حذف داروی قاچاق عزم ملی می‌خواهد

در این بین، بسیاری از افراد و نهادها هم در به‌وجود آمدن این شرایط مقصرند. به‌طور مثال، شنیده می‌شود نمایندگان برخی شرکت‌های داروسازی خارجی برای برخی پزشکان ما، تورهای رایگان برگزار می‌کنند تا پزشک یک داروی خاص خارجی را برای بیمارش تجویز کند؛ آن هم دارویی که در فهرست داروهای مجاز کشور وجود ندارد.

حال در این شرایط، وقتی پزشک به بیمارش القا می‌کند که حتما به فلان داروی خارجی و گرانقیمت نیاز دارد، مشخص است که بیمار هم تلاش می‌کند به هر نحوی که شده، حتی از طریق بازار قاچاق، آن دارو را تهیه کند بنابراین می‌بینید که رفتار پزشک می‌تواند قاچاق دارو را افزایش دهد.

از سوی دیگر، شمار زیادی از بیماران مزمن به چند قلم دارو به طور همزمان نیاز دارند، ولی بیمه‌ها معمولا چند قلم دارو را در یک نسخه تقبل نمی‌کنند و در نتیجه بیمار مجبور می‌شود دارو را از بازار آزاد تهیه کند که گاهی این وسط، احتمال دارد گرفتار قاچاقیان دارو شود بنابراین رفتار بیمه‌ها هم ناخودآگاه می‌تواند بیمار را به بازار آزاد و بازار قاچاق دارو هدایت کند.

عامل دیگر افزایش قاچاق دارو به رفتار و عادت خود بیماران برمی گردد. خیلی از بیماران اصرار دارند حتما داروی خارجی مصرف کنند، در حالی که خیلی اوقات مشابه داخلی و با کیفیت همان داروها در کشور تولید می‌شود. این بی‌اعتمادی نسبت به داروی تولید داخل در بین بیماران و حتی برخی پزشکان، باعث شده تب مصرف داروهای خارجی قاچاق و غیرقاچاق داغ شود. یعنی در حالی که حتی در برخی کشورها به دنبال داروی ایرانی می‌گردند و برای داروی ایرانی احترام قائلند، اما در کشور خودمان این اعتماد به تولید داخل، کمرنگ است.

به همین دلایل، فرهنگ سازی، اطلاع رسانی و آموزش بیمار و حتی پزشک می‌تواند تب استفاده از داروی خارجی را کاهش دهد و بساط قاچاقچیان را از بازار دارویی کشور جمع کند.

دکتر احمد آریایی‌نژاد - عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس