از استیضاح پشیمان گشته‌ایم!

یکی از وزرای خوش‌شانسی که به عنوان سومین وزیر استیضاحی دولت یازدهم ـ حفظ الله کلیده! ـ برای ادای پاره‌ای توضیحات به مخالفان وزارت خود، پای در مجلس گذاشت؛ وزیر محترم راه و شهرسازی بود که از بس مدارک و مبانی استیضاحش قرص و محکم و مستند بود و مو لای درز آن نمی‌رفت؛ اگر دو سال پیش در روز رأی اعتماد گرفتنش 159 رأی موافق گرفته بود؛ در پایان مراسم باشکوه استیضاح خود 16 رأی دیگر هم بیشتر گرفت و شاد و خندان از در اصلی مجلس خارج شد.

از استیضاح کردن پشیمان گشته‌ایم/مرحمت فرموده، همان رأی اعتماد اول را پس دهید! (این مطلب را نفهمیدیم چه کسی گفت و از کجا گفت؛ اما هر که بود، صدای رسایی داشت و به احتمال قوی باید از ناحیۀ موافقان استیضاح وزیر، بلند شده باشد. الله اعلم!)

اعمال وارده بعد استیضاح

به هرحال، این همان روی دیگر سکه است که در صدر مطلب بدان اشارت شد.

این دفعه روی خوش سکه به سمت وزیر استیضاح شده قرار گرفت. اشکالی هم ندارد و الان همه خوشحال‌اند که کابینه دولت دچار مشکل تعمیر و تغییر نشد. چند نفری هم که دم مجلس بودند، چون دیرشان شده بود، به سلامت پراکنده شدند و رفتند. خلاصه همه چی به خیر و خوشی تمام شد. در این جور مواقع؛ یعنی در مرحله پس از استیضاح، اعمالی هست که اگر انجام شود، به آرامش محیط جامعه و اطرافیان، بیشتر کمک می‌کند:

1ـ حفظ خونسردی: چون همه چی برای رضای خدا بوده است؛ فلذا موافق و مخالف، همچنان بر خود مسلط باشند و بدانند که آسایش دو گیتی، تفسیر همین دو حرف است: محبت و مدارا. تا این که چرخ مملکت درست بچرخد و ریگی لای آن نرود. الحمدلله ریگی را هم که در هوا زدیم!

2ـ ناامید نشدن: هرگز نباید دلسرد و دلواپس شد. راه استیضاح همیشه باز است. آن چیزی که کم است، معمولا امضاست. خریدن امضا هم که در کشور ما ممکن نیست. از چین هم که نمی‌شود امضا وارد کرد. اما با این حال، باز هم نباید ناامید شد.

ذره‌بین هست و می‌شود تمامی وزرای دولت را زیر ذره‌بین گرفت. امید که موردی برای استیضاح پرهیجان پیدا شود.

3ـ اغتنام فرصت: چیزی به اتمام این دوره از مجلس نمانده است. پس نمایندگان قدر این لحظه‌های آخر عمر نمایندگی خود را بدانند و طرح‌ها و پیشنهادهایی را جلو ببرند که دعای ملت پشت سرشان باشد.

آقای وزیر به سلامت عبور کرده از خوان استیضاح هم با اعتماد به نفس بیشتری به خدمت خلق مشغول شوند که دوران وزارت هم چند صباحی است. نگارنده نیز بیش از این حرافی نکند که وقت مخاطب ارزشمند است و ملت و دولت و مجلس باید به کارشان برسند.

رضا رفیع - جام جم