حامد بهداد: رنج زیادی از بی ارادگی و خماری خودم می‌کشم

بخش‌هایی از صحبت‌های این بازیگر را در ادامه می‌خوانید:

به شدت علاقه مند هستم فیلم بسازم و کارگردانی کنم و فیلمنامه هایم را بنویسم، اما رنج خیلی زیادی از بی ارادگی ، بی نظمی، خماری ، سستی و کاستی شخصی خودم می کشم. خیلی دوست داشتم طالع سعدی همراه پیشانی نوشت من بود که من می‌توانستم با اراده فیلمنامه های خودم را بنویسم. یعنی اگر اتفاقی که برای فیلمنامه رضا درمنشیان افتاد که پروانه ساخت گرفته و بعد به او گفته شد که پروانه نمایش به او داده نمی شود؛ برای من بیفتد، من منهدم می شوم. گرچه من اعتقاد ندارم که فیلمنامه به آن میزان تند نوشته شود. البته در مورد فیلم رضا قضاوتی ندارم و بیشتر دلسوزم و شفیق هستم. ولی اعتقاد دارم این فیلم لحن خوبی دارد.

به شدت اعتقاد دارم به بلوغی رسیده ام و نیاز دارم فیلم خودم را بسازم. قصه های زیادی نوشته ام و طراحی کرده ام و تجربه های خیلی زیادی دارم و می توانم از تمام همکارانم اعم از کارگردان، بازیگر، تدوینگر، فیلمنامه نویسان و فیلمبرداران و صدابرداران بهره بگیرم و تجربه کافی را نیز دارم و به شدت حس می کنم مثل مادری که احساس زیادی به زایش دارد؛ دوست دارم این اتفاق بیفتد.

این فیلمنامه ها را به کسی برای ساختن نشان نداده اید؟ دوست دارید خودتان آنرا بسازید؟

بله دوست دارم خودم این ها را بسازم. ولی چه کنم خیلی دیر هنرپیشه شدم. خیلی دیر دیده شده‌ام. کمی احساس کندی می کنم؛ همیشه دیر و ناقص نوبت به من رسید. شکرگزارم به خاطر اینکه خداوند متعال فرصتی به من داد برای اینکه تا حدی خودم را بعد از دیده شدن درمان کنم. اما چاره چیست از این کندی رنج شخصی می برم. نمی‌توانم این را گردن نظام و یا دولت بگذارم. این اتفاق درونی است و دوست داشتم کاراکتر قوی تری داشتم. دلم می خواست از قدرت و اراده برخوردار بودم. هنوز هم جزو دعاهایم این است می توانستم با پیگیری و روابطی که دارم؛ فیلمهایم را بسازم. (شبکه خبری هنر و فرهنگ)