوومیدانی گرفته تا بسکتبال، در تمام این رشته‌ها تا مسابقات کشوری هم پیش رفته بودم، اما تنها رشته‌ای که من را پا گیر خود کرد، هندبال بود. مهم‌تر این که شاید هندبال جزو یکی از خشن‌ترین بازی‌های توپی باشد، اما در عین این خشونت هندبال توانست به من صبر و پیروزی بعد شکست را بیاموزد.

از دروازه‌بانی تا خانم گلی

من قریب به شش سال در هندبال دروازه‌بانی کردم و بعد از آن تا به امروز به عنوان بازیکن راهم را ادامه دادم. در این سال‌ها عنوان خانم گلی در هندبال نداشتیم تا این که خانم نوری، نایب‌رئیس هندبال بانوان این تصمیم را گرفتند. به همین دلیل من هیچ‌گاه برنامه‌ای برای خانم گُل شدن نداشتم، اما همیشه برای بهترین بودن به زمین می‌رفتم. با این حال ایمان دارم که زننده گُل چندان مهم نیست، زیرا همیشه در پشت این گل‌ها یک تیم و یک کادر خوب قرار دارد. از سوی دیگر خانم شافعیان بزرگ‌ترین انگیزه من در این سال‌ها بود، انگیزه‌ای که همیشه من را به جلو سوق می‌داد.

خاطرات تلخ و شیرین

برای اولین بار که برای شرکت در اردوی تایلند به تیم ملی دعوت شدم، در اردو بدون استثنا همه از عملکرد من تعریف و تمجید می‌کردند. خیلی خوب یادم هست که در ماه مبارک رمضان قرار داشتیم و من یک ماه با زبان روزه به عشق تیم ملی تمرین می‌کردم، اما متاسفانه اسمم در فهرست بازیکنان نهایی قرار نگرفت و این تلخ‌ترین خاطره من از هندبال بود و اما شیرین‌ترین خاطره برای من ورود تیم شهرداری سنندج به عنوان یک تیم شهرستانی با بودجه و امکانات کم و کاملا بومی به سوپر لیگ هندبال بود.

نایب‌قهرمانی با یک تیم بومی

از نظر من امسال لیگ برتر هندبال بانوان از کیفیت بالاتری برخوردار است، به‌خصوص تیم ثامن با بازیکنان خارجی باعث شد تا یک قدم مثبت هم برای بازیکنان تیم ثامن و بالا رفتن کیفیت بازیشان و هم برای ما تیم‌های رغیب که با رقابت در مقابل هندبالیست‌های خارجی تجربه‌های خوبی کسب کردیم رقم بخورد. البته تیم شهرداری سنندج سال‌هاست که از بومی‌گرایی حمایت کرده و با سرمایه‌گذاری روی بازیکنان خود توانست امسال مقام نایب‌قهرمانی را کسب کند که این باعث افتخار و خوشحالی ماست.

توجه به مقاطع پایه

فدراسیون هندبال چندین دوره است با روی کار آوردن نایب‌رئیس‌های جوان که دارای ایده‌های فراوانی هستند، کمک شایانی به رشته هندبال کرده است زیرا روابط نزدیک و پیگیری نایب‌رئیس فدراسیون با شهرستان‌ها باعث دلگرمی و بالاتر رفتن کیفیت تیم‌ها شده است، دومین گام مثبت فدراسیون در چند سال اخیر توجه به مقاطع پایه و بازی دادن جوانان و نوجوانان در لیگ برتر است. این امر موجب افزایش استعدادها و تضمین آینده تیم هندبال بزرگسالان خواهد بود.

از اسپانسرها سپاسگزارم

متاسفانه تیم‌های بانوان در هر رشته‌ای با مشکل اسپانسر روبه‌رو هستند. جا دارد از همین جا از اسپانسرهای هندبال آقایان زنگنه و عبدالعزیزی و سعیدی که تیم‌ها را به صورت شخصی مورد حمایت قرار می‌دهند تشکر کنم، زیرا این را خوب می‌دانم که این اسپانسری برای آنان هیچ سود و تبلیغی در بر ندارد و همچنین از هیات شهرستان‌ها که حتی در نبود اسپانسرها باز هم حامی بودند و تیم‌ها را تنها نگذاشتند، تشکر کنم.

سونیا ضیایی / هفته نامه جام بانوان روزنامه جام جم