بهداشت؛ کالای نایاب فروشگاه‌های مواد غذایی

افزایش تعداد چنین مغازه‌هایی شاید در نگاه اول به نفع شهرنشینان باشد، اما ماجرا زمانی بغرنج می‌شود که نهادهای مسئول توانایی نظارت بر فعالیت آنها را نداشته باشند.

تعداد کم پرسنل، کمبود بودجه یا نامشخص بودن تکالیف، دلایل برخی از این سازمان‌هاست که البته نمی‌تواند عذر موجهی برای آنها باشد؛ زیرا برخلاف تعداد محدودی از سوپرمارکت‌ها که نکات بهداشتی را رعایت می‌کنند، برای تعداد زیادی از گردانندگان فروشگاه‌های مواد غذایی فقط سود بیشتر ملاک است و توجه به سلامت و بهداشت مشتریان اهمیتی ندارد.

برای نمونه این روزها تا دلتان بخواهد اجناس فله در فروشگاه‌های مواد غذایی ارائه می‌شود و کم نیست اجناسی که با این‌که تاریخ مصرفشان سپری شده، در یخچال و قفسه‌های فروشگاه‌ها جا خوش کرده‌ است و گردانندگان فروشگاه تمایلی به مرجوع کردن آنها ندارند. افزون بر این بیشتر فروشگاه‌ها برای جلب رضایت مشتری‌ها، کارگران بیشتری به کار می‌گیرند تا بتوانند پاسخگوی مشتری‌های تلفنی خود نیز باشند، اما نکته اینجاست که برای بیشتر صاحبان فروشگاه‌ها کارگری مناسب است که حقوق کمتر بگیرد، نه این‌که سر و وضع مناسبی داشته باشد و نکات بهداشتی را رعایت کند.

علاوه بر این با توجه به بالا بودن کرایه مغازها و رقابت شدید بین افرادی که در این صنف مشغول به کار هستند، مغازه‌دارها تلاش می‌کنند تنوع اجناس خود را بالا ببرند، اما نکته اینجاست که آنها انبار مناسبی برای نگهداری این مواد ندارند، به همین دلیل بیشتر مغازه‌دارها کالاهایی مانند آب آشامیدنی را جلوی مغازه‌های خود انبار می‌کنند یا عجله‌ای برای قرار دادن اجناس فاسد شدنی در یخچال ندارند.

این در حالی است که بطری‌های آب آشامیدنی وقتی در معرض نور خورشید قرار می‌گیرد، غیرقابل مصرف می‌شود، اما مشتری نمی‌تواند از ظاهر آنها به این نکته پی ببرد، به همین دلیل خیلی راحت سلامتش به خطر می‌افتد.

هرچند قسمتی از آشفته بازار را می‌توان به پای شهروندانی گذاشت که بدون توجه به این نکات از هر مغازه‌ای خرید می‌کنند، اما باید تاکید کرد برای رفع این مشکل، سازمان‌های نظارتی باید فعال‌تر شود، زیرا در شرایطی که آب و هوای آلوده، سلامت شهروندان را به شکل جدی تهدید می‌کند، دست‌کم آنها نباید دغدغه اجناس آلوده فروشگاه‌ها را نیز داشته باشند.

مهدی آیینی‌ - گروه جامعه