پس از اشغال ایران در جنگ جهانی دوم انگلستان که نسبت به مطامع شوروی مشکوک بود، پیشنهاد کرد ایران یک پیمان اتحاد با دو کشور ببندد تا ضمن آن که اشغال ایران جنبه قانونی پیدا می کند، امکان استفاده از منابع ایران نیز برای قوای اشغالگر فراهم آید.
کد خبر: ۸۷۰۸۹

چون فرجام جنگ معلوم نبود و قوای آلمانی به دروازه های مسکو رسیده بود، گروهی از نمایندگان مستقل معتقد بودند انعقاد این پیمان در صورت شکست متفقین کاملا به ضرر ایران خواهد بود.اما با شکست و عقب نشینی قوای آلمان از شوروی در 14 آذر 1320 موقعیت دول متفق تقویت شد و زمینه عقد پیمان فراهم آمد و 9 بهمن 1320 در 9 فصل و 3 ضمیمه به امضای اسمیرنوف (سفیر شوروی) ، ریدربولارد (وزیر مختارانگلیس) و علی سهیلی (وزیر امور خارجه ایران) رسید. به موجب آن انگلیس و شوروی استقلال و تمامیت ارضی ایران را به رسمیت شمردند و متعهد شدند از ایران در برابر هر تجاوزی از سوی آلمان دفاع کنند و حداکثر 6 ماه پس از خاتمه جنگ قوای خود را از ایران خارج کنند. متقابلا دولت ایران تعهد داد با تمام امکانات با اشغالگران همکاری کند و برای تردد نیرو و استفاده از وسایل ارتباطی ایران به متفقین حق نامحدود بدهد و راه آهن ، جاده ها ، فرودگاه ها ، لوله های نفت و تاسیسات مخابراتی خود را دراختیار آنها قرار دهد و متفقین حق داشته باشند به میزان نیاز خود ، قوای نظامی در ایران نگاه دارند ولی در روابط خود با کشورهای دیگر ، روشی اختیار نکنند که به استقلال و تمامیت ارضی ایران لطمه وارد کند.
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها